Getest: 6 nieuwewereldwijnen
Eenvoudige wijnen die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het over hebben in deze rubriek. Château simple (413), wijn voor beginners die ook kenners wel bevalt.
Chardonnay 2011, Beringer Stone Cellars Frisse kleur met gele nuance en een neus van appel en tropisch fruit, niet herkenbaar als Franse chardonnay. De smaak is commercieel en licht zoet. Nauwelijks gastronomische toepassingen.
Delhaize: 6,09 euro. Chardonnay 2013, Casa Mayor Colchagua Valley Chile Erg bleke kleur en een neus van citrusvruchten, fris maar niet herkenbaar als chardonnay. De smaak is fris en zuur met de charme van rijp fruit. Aperitiefwijn.
Colruyt: 4,55 euro. Chardonnay 2012, Kangaroo Ridge, Cowra Estate S.E.Australia Frisse kleur met een kleine gele nuance en een neus van wit fruit. Frisse smaak met vulling en wat lengte. Viswijn, ook voor bij oesters.
Delhaize: 3,65 euro. Sauvignon Blanc 2013, Santa Rita, Chile Erg bleke, haast waterachtige kleur maar een klassieke sauvignonneus. Goede, wat wollige smaak van rijpe sauvignon. Universele viswijn, van schelp tot ovenvis.
Carrefour: 6,29 euro.
Torrontes 2009, Etchart Argentina Kleur met gele nuance van rijp en een lichte muskaatneus van de Torrontésdruiven. Dito smaak met wat na-ijlend zuur. Aperitiefwijn.
Carrefour: 5,04 euro. Chenin Blanc Chardonnay 2013, Stonecross South Africa Kleur met een kleine gele nuance van rijp en een neus van appelen en peren. Zachtzoet accent in de smaak met na-ijlend zuur. Aperitiefwijn.
Colruyt: 4,49 euro.
Het grote voordeel van de nieuwewereldwijnen is hun smakelijke simpelheid, samen met hun meer dan redelijke prijs. Onvoorbereide consumenten, meestal jongeren, weten wat ze mogen verwachten van een fles waar ‘chardonnay’ op staat. Ze tasten echter in het duister omtrent een etiket als AOC Bâtard-Montrachet. Dikwijls beseffen zij ook nog niet dat wijn aan tafel thuishoort. Ze zijn meer geïnteresseerd in consumptie op een terrasje of voor de televisie en de daarmee geassocieerde eigenschappen van ‘instapvriendelijkheid’. De producenten van de Nieuwe Wereld spelen daar dikwijls op in door hun wijnen discreet zoet te maken. Dat gebeurt via een modieuze hoeveelheid restzoet van vijf gram per liter of meer: een commerciële truc die argeloze drinkers in de alcoholval kan doen belanden.
Een tweede reden voor het succes van de simpele wijnen, zeker op de Belgische markt, is paradoxaal genoeg hun relatieve onbekendheid. De consument is niet vertrouwd met het bescheiden prijsniveau van de meeste van die wijnen. Dat biedt restauranthouders de gelegenheid om zonder schaamte en zonder risico voor ontmaskering enorme woekerwinsten te boeken. De wijnconsumptie in de horeca in België is niet zonder reden gedaald van de helft tot een derde van de totale wijninvoer: nu tot ongeveer honderd miljoen flessen per jaar. De restauranthouders, en met hen hun sommeliers, kopen wijn niet op basis van kwaliteit maar alleen op basis van onmiddellijke verkoopbaarheid.
In de Nieuwe Wereld (Zuid-Afrika, Chili, Uruguay, Australië, Nieuw-Zeeland) beseffen ze dat natuurlijk ook wel. Daarom werkt men er overal aan een soort appellationsysteem, waarbij simpelheid gebannen wordt ten voordele van meer ‘wegende’ eigenschappen van authenticiteit. In stijgende mate cultiveert men ‘eigen’ druivensoorten: carmenère in Chili, shiraz in Australië, tannat in Uruguay, zinfandel in Californië en pinotage in Zuid-Afrika _ wat weg dus van de bordeauxnamaak met cabernet en de bourgondiënamaak met chardonnay.
Het succes van simpele wijnen is haast per definitie voorbijgaand. Door hun zoeterige simpelheid kunnen ze geen begeleidingsfunctie opnemen bij gerechten aan tafel.
Herwig Van Hove
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier