Het culinaire reisverhaal van Felicity Cloake: ‘Fietsen naar de dichtstbijzijnde croissant’

© Kerstin Rodgers

Wat gebeurt er als een foodwriter haar innerlijke wielerliefhebber bovenhaalt? Felicity Cloake, culinair journaliste van The Guardian, schreef met One More Croissant for the Road in één moeite een episch reisverhaal én een smakelijk eetverslag.

Wat deed je besluiten om voor deze culinaire Tour De France op de fiets te klimmen?

Felicity Cloake: ‘De wielerliefde overviel me in België! Een groepje vrienden vatte een paar jaar geleden het plan op om van Calais naar Brussel te fietsen. Ik was net gedumpt door mijn lief en het leek me het perfecte moment om iets dwaas te doen. (lacht) Tot mijn eigen verbazing bleek ik fietsen fantastisch te vinden. Het gaf me zoveel voldoening om een top te bereiken. Ik hield van het gevoel dat je fiets een verlengstuk wordt van jezelf en van de kameraadschap die ontstaat als je samen fietst. En dan vergeet ik nog de geneugten van mosselen en frieten bij de lunch. Het is een heerlijke manier van reizen: je ontmoet mensen omdat je de weg kwijt bent of een overnachtingsplaats zoekt, je komt op plekken die om overduidelijke redenen niet in een gids staan, maar je toch verrassen, je gaat snel genoeg om je nooit te vervelen, maar traag genoeg om een landschap volledig te absorberen.’

Het culinaire reisverhaal van Felicity Cloake: 'Fietsen naar de dichtstbijzijnde croissant'
© Illustraties Sara Mulvanny

Ook uit de naam van je fiets blijkt je liefde voor de Belgische wielercultuur. Waarom koos je voor Eddy?

‘Mijn fiets is inderdaad genoemd naar de iconische Belgische wielrenner Eddy Merckx. Ik las zijn biografie Half Man, Half Bike en was onder de indruk van zijn knappe verschijning in zijn jonge jaren. (lacht) Maar ik voelde ook meteen een connectie: hij stond erom bekend taartjes te eten tijdens het koersen. Dat is ook mijn visie op sportvoeding: de voornaamste reden om elke ochtend op de fiets te klimmen was om naar de dichtstbijzijnde bakker te rijden om een croissant te halen. Het feit dat ik me te goed kon doen aan alle lokale specialiteiten onder het mom van ‘opladen voor de rit’ was absoluut het beste van heel deze onderneming.’

Illustraties Sara Mulvanny
Illustraties Sara Mulvanny

Wat was de opzet van One More Croissant for the Road?

‘Ik besloot een maand door Frankrijk te gaan fietsen. Ik zou 21 etappes uitstippelen om zoveel mogelijk regionale specialiteiten te proeven: mosselen en cider in Normandië, boekweitcrêpes in Bretagne, vissoep in Marseille. Ik kocht een kaart en prikte er vlaggetjes op, meer voorbereiding was er niet. De meeste stukken fietste ik alleen, soms kwamen er vrienden uit Engeland een paar dagen meefietsen. Het was een wild plan waar ik niet te lang over nagedacht heb, omdat ik het anders weer zou afblazen.’ (lacht)

Waarom koos je voor Frankrijk?

‘Frankrijk is mijn ultieme culinaire crush. Net als voor veel andere Britten was Frankrijk dé jaarlijkse vakantiebestemming voor ons gezin toen ik klein was. In Londen was de Franse keuken op dat moment hét ijkpunt voor alle gastronomische restaurants. Frans eten was voor mij per definitie enorm chic, iets voor speciale gelegenheden. Op vakantie konden we het élke dag eten. Het fijne aan Frankrijk is dat het vertrouwd aanvoelt omdat ik er al zo vaak ben geweest, maar dat het toch heel anders is dan Engeland, waardoor het me blijft verrassen.’

One More Croissant for the Road, Felicity Cloake, HarperCollins Publishers, harpercollins.com
One More Croissant for the Road, Felicity Cloake, HarperCollins Publishers, harpercollins.com

Wat neem je mee van je epische tocht?

‘Dat angst een slechte raadgever is. Een maand alleen rondfietsen in een land waarvan je de taal maar half spreekt lijkt heel eng voor je eraan begint, maar eenmaal onderweg is het makkelijker dan je denkt. De meeste mensen zijn vriendelijk en behulpzaam. Ze laden je fiets in de auto als je een lekke band hebt. Ze geven je een glas vers sinaasappelsap als ze denken dat je gaat flauwvallen omdat je hoofd vuurrood is na het beklimmen van een berg. Het geeft een ongelooflijk gevoel van vrijheid om alleen onderweg te zijn met enkel je fiets. Je komt jezelf tegen; dat is niet zo romantisch als het klinkt, maar wel interessant. Ik hoop dat het boek ook andere mensen aanzet tot overmoedige ondernemingen. Want als ik het kan, kan iedereen het.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content