Kim Belmans beschouwde zich lange tijd als de ‘underdog’ van de wedstrijd, maar greep net voor het einde naast een ticket voor de finale.
Kim Belmans (34) uit Lanaken is filiaalleidster van een kledingzaak, maar haar vrije tijd spendeert ze het liefst in de keuken. Ze beschouwde zich lange tijd als de ‘underdog’ van de wedstrijd, maar greep net voor het einde naast een ticket voor de finale.
U viel af net voor de finale. Is dat een bittere pil om te slikken?
Kim Belmans: Natuurlijk vind ik het heel jammer. Iedereen wil zolang mogelijk meedoen. Ik zou liegen, indien ik zou beweren dat ik niet graag de finale had gespeeld. Ik werd beschouwd als de stille, de ‘underdog’ van de groep, omdat ik altijd erg geconcentreerd was. Ik bouwde een cocon rond me op mijn kookeiland. Maar ik wilde dan ook zoveel mogelijk leren en alles in me opnemen. Ik was er niet om te spelen.
Wat gaat u het meest missen?
Ongetwijfeld de groep. Zeker de laatste zes kandidaten hadden een zeer goede band met elkaar. En natuurlijk ook de chefs en de crew. Je gaat ermee slapen en je staat ermee op. Het programma heeft op enkele maanden tijd mijn leven veranderd: ik ben niet alleen een betere hobbykok geworden, ik ben ook een ander mens. Ik zal deze ervaring nooit vergeten.
Wat hebt u op culinair vlak bijgeleerd? Mijn gerechten zijn niet alleen verfijnder, ik heb ook geleerd om smaken te combineren. Vroeger maakte ik zomaar iets, omdat ik dacht dat het lekker was. Nu kan ik een gerecht veel beter analyseren en weet ik, bijvoorbeeld, wanneer het nog een zure toets nodig heeft, of een krokantje. Alles is veel meer doordacht.
Had u een favoriete opdracht? Natuurlijk waren de proeven in het buitenland erg leuk, maar mijn voorkeur gaat toch uit naar de opdrachten in de keukens van de twee chefs. Er zijn niet veel mensen die kunnen zeggen dat ze in de keuken van een sterrenrestaurant hebben gestaan.
Wat eet u zelf graag? Ik ben een alleseter, maar als ik dan toch moet kiezen, gaat mijn voorkeur uit naar de Oosterse en Italiaanse keuken. Al kan ik ook de gerechten van bij ons appreciëren. De eerste weken van de opnames gingen we op reis in eigen land. Zo heb ik veel vergeten streekproducten opnieuw ontdekt. Mijn man zal echter toch nog even moeten wachten voor ze op het menu staan, want we hebben zoveel streekgerechten moeten bereiden, dat ik het nu wel even gehad heb.
Hebt u nog culinaire ambities?
Het was nooit mijn droom om kok te worden, maar een combinatie van mijn beide liefdes – mode en koken – lijkt me wel leuk. Er zijn nog geen concrete plannen, maar ik besef dat ik het ijzer moet smeden als het heet is, en de mensen me nog herkennen van De hobbykok. Het zou fantastisch zijn, indien ik van mijn hobby mijn job kan maken.
Ellen De Wolf
