Lucia Pica, make-updesigner bij Chanel: ‘Make-up dient om vrouwen te sterken in hun vrijheid’

Lucia Pica (40) werd geboren in Napels en woont sinds 1999 in Londen. Sinds december 2014 vervangt ze de belg Peter Philips bij Chanel.

Ik voel me echt wakkerder en sterker wanneer ik lippenstift en mascara draag. En wanneer ik rode nagellak gebruik, ga ik mijn handen spontaan anders gebruiken. Als kind was ik al verzot op make-up. Dat ik er zelf nog te jong voor was, maakte beautyproducten eens zo mysterieus en aantrekkelijk. Op visite bij de buurvrouw speelde ik stiekem met haar spulletjes: ik sloot me op in haar badkamer, maakte me op, waste alles af en kwam dan naar buiten als de onschuld zelve. Die spanning en opwinding van toen zijn er nog steeds.

Dat make-up me zo’n boeiend parcours en zoveel contacten met inspirerende mensen kon opleveren, leek me ondenkbaar. Laat staan dat ik er een job in zag. Mijn passie is pas veel later mijn beroep geworden. Dat gebeurde rond mijn 22ste, toen ik als serveuse in Londen werkte. Aangezien ik mezelf zo goed kon opmaken, moest ik maar make-up artist worden, vond een kennis. Zo heb ik stapsgewijs het vak geleerd: dankzij een opleiding, en door andere make-up artists te assisteren. Anderzijds is er in mijn sector ook veel dat je niet op school kunt meekrijgen. Zonder belangstelling voor mode, kunst en creativiteit lukt het niet.

Een modedefilé is per definitie vluchtig. Dan bedenk ik liever een product dat een klassieker wordt

Catwalkshows kunnen een make-up artist veel voldoening schenken. In enkele uren een beeld neerzetten, een creatieve bijdrage leveren waardoor een collectie nog meer uit de verf komt, die energie achter de schermen: heerlijk vond ik dat. Maar ik ben gelukkiger met wat ik nu doe. Vertrekken van een pril idee en uiteindelijk een hele collectie voorstellen: daar schuilt een heel proces achter. Bovendien is een modedefilé per definitie vluchtig. Dan bedenk ik liever een product dat een klassieker wordt, of een kleur waar iemand zijn leven lang trouw aan blijft.

Zelf een beautycollectie bedenken was een droom, en tegelijk ook overweldigend. Buitenstaanders denken wellicht dat wie een job bij Chanel in de wacht sleept, alles goed doordacht heeft en meteen concrete plannen gaat uitwerken. Maar zo ging het helemaal niet. Een huis met een lange geschiedenis, een iconische naam, veel sterke persoonlijkheden en een grote impact op vrouwen: ik kon zoveel verschillende richtingen uitgaan dat het er haast te veel waren. Laat ik dan maar iets persoonlijks doen waar ik echt trots op ben, dacht ik. Zo ontstond Le Rouge Collection N°1, mijn debuutcollectie die vorige herfst gelanceerd werd. Een studie naar alle mogelijkheden en betekenissen van een tijdloze kleur, maar ook een manifest voor mezelf en Chanel.

Make-up moet een spel blijven. Tutorials en how to’s kunnen bruikbare tips aanreiken en tonen hoe andere, gewone vrouwen producten gebruiken, maar ze hebben ook een keerzijde. Strikte regels en angst om fouten te maken beperken het plezier, terwijl make-up volgens mij juist dient om vrouwen te sterken in hun vrijheid en individualiteit. Bovendien is make-up geen tattoo waar je aan vastzit. Volg dus je instinct, experimenteer en reinig je gezicht als het resultaat je niet bevalt, uiteindelijk heb je geen contract getekend.

Je zou make-up nooit mogen gebruiken als masker, maar om te onthullen en versterken wat er sowieso al is. Anders ben je een nieuw personage aan het creëren, terwijl het er uiteraard op aankomt je eigen persoonlijkheid weer te geven. Met dat idee benader ik ook elke vrouw met wie ik werk, of dat nu Keira Knightley, Sigrid Agren of iemand anders is. De combinatie of toepassing van producten die ik in mijn hoofd heb, is niet altijd de beste optie, en dan moet ik die ook loslaten.

Perfectie is op zich weinig interessant. Ongewone, misschien van de norm afwijkende trekken daarentegen intrigeren en maken nuances zichtbaar. Daarom hou ik er ook van om onverwachte schoonheid bloot te leggen : omdat er veel kracht zit in imperfectie.