Vrije Tribune

‘Er is wereldwijd genoeg te eten, maar samenwerking is meer dan ooit nodig’

Vrije Tribune Hier geven we een forum aan organisaties, columnisten en gastbloggers

Ook tijdens de SARS-CoV-2-crisis is er genoeg voedsel voor iedereen, al moeten landen wel samenwerken om onderbrekingen in de toelevering te voorkomen. Dat zegt Qu Dongy, directeur van de VN-Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO).

De Covid-19-pandemie zet de gezondheidszorg wereldwijd zwaar onder druk en miljoenen mensen in de meest geavanceerde economieën zitten in een of andere vorm van quarantaine. We weten dat de menselijke tol hoog zal zijn en dat massale pogingen om het tij te keren hoge economische kosten met zich meebrengen.

Om het risico van een nog hogere tol te beperken – voedseltekorten voor miljoenen mensen – zelfs in welvarende landen, moet de wereld actie ondernemen om onderbrekingen in de toeleveringsketens zoveel mogelijk te voorkomen. Een wereldwijd gecoördineerd en coherent antwoord is nodig om te voorkomen dat deze gezondheidscrisis een voedselcrisis uitlokt, een situatie waarin mensen geen eten kunnen vinden of het niet kunnen betalen.

Er is wereldwijd genoeg te eten, maar samenwerking is meer dan ooit nodig

Tot nu toe ging SARS-CoV-2 niet gepaard met spanningen over de voedselzekerheid, ondanks anekdotische verhalen over belaagde supermarkten. Hoewel er geen reden is tot paniek – er is genoeg voedsel voor iedereen – is er wel een uitdaging: er bestaat een groot risico dat het voedsel niet op alle plaatsen terechtkomt waar het nodig is.

De uitbraak van het nieuwe coronavirus, met de bijbehorende sluitingen en lockdowns, heeft logistieke knelpunten veroorzaakt in de lange ketens van onze moderne, wereldwijde economie. Beperkte bewegingsvrijheid, en ook weerzin van werknemers, kan boeren hinderen in hun werk en voedselverwerkers (die de meeste landbouwproducten verwerken) bij de productie. Tekort aan meststoffen, dierenmedicijnen en andere zaken kunnen ook impact hebben op landbouwproductie.

Ontwrichte wereldvoedselmarkt

Sluitingen van restaurants en minder vaak boodschappen doen leiden tot minder vraag naar verse producten en visproducten. Dat heeft gevolgen voor producenten en toeleveranciers, vooral voor kleine boeren, met langdurige consequenties voor de bevolking die steeds vaker in steden woont, van Manhattan tot Manilla. Onzekerheid over de beschikbaarheid van voedsel kan beleidsmakers ertoe aanzetten handelsbeperkingen in te voeren om zo de nationale voedselzekerheid veilig te stellen.

Op grond van de ervaringen tijdens de wereldwijde voedselprijzencrisis in 2007/2008, weten we dat dergelijke maatregelen de situatie alleen maar kunnen verslechteren. Exportbeperkingen door exporterende landen om meer voedsel in eigen land op voorraad te hebben, kunnen leiden tot ernstige ontwrichting van de wereldvoedselmarkt, met als gevolg stijgende prijzen en prijsvolatiliteit. In 2007/2008 bleken dit soort maatregelen extreem schadelijk, vooral voor arme landen met te weinig voedsel en voor de pogingen van humanitaire organisaties om voorraden veilig te stellen voor behoeftigen en kwetsbaren.

We moeten allemaal leren van ons recent verleden en diezelfde fout niet nog een keer maken. Beleidsmakers moeten ervoor waken niet ook de voorwaarden voor voedselleveranties aan te scherpen.

Transparantie

Hoewel ieder land zijn eigen uitdagingen heeft, is samenwerking – tussen regeringen en alle andere betrokken sectoren en partijen – zeer belangrijk. We hebben te maken met een wereldwijd probleem dat vraagt om een wereldwijd antwoord.

Het nieuwe coronavirus herinnert ons er krachtig aan dat solidariteit geen liefdadigheid is, maar gezond verstand

We moeten garanderen dat voedselmarkten goed functioneren en dat informatie over prijzen, productie, consumptie en voorraden in realtime beschikbaar is voor iedereen. Op die manier verminderen we de onzekerheid en is het mogelijk voor producenten, consumenten, handelaren en verwerkers om geïnformeerde beslissingen te nemen en onnodig paniekgedrag op de wereldwijde voedselmarkten te voorkomen.

De gezondheidsgevolgen van de huidige pandemie voor de armste landen zijn nog onduidelijk. Maar we kunnen met zekerheid zeggen dat een voedselcrisis als gevolg van slecht beleid een humanitaire ramp is die we kunnen voorkomen.

Acute honger

Momenteel hebben er 113 miljoen mensen acute honger; in Afrika ten zuiden van de Sahara is een kwart van de bevolking ondervoed. Elke ontwrichting van de voedseltoeleveringsketens zal zowel het menselijk lijden als de uitdaging om de honger wereldwijd te verminderen, intensiveren.

We moeten alles doen wat in onze macht ligt om dat niet te laten gebeuren. Preventie kost minder dan achteraf brokken lijmen. Wereldwijde markten zijn essentieel als het gaat om het in balans brengen van vraag en aanbod als zich schokken voordoen in landen en regio’s. En we moeten samenwerken om te garanderen dat ontwrichtingen van de voedseltoeleveringsketens tot een minimum beperkt blijven.

SARS-CoV-2 herinnert ons er krachtig aan dat solidariteit geen liefdadigheid is, maar gezond verstand.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content