Getest: zes zoete wijnen
We proeven zes zoete wijnen die passen bij taarten met gebakken fruit en amandelgebak.
Château Partarrieu, Sauternes 2010 Volgele kleur en fijne persistente honingneus. In de mond komt en smakelijk evenwicht met goede eenheid en lengte. Goede wijn.
Colruyt: 9,94 euro.
Château Massac, Loupiac 2010 Lichtgele kleur en fijne maar wat discrete ananasneus. De smaak is correct, eenvoudig zoet.
Delhaize: 7,99 euro.
Château La Haute Borie, Monbazillac 2009 Diepe amberkleur en fijne, goed gestructureerde honingneus. Smaak met grote concentratie en lengte met eenheid en frisheid, gedragen door edelrot. Grote wijn.
Delhaize: 8,99 euro.
Château de la Lande, Monbazillac 2010 Lichtgele kleur en zachte, zuivere, fijne neus. De smaak is mooi zuur met een fijne bitterpunt in de finale. Goede wijn.
Colruyt: 7,15 euro.
Sauternes 2010, Cave d’Augustin Florent Volgele kleur en stevige, brede neus met honig en gekonfijt fruit. De smaak is goed fris en zacht rijp met een bitter put in de finale. Goed wijn.
Carrefour: 10,19 euro.
Château Berbec, Cadillac 2000 Diepe amberkleur en ontwikkelde neus van gekonfijt fruit met een charmerende oxidatietoets. De smaak mist fruit en frisheid. Te oud.
Carrefour: 7,99 euro.
Zoete wijn zit in ons land in de lift. Tijdens de eerste negen maanden van 2012 werd uit de groep Sauternes en Barsac 415 hectoliter ingevoerd, wat een toename betekent met 140 procent tegenover dezelfde periode van het jaar tevoren. De andere zoete bordeauxs, zoals Cadillac, Loupiac en Monbazillac, gingen in dezelfde periode met 100 procent vooruit, tot 870 hectoliter. De gemiddelde prijs ex-kelder bedroeg voor de Sauternes 21 euro, voor de andere 5,6 euro.
Dit succes heeft zeker te maken met de goede reputatie van de bordeauxjaren 2009 en 2010, waarbij Sauterneswijn, die door het wispelturige fenomeen van de pourriture noble (edelrot) gestuurd wordt, redelijk was in 2010 en ongemeen goed in 2009. Het recentste ronduit slechte jaar was 2004. Voor 2012 zijn de berichten eerder ongunstig.
Toch is de wereldvraag naar zoete wijn over de laatste vijftig jaar gedaald. Het vulgaire zoet van de vele goedkope Duitse en Elzaswijnen heeft de reputatie van zoet beschadigd. Bovendien wordt de smaak van zoet als simpel en ‘onmannelijk’ ervaren. Maar in kringen van wijnproducenten weet men wel beter! “Call it dry but make it sweet”, is de leuze. Veel van de wijnen van vandaag (vooral uit de Nieuwe Wereld) zijn beladen met charmerende restsuiker. Neem champagne, die met een dosage van 10 gram suiker per liter nog als brut wordt gepositioneerd.
Naast met alcohol versterkte wijnen zoals madera en port, zijn er drie grote groepen van ronduit zoete wijnen: het sauternestype (ook Tokaj) met edelrot, de wijnen van ‘late oogst’ gemaakt van overrijpe druiven (vendange tardive of Spätlese) en ten slotte de wijnen van ingedroogde, rozijnachtige druiven zoals de Recioto Classico van Noord-Italië, de Vin Santo ui Toscane en de Vin de Paille uit de Jura.
Voor al deze wijnen geldt de regel dat ze naast zoet ook voldoende fris-zuur moeten smaken om niet als plakkerig over te komen en dat ze niet mogen beschadigd zijn door ‘onedel rot’ of grijsrot (pourriture grise), dat herkenbaar is aan een vervelende jodiumtoets in de smaak. (HvH)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier