Welke culinaire schatten heeft België te bieden? We zoeken het lekker lokaal, van de Vlaamse velden tot de Ardense bossen.
Nu onze eetgewoonten steeds meer onder druk staan door de milieu- en klimaatproblemen wordt de veeteelt een heikele kwestie. Sommigen zweren alle dierlijke eiwitten resoluut af, anderen kiezen voor een leven als ‘ethische carnivoor’ die zich ten volle bewust is van de impact op de planeet.
De situatie verschilt ook naargelang je ze bekijkt vanuit een stedelijke context of vanuit het platteland. Overal ter wereld hebben mensen in rurale gebieden een nauwe band met de levende wereld, een diepgaande relatie die rekening houdt met de cyclus van leven en dood.
Als zoon van meerdere generaties boeren kwam Jérôme Demeyer (43) van jongs af aan in aanraking met de kweek van dieren: ‘Als kind al zorgde ik in mijn eentje voor kwartels, duiven, schapen en pluimvee.’ Nadat zijn ouders hun landbouwbedrijf hadden stopgezet en hij was overgestapt naar de agro-industrie, voelde Jérôme de behoefte om weer met zijn handen te werken.
Al snel dacht hij aan de vleesduif van het type Mirthys – niet te verwarren met de wilde duif, zoals de houtduif – die de sterke smaak van wild oproept. Waarom die soort? ‘Omdat het een broedende soort is. De jongen blijven in het nest tot ze kunnen vliegen. Ze worden opgevoed door hun ouders. Ik zag mezelf geen eieren in een broedmachine leggen om ze uit te broeden.’
Een andere, meer persoonlijke reden voor zijn keuze doet denken aan het madeleine-koekje van Proust. Zo herinnert Jérôme zich nog goed de smaak van de jonge duif met doperwtjes en spek die hem werd voorgeschoteld door Marie-Louise, een oudtante van wie de man reisduiven hield. Dat huisgerecht is hij nog niet vergeten.
Dus besloot hij het avontuur aan te gaan, ondanks de moeilijkheden: ‘Ik ben zowat de enige in België, want het gaat om een lang proces waarbij niets geïndustrialiseerd kan worden. Het is allemaal handwerk. Niemand wil hierin investeren, ook omdat het zo sterk gereguleerd is door dwingende normen.’
In 2017 begon Jérôme Demeyer in de familieboerderij, in een schuur uit het begin van de 20ste eeuw. Hij doet alles zelf van a tot z, van de kweek tot de slacht (na 28 dagen), inclusief de commercialisering en de verwerking (bijvoorbeeld de rillette die hij ter plaatse verkoopt).
Jérôme kent en herkent zijn dieren feilloos. Hij kent hun gedrag en hun gewoonten, want hij controleert ze meerdere keren per week. Zijn duiven worden alvast gewaardeerd door verschillende chefs, zoals blijkt uit hun gerecht van duivenfilet op karkas. Zo krijgt hij bestellingen uit het hele land.
Het succes is voor een deel ook te danken aan het feit dat Jérôme zo slim was zijn duiven te linken aan het lokale natuurpark van de Pays des Collines, aangezien hij ze voor 80 procent voert met mais die hij zo’n 20 kilometer van zijn boerderij betrekt.
Drie eigenhandig gebouwde houten constructies van 35 meter lang bieden plaats aan volières voor telkens 30 koppels. Deze ‘parquets’, zoals de vakterm luidt, bevatten kasten waarin de mannetjes en vrouwtjes met stro, hennep en gemalen schelpen de nesten voor de jonge duifjes bouwen. Dat gebeurt in een gestaag tempo: zodra de jonge vogel tien dagen oud is, verschijnt er een tweede ei, waardoor de levenscyclus wordt bestendigd.
Verkooppunten
Directe verkoop op de boerderij, op donderdag van 17 u tot 19 u en zaterdag van 9 u tot 12 u. Ook op afspraak. Chaussée de Renaix 65, 7912 Saint-Sauveur. 0473/95 15 65.
Meer info: terroir.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
