Il Gastronomico in Brussel: gastronomisch tafelen in een huiselijke sfeer

(c) Il Gastronomico
Aylin Koksal
Aylin Koksal Journalist Weekend.be

In het hartje van Brussel ontdek je Il Gastronomico, een nieuw, gastronomisch concept dat letterlijk één muur verwijderd is van het bekende Ricotta & Parmesan. Wij mochten er aan tafel schuiven.

Ik wandelde vroeger regelmatig voorbij Il Gastronomico, nog voor het gastronomische restaurant officieel open ging, en heb me vaak afgevraagd of het iemands huis was. Het is namelijk klein, heel intiem en heeft de uitstraling van een elegante, sfeervolle woonkamer. Blijkt het een nieuw concept te zijn van Renaud Waeterloos, eigenaar van het befaamde Ricotta & Parmesan. Waeterloos, die al meer dan dertig jaar actief is in de culinaire wereld, heeft zichzelf een nieuwe uitdaging gesteld: een intiem, gastronomisch restaurant openen met een ‘lokale en duurzame’ touch.

Wanneer we aankomen, zijn we onmiddellijk gecharmeerd door de ambiance van de plek. Zachte tapijten onder je voeten, rustige muziek, een open keuken, gedimde lampen en amper 18 zitplaatsen: het is er nog gezelliger dan we ons hadden voorgesteld. We worden op een warme manier verwelkomd door chef-kok Michel Wahalter en het personeel en voelen ons meteen thuis.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Op de kaart vind je een hele resem Italiaanse gerechten, maar de ober stelt voor dat we ons laten verwennen met een 5-gangenmenu. We laten ons dus verrassen en krijgen een starter met foie gras. Vormelijk is het gerechtje prima, maar het kan me – mede door mijn persoonlijke smaak en overtuigingen – niet bekoren. Foie gras lijkt me bovendien niet de beste keuze om te serveren als je je concept als duurzaam voorstelt. Er zijn intussen ook genoeg plantaardige alternatieven die even smakelijk zijn als foie gras zelf. Mijn partner daarentegen is een makkelijke eter en smult van het gerechtje.

De volgende gang is een heerlijk duo van pompoen en wilde paddestoelensoep. Die wordt door chef Wahalter himself geserveerd. Tijdens de bediening valt het ons op dat de communicatie tussen personeelsleden bij momenten wat stroef loopt. Al is dat een beetje het nadeel van zo’n klein ruimte: als gast hoor je en zie je letterlijk alles.

Na de soep, is het tijd voor de buratta met prei, mosterd en Piemontese hazelnootdressing. Ook die stelt zowel visueel als smaakgewijs niet teleur. Daarna krijgen we een genereus gerecht voorgeschoteld met eend, gekonfijte rode kool, mousseline van selderijwortel en amarena saus met ganzenlever. Het vlees is mals, de mousseline buitengewoon lekker, maar de saus met ganzenlever is iets te krachtig en overheersend, een mening die mijn partner deelt. We ronden de avond af met de carpaccio van geroosterde ananas met amaretto, afgewerkt met amandelschilfertjes: voor mij is dit dessert veruit het hoogtepunt van de avond.

Ondanks de schoonheidsfoutjes, hebben we van deze culinaire ervaring enorm genoten: we hebben ons zelden zo comfortabel gevoeld tijdens een etentje en vinden dat de fraaie gerechten met hun rijke smaken absoluut de omweg waard zijn.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content