Getest: 6 Elzaswijnen
Vandaag proeven we zes Elzaswijnen met al dan niet gastronomische mogelijkheden, tussen 4 en 9 euro, en verkrijgbaar in Carrefour, Colruyt en Delhaize.
Riesling 2010 , Bertheim
Mooie gele nuance in de kleur en een fijne, minerale neus. De smaak is met een goede rieslingtoets. Past bij visgerechten en wit vlees.
Colruyt: 7,05 euro.
Riesling Ingersheim 2012
Lichte kleur en een verdunde neus met een verre herinnering aan riesling. Dunne smaak. Misschien voor bij schelpen en vishapjes.
Delhaize: 6,95 euro.
Riesling 2012 Pfaffenheim
Erg lichte kleur en een verdunde, zurige neus met een smaakfinale in zuur en zwavel. Geen gastronomische mogelijkheden.
Carrefour: 6,93 euro.
Riesling 2012 Schlumberger
Lichtgele nuance in de kleur en een kleine, minerale toets in de neus. Redelijk gevulde smaak maar wat anoniem. Past bij schelpdieren en visaperitiefhapjes.
Delhaize: 6,99 euro.
Pinot gris-Riesling 2011, Pfaffenheim
Goede, gele nuance in de kleur en een rijpe, ronde neus. De smaak is eenvoudig maar aangenaam. Past bij visgerechten.
Carrefour: 8,75 euro.
Riesling 2012 Bennwihr
Erg lichte kleur en haast geen neus. De smaak is dun en flauw. Geen gastronomische mogelijkheden.
Colruyt: 4,99 euro.
Meer over Elzaswijn
Elzas is een streek met een bewogen geschiedenis: in de zeventiende eeuw werd het gebied door Frankrijk geannexeerd om in 1871 door Duitsland als gedeelte van Lotharingen te worden ingelijfd. De Duitse periode was er een van goedkope mengwijn van hoge rendementen op de vlakke stukken – ver weg van de heuvelflanken die tot dan toe de reputatie van kwaliteit hadden gemaakt. Na de Eerste Wereldoorlog ging het gebied terug naar Frankrijk. Veel van de betere percelen werden terug beplant met zogenaamde edele druivensoorten, vooral riesling. In de Tweede Wereldoorlog werd het gebied terug Duits en werd de export afgesneden. Na de oorlog, vooral in de periode 1960-1970, ging de markt voor betere wijnen weer open en werden de betere percelen terug in cultuur gebracht.
Dat heen en weer gaan tussen Duits en Frans heeft in de meeste families diepe sporen nagelaten, met verhalen van collaboratie in beide richtingen. Elzas is tenslotte maar een smalle strook land gescheiden van Duitsland door de Rijn en van Frankrijk door de Vogezen. De architectuur van de huizen is er haast nog middeleeuws, met vakwerk- en pleistergevels, en de taal is er iets tussen Frans en Duits.
Zoals te verwachten, is de bodemsamenstelling erg complex, bepaald door de Rijnvlakte (alluviaal) en door de Vogezenflanken (erosie). Zwaardere bodems met veel klei geven aanleiding tot breed smakende wijnen met vulling en gewicht, terwijl kalk- en zandrijke bodems elegantie en finesse in het glas brengen. Leisteen en schist zijn verantwoordelijk voor het olierijke minerale aroma dat vooral in oude riesling aan petroleum doet denken.
De gemiddelde opbrengst van wel honderd hectoliter per hectare is vandaag veel te hoog voor kwaliteit. De betere wijnboeren zullen strenger snoeien en genoegen nemen met de helft: veertig tot vijftig hectoliter per hectare.
Afhankelijk van de kwaliteit van het jaar en met druiven van tweehonderd gram suiker per liter, kan men opteren voor Vendanges Tardives-wijnen. Haalt het suikergehalte tweehonderdvijftig gram per liter, dan komen ze in aanmerking voor de procedure Sélections de Grains Nobles. Door de grote concentratie wordt de perceelorigine weggevaagd. Het perceel speelt wel de eerste rol bij de Alsace Grands Crus die in 1983 werden ingericht: perceelwijnen van de vier meest edele druivensoorten (riesling, muscat, gewürztraminer en pinot gris) met rendementen tot zeventig hectoliter per hectare. Daar zijn er een vijftigtal van. (HVH)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier