Dries Botty van de Antwerpse bar Dirty Rabbit mag zich een jaar lang ’s lands beste bartender noemen. Hij haalde goud tijdens de Belgische World Class, na een epische cocktailcompetitie in Dock 3 te Antwerpen. Een verslag.
“België, u bent gezegend met een fantastische bartender community“, zo sprak Spike Marchant, jurylid (en Meneer World Class himself) tijdens de Belgische finaleronde van de bekendste cocktailwedstrijd ter wereld. “Kan ook niet anders, als je ziet wat voor een rijke gastronomische traditie jullie erop nahouden.” Dit mag dan een glad marketingpraatje maar we zijn toch geneigd om hem te geloven: ons land hééft fantastische cocktailbars, met daarin getalenteerde, hardwerkende bartenders.
World Class wordt algemeen beschouwd als de ultieme krachtmeting wanneer het aankomt op het mixen van drankjes. Vorig jaar kwam Uncle Babe’s-bartender Jürgen Nobels als beste uit de Belgische finale; het jaar daarvoor won The Pharmacy-boegbeeld Hannah Van Ongevalle het pleit. Voor deze editie was haar broer Ran, die ook in The Pharmacy werkt, de gedoodverfde favoriet, al voorspelden de meeste kenners vooraf een spannende tweestrijd tussen hem en Dries Botty, van The Dirty Rabbit.
Mixologie van het hoogste niveau
Achthonderd punten vielen er te verdienen, dinsdagavond in de Antwerpse discotheek Ikon. Exact 1.7, opgerond naar 2: zo dicht zaten Dries en Ran op elkaars vel. Hier keken we dan ook naar de Formule 1 van het bartenden: mixologie van het hoogste niveau.
De proeven waren niet van de poes. ’s Ochtends vroeg begon de wedstrijd met een theoretische ronde, bestaande uit vijftig vragen over spirits en hun achtergrond. Vervolgens werden de deelnemers onderworpen aan een blinde tasting waarbij ze twee cocktails en hun basisspirits, twee whisky’s en twee sappen moesten identificeren. Dan begon het echte werk, op het podium, met honderd paar ogen die elke beweging tijdens de ultieme finale volgden. Alles werd haarscherp vastgelegd met microfoons, vier camera’s, en een assortiment van fotografen die rond hun werkstation zwermden.
De Grote Dries & Ran Show
Hier en daar liet een bijrolspeler een hoogtepunt optekenen, maar dit was in de eerste plaats De Grote Dries & Ran Show. Of was het een showcase voor het talent dat in de Knokse bar The Pharmacy rondloopt, met twee bartenders in de top drie? Net als Ran kruidde David Lebeer zijn challenges met de nodige humor. Op het vlak van ingrediënten moest David ook niet onderdoen voor Ran, al zocht hij het niet zo ver als zijn bar chief die resoluut de moderne kaart speelt, met ingrediënten die hij in een laboratorium liet prepareren.
Bij andere cocktailcompetities gaat het er wat serener aan toe, maar in World Class is het de gewoonte dat het publiek uitbundig meejoelt en in de handen klapt wanneer een bartender een shake doet. De sfeer zat er dus meteen in, op deze editie van World Class.
Ran zelf liet alle remmen los: wanneer de klok ingeschakeld werd, schoot hij als een wervelwind uit de startblokken, goochelend met flessen, jiggers en shakers. Intussen charmeerde hij het publiek en de jury non-stop, met flauwe moppen en een overdosis aan enthousiasme. Zijn Miami Blitz, gemaakt met Zacapa 23-rum, en de M’as-Tu Vu (gemaakt met een healthy dose van onder meer gele chartreuse) trokken een lijn in het zand: hier moesten de andere deelnemers voorbij, als ze kans wilden maken op de overwinning.
Tegen al dat Knokse geweld bleek Dries bijzonder goed bestand. Elke van zijn bewegingen was weloverwogen en gecontroleerd; hij zette geen fles verkeerd; zijn jigger ging niet één keer de foute kant op. Ook zijn ultieme speed challenge liep als een trein. In een mum van tijd toverde hij een Bee’s Knees, een Davis Margarita, een twist op een Dry Martini en een Collins met Tanqueray Ten tevoorschijn, en dat op de tonen van een pompend technonummer.
De passie droop gewoon af van zijn performance, en daar kon zelfs Ran, ondanks diens finesse, snelheid en schitterend getimede humor, niet tegenop.
Toen de winnaar bekendgemaakt werd, leek het even alsof hij geen lucht meer kreeg. Maar dan stak hij dolgelukkig de armen omhoog. Deze editie van World Class is een zware beproeving geworden, met een waardige winnaar.
Na de wedstrijd werd Dries langs alle kanten aan de mouwen getrokken en op de schouders geklopt, maar we kregen hem toch even te pakken.
Het leek daarnet alsof je hart even stopte met bonzen.
(schudt het hoofd) Ik had het niet verwacht. Als je ziet hoe een David Lebeer, die nog niet zo lang bezig is, nu al bij de finalisten staat, dat is waanzin. Ran is ook een topper; wereldtop zelfs.
Op voorhand dacht je: dit is verloren?
Nee, dat zeker niet. Ran en ik hebben zo’n verschillende stijl, dat het altijd heel moeilijk is om te vergelijken. Hij is heel erg bezig met de moderne technieken, en laat zich inspireren door de keuken. Ik ben veel meer bezig met old-school shit, zoals fermentaties, die dingen. Extreme smaken, die het hele spectrum beschrijven, in één drankje. Dat valt moeilijk te vergelijken, dus ik geloofde wel in mijn kansen.
Hoe voelde het om daar te staan?
Het moet mijn kalmste wedstrijd ooit geweest zijn. Ik was erg rustig.
Daarnet leek het anders alsof je geen adem meer kreeg.
Ik dacht dat ik ging flauwvallen. Toen ze mijn naam afriepen, was het alsof mijn benen wegliepen van me. Ik heb ook niet veel gegeten vandaag. Gewoon een paar powerbars, en wat cola gedronken. Ik kreeg niets anders binnen.
Na de theoretische ronde, vanmorgen, stond je buiten naar muziek te luisteren, afgezonderd van de rest, in je eigen wereldje.
Ja, ik luisterde naar relaxerende massagetherapiemuziek. Doe ik om gewoon in the zone zijn. Vorig jaar luisterde ik nog naar harde techno, en toen stond ik ook opgefokt op het podium. Nu ben ik gewoon mezelf geweest. Als je daar staat, is het geen moment om te beginnen twijfelen over je drankjes. Gewoon effe jezelf zijn, en je ding doen. Ik vind van mezelf dat dat voor de eerste keer gelukt is, tijdens een wedstrijd.
Hoe vaak heb je aan deze wedstrijd deelgenomen?
Een vijftal keer denk ik. Vorig jaar eindigde ik tweede. Ik ben iemand dit soort dingen die heel graag doet, want ik heb een soort druk nodig, om mijn creativiteit te testen. En dan neem ik dat ook weer terug mee naar de bar. Maar dit was sowieso de laatste keer dat ik ging meedoen. Winnen of niet. Ik heb heel lang deelgenomen aan wedstrijden; ik wil nu ook wat ruimte geven aan mijn collega’s in The Dirty Rabbit.
Denk je dat deze wedstrijd je leven zal veranderen?
(lacht breed) Nee, ik ben nog altijd dezelfde persoon.
Dieter Moeyaert
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier