Getest: zes witte wijnen
Deze week proeven we zes witte wijnen in de prijsklasse 5 tot 8 euro. Ze zijn allemaal verkrijgbaar in de Colruyt, Carrefour en Delhaize.
Chablis 2011 Heel bleke kleur. Ronde, romige neus met karakter en goede persistentie na opschudden. Volkomen droge smaak met goede lengte en friszuur accent in de finale. Voor bij bereide visgerechten maar ook oesters.
Colruyt: 5,96 euro.
Chablis 2010 Heel bleke kleur. Fijne maar toch brede neus. De smaak is neutraal fris. Oesterwijn.
Delhaize: 7,90 euro.
Bourgogne Les Cailloux 2010, Albert Bichot Bleke kleur. Brede neus met minerale en romige accenten. De smaak is geknoopt, karaktervol en met goede lengte. Goede wijn. Voor bij bereide visgerechten en wit vlees.
Colruyt: 6,25 euro.
Bourgogne 2010, Cave Augustin Florent Vrij gevulde kleur met een nuance naar het gele. Fijne maar wat te discrete neus. De smaak is friszuur zonder meer. Oesterwijn.
Carrefour: 6,59 euro.
Macon Lugny 2010 Vrij gevulde kleur met een gele nuance. Fijne, florale neus met minerale accenten na opschudden. In de mond komt smakelijkheid en evenwicht. Goede wijn voor bij bereide visgerechten.
Delhaize: 5,99 euro.
Viré-Clessé 2010 Vrij gevulde kleur met een gele nuance. Ronde neus met een accent op rijp wit fruit. Ook de smaak is gedragen door fruit. Oesterwijn.
Carrefour: 6,39 euro.
Meer over het gistingsproces
Tussen druivensap en wijn staat het gistingsproces: de suiker in het sap wordt door gist getransformeerd tot alcohol en koolzuurgas, met nog wat warmte erbij. Gist is een eencellige ‘plant’ maar zonder bladgroenkorrels die het groene chlorofyl bevatten. Dankzij DNA-analyse konden gistsoorten en -ondersoorten beter worden gedefinieerd.
Nu luidt de algemene benaming van gistcellen voor wijn en bier (ook voor rijzen van deeg): Sacharomyces cerevisiae. Er zijn veel ondersoorten, verschillend in gistingskracht, aroma’s, promotie van de druivenspecificiteit, afwezigheid van foute smaakjes. Zo kan de Brettanomyces lambicus, die verantwoordelijk is voor de spontane vergisting van lambiekbier, in wijn verkeerde smaakjes geven (onder meer van vluchtige fenolen die aan animaal zweet doen denken). Dat wordt als fout ervaren en in het Frans zegt men dan: “Il a du Brett”. Maar een klein beetje Brett draagt bij tot de complexiteit. De foute effecten worden bestreden met sulfiet en een algemene hygiëne in de wijnkelders.
In de traditionele wijnlanden wordt wijn vergist met ‘natuurgist’ of ‘omgevingsgist’: een samenstelling van wilde gistsoorten (die spontaan met de druiven samengaan) en van alomtegenwoordige Sacharomyces cerevisiae. Om de vooropgestelde perceelsgebondenheid van de gistpopulatie te versterken, werden de gistresten van de bodem van gistingstanks op de wijngaarden uitgespreid. Maar gistcellen laten zich niet binden: insecten, winden en fruitvliegjes dragen ze overal rond. Daarmee kwam het concept van typische chateaugist op losse schroeven te staan. Maar de variatie van giststammen in natuurgist brengt sowieso een ruimer smaken- en aromapalet in de wijn. Een effect dat nog versterkt wordt door eventueel schilcontact.
In de Nieuwe Wereld wordt meer en meer gewerkt met cultuurgist, een speciaal geselecteerde stam met voorspelbare activiteit, alcohol- en sulfiettolerantie, minimale inbreng van verkeerde smaakjes en meer productie van specifieke druivenaroma’s.
Het oproepen van het soortkarakter via een geselecteerde stam van cultuurgist komt bij traditioneel ingestelde consumenten artificieel over. Het wordt daarom bijna nooit vermeld in de promotieliteratuur bij wijn.
Herwig Van Hove
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier