Inheemse kennis over voedsel draagt bij aan klimaatoplossingen

Een Egyptische boer aan de slag.

Lokale kennis over voedselproductie die van generatie op generatie is doorgegeven, kan bijdragen aan oplossingen voor de klimaatcrisis. Dat bleek deze week op een voedselconferentie in Milaan.

Inheemse groepen tellen meer dan 370 miljoen mensen in zeventig landen. Samen maken ze volgens de Verenigde Naties slechts zes procent van de wereldbevolking uit. Hun voedselsystemen staan echter model voor een divers dieet, innovatie, natuurbeheer en aanpassing. Kennis waar de wereld van kan profiteren als het gaat om klimaatverandering, zo klonk het op het tiende Forum on Food and Nutrition in Milaan.

Mattia Prayer Galletti, technisch specialist in inheemse zaken bij het International Fund for Agricultural Development (IFAD), zei dat inheemse groepen gewend zijn in verbinding te staan met de natuur. Ze begrijpen het concept van duurzaamheid en beschermen natuurlijke hulpbronnen.

Biodiversiteit

IFAD is ook de drijvende kracht achter een Inheems Forum om in gesprek te blijven met inheemse groepen over natuurbeheer en voedsel. Via dit forum steunde de landbouworganisatie economische ontwikkeling van inheemse groepen, vooral die van vrouwen en jongeren.

Volgens Galletti zijn inheemse voedselsystemen gericht op voedselzekerheid en biodiversiteit. Deze groepen, die dicht bij de natuur leven, werken met veerkrachtige gewassen die zich goed aanpassen aan de klimaatverandering. Dit doen ze ondanks de gevaren die hen bedreigen, zoals marginalisatie, verlies van voorouderlijk land en verwoesting van hun manier van leven.

We moeten vechten voor Moeder Aarde

Dali Nolasco Cruz, lid van de Raad van Advies van Indigenous Terra Madre (ITM), zei dat inheemse groepen gecriminaliseerd worden door machtige partijen die grondstoffen winnen op hun land. ‘We hebben allianties nodig, we moeten vechten voor Moeder Aarde,’ zei Cruz.

Inheemse innovaties

Inheemse kennis kan leiden tot innovaties die volgens onderzoekers de veerkracht in onze huidige voedselsystemen kan verbeteren. Diverse onderzoekers vertelden over hun werk op dit gebied. Martina Occelli, een PhD-student aan de Santa Anna School of Advanced Studies in Pisa, doet multidisciplinair onderzoek naar de collectieve kennis van kleine boeren en de productiviteit van de bodem in de regio Gera Gera in Ethiopië. Uit haar onderzoek bleek deze kennis, die overgedragen wordt van generatie op generatie en ook tussen gezinnen, belangrijk is om de capaciteit van de bodem om voedsel te produceren goed in te schatten.

'Een dokter heb je maar af en toe nodig, maar een boer drie keer daags'
‘Een dokter heb je maar af en toe nodig, maar een boer drie keer daags’© Getty

Geraldin Lengai, PhD-student aan het Nelson Mandela African Institution of Science and Technology, onderzoekt dan weer natuurlijke ziektebestrijding bij tomatenkwekers in Tanzania. Daarbij vergelijkt ze conventionele met niet-conventionele methoden. Ze doet onder meer onderzoek naar gewasbeschermende capaciteiten van gember en kurkuma bij het kweken van groenten. Beide producten worden in Tanzania commercieel geteeld.

Ook deed ze onderzoek naar de effectiviteit van natuurlijke mest zoals die van geiten en kippen, bij het kweken van koriander en amarant, een plant die ook als voedingsgewas wordt gebruikt.

Natuurlijke bestrijdingsmiddelen

‘Duurzame landbouw is belangrijk. Een dokter heb je maar af en toe nodig, maar een boer drie keer daags,’ zegt Lengai. ‘Mensen moeten gezond en veilig voedsel kunnen eten. Hoe we dat voedsel produceren en verwerken, en hoe het de consument bereikt, is waar duurzame landbouw over gaat. Ik richt me op gewasbescherming. Dat gebeurt nu nog meestal met synthetische middelen, maar er zijn natuurlijke alternatieven. Voor de komst van synthetische pesticiden, gebruikten onze voorvaderen tabak om insecten te verjagen. Als we nog meer planten vinden met dergelijke eigenschappen, is dat een stimulans voor de duurzame landbouw.’

Het gebruik van natuurlijke mest heeft het voordeel dat het boeren die dieren houden, bijna niets kost, zegt Lengai. Ze beschikken over een biologisch product dat interessant is voor de wereldmarkt.

Boontjes uit Kenia

Ze wijst onder meer op pesticiden op boontjes uit Kenia, waarop eerder in Europa verboden pesticiden werden gevonden. ‘Het kweken van biologische groenten en gebruik van biologische bestrijdingsmiddelen leidt tot een win-winsituatie voor zowel de boer als de consument’, zegt Lengai. Synthetische bestrijdingsmiddelen hebben nu nog vaak de voorkeur omdat ze goedkoper zijn een eenvoudiger in gebruik, ‘maar dat gaat ten koste van het milieu en de gezondheid.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content