Blogger maakt brood met vaginale afscheiding

De kunst gaat om brood, moet de Britse Zoe Stavri gedacht hebben toen ze besloot haar eigen vaginale afscheiding in een broodrecept te draaien. ‘Het begon allemaal met een pervers gevoel voor humor.’

Er zijn duizenden recepten voor zuurdesembrood maar het sleutelingrediënt is een microscopisch kleine schimmel. Technisch gezien kan je een mengsel van bloem en water laten vergisten, wat de natuurlijke bacteriën en schimmels in het meel en de lucht fermenteert. Met gist kan je het proces zelf versnellen. In de categorie ‘blogger die waarschijnlijk geen kookboekcontract krijgt’: Zoe Stavri besloot om een beetje te foefelen met deze ingrediënten en een koekje van eigen deeg te bakken – letterlijk.

Stavri haalde het onderste uit de kan en schraapte de afscheiding uit haar eigen vagina om te testen of ze daarmee ook een broodje kon bakken. ‘Het begon allemaal met een fatale combinatie van een enigszins pervers gevoel voor humor, een scherpe wetenschappelijke geest, en de aanraking van mijn vaginale schimmel. Ik werd zaterdagochtend wakker met een jeukende vagina en ik giechelde: ‘Misschien moet ik er een mee brood bakken.’ Ik heb altijd al mijn eigen zuurdesem willen maken. En toen werd ik nieuwsgierig’, schrijft Stavri op haar blog.

Regelrechte horror

Op haar Twitteraccount deelt Stavri live updates van haar huisbakproces. En daar waar de meest kokkerelavonturen menig internetgebruiker koud laten, sprong dit project in het oog. Een paar uur nadat Stavri haar wondere wetenschap tentoonstelde, ontving ze een resem haat over haar onconventionele zuurdesem: ‘Ik had een beetje walging verwacht, maar niet dit. Nu is het regelrechte horror, alsof ik een nestje pups heb uiteengereten en er selfies van post.’

.@stavvers I think you’re confusing mental illness with feminism.

— The Web’s Sam Grady (@TheSamGrady) 23 november 2015

You dirty dirty bitch go lob yourself into the Atlantic please. https://t.co/qbDcTQGAZu

— Smithy (@_KrisSmith) 23 november 2015

De meest gematigde commentaar was een reeks verontwaardigde reacties over de hygiënische kant van het zaakje. Daar gaat Stavri tegen in: ‘Dat is niet noodzakelijk waar. Het is zeker niet meer vies dan gewone zuurdesem. Het maken van zuurdesem houdt in dat je de bacteriën die aanwezig zijn in de bloem mengt met de dingen die rondzweven in de lucht van jouw keuken. Dat is wilde gist. Alles wat ik heb gedaan is het toevoegen van een klein beetje van mijn eigen, natuurlijke gist.’

Geen feministisch protest

Zoe Stavri deed dit niet uit een soort van feministisch protest, maar vindt de verontwaardiging fascinerend. ‘Ik vermoed dat de overgrote meerderheid van de volslagen afschuw over mijn zuurdesem niets te maken heeft met onwetendheid over hygiëne, maar meer een algemeen wantrouwen en walging tegenover de vagina’, concludeert Stavri. De kritiek zal Stavri in ieder geval worst wezen: haar grootste zorg is dat het deeg niet zal rijzen.

Natuurlijk is het mogelijk dat geen van de vaginale bacteriën daadwerkelijk floreren binnen het zuurdesem van de blogster. Haar lichaamstemperatuur en de temperatuur in de keuken verschillen drastisch, om te beginnen. Bovendien kan het ook zijn dat de natuurlijke gist – die in de bloem en lucht aanwezig is – het beter doet. ‘Het maakt waarschijnlijk niet uit dat mijn zuurdeeg daadwerkelijke vaginale schimmel bevat. Alleen het idee van een klein spoortje poes in een enorm brood is voor de meesten verachtelijk genoeg’, weet Stavri.

In het verleden hebben artiesten al soortgelijke projecten gedaan. De kunstenares Toi Sennhauser fermenteerde bier met vaginale gist en Christina Agapakis testte het effect van kaas op de menselijke biologie. Voor de kunst. ‘Ik beschouw mijn project echter niet als kunst. Ik beschouw het gewoon als mijn eigen experimentele bakken.’ Zoe Stavri zal regelmatig updates posten over haar project onder de hashtag #cuntsourdough.