Een mislukte taart is niet erg volgens celebritychef Alison Roman: ‘Altijd slagen is ook maar saai’

Ze wil zeker niet iedereen tot het bakken bekeren, en de nieuwste worp van de populaire Amerikaanse celebrity chef Alison Roman is dan ook niet louter een bakboek. In Zoet genoeg pleit ze voor eenvoudige maar smaakvolle desserts, mét de nodige schoonheidsfoutjes. ‘Ik ben zelf niet de beste bakker.’

Een dessert dat onweerstaanbaar lekker en tegelijkertijd ook nog eens esthetisch verantwoord is, dat kom je volgens Alison Roman zelden tegen. Met haar nieuwe kookboek Zoet genoeg hoopt de (regelmatig viraal gaande) YouTube-chef en voormalige columniste van The New York Times je dan ook te overtuigen om vooral op smaak in te zetten.

“Ik geloof dat iedereen kan bakken met het juiste recept”, zegt Roman. “Of iedereen het graag doet, is een ander verhaal. Mensen die niet graag bakken, kunnen er beter gewoon van wegblijven. (lacht) Ik probeer niemand te bekeren tot bakfanaat. Wel hoop ik mensen die snel ontmoedigd of nerveus zijn te helpen in het proces. Ik schreef het boek in de eerste plaats voor iedereen die van desserts houdt, maar niet altijd goed weet waar te starten.”

Je stopte destijds met studeren om als patisseriechef aan de slag te gaan in restaurants. In welke mate beïnvloedde die ervaring de recepten in dit boek?

“Zoet genoeg voelt voor mij als het afsluiten van een hoofdstuk. In die professionele keukens leerde ik technische zaken zoals het maken van de perfecte ganache. Toch is dit boek een heel andere categorie van bakken en desserts maken. Veel nonchalanter, minder minutieus samengesteld. Ik maakte het niet voor de diehard patissier. Na twee boeken vol hartige recepten was het vooral een manier om mezelf nog eens uit te dagen.”

Ondanks al die ervaring weiger je jezelf een expert te noemen.

“Omdat ik dat niet ben. Ik was ooit een professional, en was toen meer expert dan ik nu ben. Wel heb ik veel ervaring en had ik veel successen, maar ik heb net zo goed veel verprutst. Die leerervaringen hebben me gemaakt tot wie ik vandaag ben.”

Niet om de therapeut uit te hangen, maar klinkt dat niet als een vorm van het imposter syndrome?

“Dat zou best kunnen! (lacht) Ik zit vast ergens tussenin. Er zijn ongetwijfeld mensen met veel minder ervaring die zichzelf een expert noemen, maar dat impliceert onfeilbaarheid. Ik ben niet de beste bakker ter wereld, niet de meest technisch onderlegde. Ik weet wel dat mijn recepten werken, dat ze lekker zijn en dat mensen plezier gaan hebben tijdens het maken ervan. Als je een dessertboek koopt, kun je mij daar wel in vertrouwen.”

Dat belang van feilbaarheid bespreek je ook in het boek, en je toont het ook regelmatig in je kookvideo’s op YouTube. Wanneer je een fout maakt, wordt dat er niet uit geknipt, maar gewoon omarmd.

“Als je in deze tijden van sociale media enkel je successen toont, en nooit de afwijzingen of slecht gebakken taarten, zet je onrealistische standaarden. Een baksel zal niet altijd van de eerste keer goed zijn of ogen zoals de foto in het boek, maar dat maakt je leven niet slechter. In die zin is bakken misschien een allegorie voor het leven. Altijd in alles slagen is ook maar saai. Telkens als er iets misloopt, leer je daar iets uit.”

Ook voor de niet-bakker maakte je een heel hoofdstuk waarbij je niet eens de oven moet aanzetten.

“Desserts zijn er voor iedereen. Ik probeer daarom ook te vermijden het een bakboek te noemen. Er zijn veel lekkere zoete dingen die geen baksels zijn, zoals een meloen gevuld met roomijs of een fruitcocktail. Het is een viering van desserts in alle vormen.”

Op de cover van het boek staat je recept voor frambozen die onder zure room worden geprakt. Een kritische stem zou dat wel heel simpel kunnen noemen.

“Dat is het zeker, maar het is ook gewoon heel erg lekker. Een dessert hoeft toch niet altijd complex of met veel poespas te zijn? De nonchalance ervan is in zelfs sexy in zekere zin. Het is bovendien mijn boek, dus ik mag beslissen wat er voor dessert doorgaat.” (lacht)

Is dat waarom er zelfs een recept voor fruitsalade in staat?

“Ik hou van fruit, het is het perfecte dessert. Ik weet dat ik met fruitsalade alleen niet veel boeken zal verkopen, maar ik wilde aankaarten hoe je het beter maakt. Ik zie vaak fruitsalades die gewoon stukken gesneden fruit bevatten, dus leek het me grappig om het effectief meer als een salade te benaderen. Dat is ook gewoon hoe ik fruit eet: ik doe zout op mijn watermeloen, peper op perziken. Ik geloof dat je fruit evenzeer moet kruiden als pakweg komkommer of tomaat.”

Hoewel je het boek Zoet genoeg doopte, integreerde je ook een heel hoofdstuk rond hartige baksels. De lokroep van de ansjovis, die je zo graag gebruikt, was te moeilijk om te weerstaan?

“Je bedoelt de hartige taart met gekaramelliseerde uien en ansjovis. It’s just so delicious. Met dat hoofdstuk wilde ik de veelzijdigheid van bakken tonen. Als je wilt leren hoe je de perfecte taartkorst krijgt, maakt het toch niet uit of dat voor zoete of zoute gerechten is? Eens je weet hoe je de perfecte fruitgalette kunt bakken, is er geen reden om niet exact hetzelfde te doen met bloemkool, kaas of champignons. Integendeel, zo haal je er zelfs meer uit.”

Om het tot slot nog even over die titel te hebben: wat betekent hij voor jou?

“Hij is meerlagig. In de eerste plaats omdat de beste desserts net zoet genoeg zijn, nooit te zoet. Ik ben zelf ook niet de grootste dessertpersoon, dus zoeter zal het bij mij niet worden. En ik denk dat het misschien ook is hoe je mij als persoon kan omschrijven: sweet enough.” (lacht)