Mag een crèche ervoor kiezen rekening te houden met haar klanten? In Aalst blijkbaar niet, want varkensvlees moet er op het menu blijven staan. Merkwaardig, vooral zo kort na de commotie rond het slachthuis in Tielt.
Het al dan niet eten van varkensvlees is gebombardeerd tot politieke kwestie nu bleek dat een kinderdagverblijf in Aalst het niet meer op het menu zette. De lokale Schepen van Kinderopvang, Iwein De Koninck (CD&V), vond het onbegrijpelijk dat hij niet op de hoogte was van de beslissing – hoewel ondertussen al bleek dat die genomen werd om praktische en niet om de geopperde religieuze redenen – en draaide ze meteen terug. Ik vind het vooral onbegrijpelijk dat een dergelijk besluit commotie veroorzaakt, zeker als je even terugblikt op twee weken geleden.
Die beelden vanuit het slachthuis kan ik niet aan. Weet iemand hier of biovlees beter is?
Anders geen vlees meer voor mij. #walgelijk
— Thomas Vanderveken (@ThomasVdveken) 23 maart 2017
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Varkens, ze doen iets met ons. Maar het liefst van al zien we ze toch in de vorm van koteletjes op ons bord en op dat van onze kinderen. Meer zelfs, we beschouwen het eten van (varkens)vlees blijkbaar tot ons cultureel erfgoed. Daarvan getuigt de huidige hetze rond een kinderdagverblijf in Aalst, dat omwille van een ziekte van een personeelslid tijdelijk geen maaltijden met varkensvlees meer voorschotelde en zich na diens herstel aan de maatregel heeft gehouden. De reacties op sociale media die verschenen nadat dit bekend werd, verraden ook meteen waarom de maatregel als politiek gevoelig werd gezien en naar de prullenmand is verwezen. Een bloemlezing: ‘Stop de islamisering!’ , ‘Waar zijn we mee bezig?’ en ‘Wat dan met onze Vlaamse normen en waarden?’.
Het is op zijn minst markant te noemen dat die gelauwerde normen en waarden de ene week worden ingevuld met dierenliefhebberij (zie ook het debat rond onverdoofd slachten) en de andere week met de drang om varkensvlees op de borden van onze kinderen te krijgen. Geen haan die ernaar zou kraaien als het verblijf gluten zou schrappen omdat er een aantal kindjes allergisch aan zouden zijn en het gevaar voor kruisbesmetting te hoog ligt. Geen ziel die er een moer om zou geven als dat ene slachthuis in Tielt het personeel zou hebben aangezet tot een diervriendelijker menu. Maar nu het leek dat de crèche handelde op vraag van moslims die geen varken eten? “Eten wat de pot schaft!”
‘Onze flexibele Vlaamse normen en waarden: de ene week gestoeld op dierenwelzijn, de andere op varkens eten’
Vergis u niet: het slachthuis in Tielt en de crèche in Aalst zijn geen twee aparte zaken. De varkens die al dan niet op de borden in die ene crèche in Aalst terechtkomen, zijn ook geslacht. (Dat lijkt een evidentie, maar ik onderstreep het toch graag, aangezien heel wat mensen dit feit uit het oog verliezen wanneer de context verandert.) De kans dat dat slachten niet op een heel koosjere manier is gebeurd, is daarbij bestaande. Uit een telefoongesprek met de dienst Dierenwelzijn bleek twee weken geleden namelijk dat de dienst al veel langer op de hoogte was van de wanpraktijken in Tielt, maar dat er in die lange tijd amper iets ondernomen is, behalve dan het schrijven van twee pv’s. Uit datzelfde gesprek bleek ook dat de dienst niet kan garanderen dat Tielt een unicum was:
Het opleggen van administratieve boetes is iets dat de dienst Dierenwelzijn geregeld hanteert: “Het gebeurt nog.” Op de vraag “Kan het dat dit soort praktijken op dit moment ook in een ander slachthuis aan de gang zijn?”, klinkt het vanuit de dienst: “We hopen van niet”.
Natuurlijk was het te verwachten dat de consternatie rond varkensvlees zou gaan liggen. Het barbecueseizoen komt er tenslotte aan. Maar dit toont wel aan dat de bijzondere kronkel die veel mensen maken als het gaat over vlees eten, nog groter is dan gedacht. Wat willen we onze kinderen dan leren? “Eet je chipolata op, maar wees blind voor de manier waarop die geproduceerd is en zie het als een persoonlijke belediging als iemand zegt hem niet te willen eten”?
Uiteraard mag je binnenkort varkenshaasjes, worsten en hammetjes op je grill leggen als daarvan houdt en je ermee kan leven dat er een dier voor is gestorven. Maar mogen mensen die geen (bepaalde soort) vlees eten ook die keuze maken, onafhankelijk van in welk land ze wonen? En mag een crèche ervoor kiezen rekening te houden met haar klanten? Tenslotte nog een boodschap voor alle bezorgde ouders die vrezen dat echte indoctrinatie door de maag gaat: je kind zal heus geen moslim worden omdat het ’s middags geen spek krijgt. Al zal het later misschien wel iets geloofwaardiger overkomen als het de wanpraktijken in een bepaald slachthuis veroordeelt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
