Zij offerden hun vakantie op: Caroline draaide mee op een Zweedse bioboerderij

De mensen in deze laatste zomerreeks besloten de afgelopen maanden zon, zee en strand te laten voor wat ze zijn en wijdden hun vakantie aan een hoger doel. In enkele portretten gaat Knack op zoek naar wat hen drijft. Vandaag: Caroline Coenen.

Zij offerden hun vakantie op: Caroline draaide mee op een Zweedse bioboerderij
© Caroline Coenen

Lerares Caroline Coenen trok afgelopen zomervakantie naar Zweden om daar via Wwoofing de handen uit de mouwen te steken in een bioboerderij.

Caroline: “Ik heb het gevoel dat mensen altijd teruggrijpen naar het nostalgische. Mensen willen steeds meer opnieuw zelf dingen kunnen maken en terug echt contact zoeken met elkaar buiten de sociale media om. Ze willen teruggaan naar de basis. Alles van vroeger lijkt beter omdat er toen meer aandacht werd besteed aan de dingen. Zo gaat het met eten ook: we willen steeds beter weten waar het vandaan komt en voelen hoe het is om zelf aardappelen uit de grond te halen. En dat ben ik dan dus maar gaan doen.”

Wwoofing

“Twee jaar geleden was ik in Zuid-Frankrijk op bezoek bij familie toen een vriendin van mij voorstelde om te gaan Wwoofen.” (nvdr.: voor de betekenis daarvan mag je kiezen tussenWorld Wide Opportunities on Organic Farms, Willing Workers On Organic Farms en We’re Welcome on Organic Farms) “Dan kan je als vrijwilliger in een boerderij gaan werken in ruil voor eten en een slaapplaats. Dat hebben we dan twee weken gedaan in de Provence.”

Tien jaar geleden was Ninni’s Garden nog een grote lege vlakte. Alles wat nu op die grond staat, heeft de eigenares zelf gebouwd: een heel straffe madam.

“We wisten toen helemaal niet aan wat we ons konden verwachten of wie we daar zouden tegenkomen, maar het klonk wel leuk. Na wat opzoekwerk op de site van Wwoofing konden we terecht in een prachtig kasteeltje tussen de velden. Dat kasteeltje was erfgoed van de grootvader van een van de eigenaars. Met z’n tweeën hebben ze de grond helemaal omgespit om opnieuw te beginnen. Ze hadden grootse plannen om het terrein nieuw leven in te blazen en wilden er de hele regio mee van groenten en fruit voorzien. Naast die grootse plannen, hadden ze echter ook een pasgeboren kindje en geen budget om mensen te betalen. Daarom zochten ze Wwoofers. Wij waren de eerste vrijwilligers die kwamen helpen.”

Zweden

“Twee jaar later (nvdr.: deze zomer) was ik sowieso van plan om naar Zweden te gaan om een danskamp te gaan volgen. Ik vond het echter wat te gek om voor een week helemaal met de auto naar Zweden te rijden, dus ik wou nog iets aan die dansstage breien. Diezelfde vriendin stelde opnieuw voor om te Wwoofen en zo zijn we terecht gekomen bij Ninni’s Garden. De eigenares daarvan had al tien jaar ervaring met Wwoofers en land verbouwen, dus dat was weer eens iets helemaal anders.”

De achtertuin van Mimi's Garden
De achtertuin van Mimi’s Garden© Caroline Coenen

“Tien jaar geleden was Mimi’s Garden nog een grote lege vlakte. Alles wat nu op die grond staat, heeft de eigenares zelf gebouwd. Dat is echte een straffe madam: ze heeft een lege vlakte omgevormd naar vruchtbare grond vol bomen, serres en een huis.

Het was er wel erg basic: er was bijvoorbeeld geen stromend water en het huisje waarin we sliepen bevatte een gasvuurtje, een rek, een klein tafeltje en een bed. Dat was het. Ik vind dat heerlijk: je geniet van elke klein moment en wordt niet continu afgeleid door een computer bijvoorbeeld. Je hoefde daar ook niet naar de supermarkt: het land voorziet in alles wat je nodig hebt. Melk haal je bij de koeien van de buren en besjes wissel je om voor brood bij de bakker, zodat die er sap van kan maken. Koken doe je met wat je vindt op het land. Wat biedt de tuin? Dan gaan we daarmee aan de slag.”

Veel mensen ratelen af waar ze allemaal al zijn geweest en wat ze allemaal al hebben gezien, maar weinigen kunnen vertellen wat ze daar ervaren hebben.

“Door op een bioboerderij te gaan werken, besef je waarom bepaalde producten meer kosten. Wij hebben een bepaalde dag bijvoorbeeld frambozen geplukt. Vanaf het moment dat daar een hapje uit is genomen door een dier of er zit een vlekje op, kan die framboos niet verkocht worden. Doordat er in de biosector geen pesticiden gebruikt worden, duurt het dus best wel lang voor je een doosje vol perfect gave frambozen verzameld hebt.”

Het huisje waarin Caroline en haar vriendin verbleven.
Het huisje waarin Caroline en haar vriendin verbleven.© Caroline Coenen

“Het is een van de regels van Wwoofing dat je ongeveer 25 uur per week werkt. Dat is zo om uitbuiting te voorkomen. De taken variëren van aardappelen rooien tot bessen en tomaten plukken of een huis schilderen op een zonnige dag. Je werkt dus wel elke dag, maar toch voelt het aan alsof je op vakantie bent. Je voelt je een met de natuur, alsof je net als vroeger terug op kamp bent. Als ik in de zomer een maand de natuur in trek, kom ik herboren terug. Ik zie er nu ook helemaal als een hippie uit. (Lacht)”

Geen rustvakantie aub

“Ik kan geen week aan een zwembad liggen. Voor enkele uurtjes is dat leuk, maar als je dat een hele dag wil doen, kan je evengoed hier in België onder een zonnebank gaan liggen. Als ik op vakantie ga, heb ik meestal een concreet doel voor ogen: familie bezoeken, vrijwilligerswerk doen of een berg beklimmen: als ik maar actief bezig kan zijn.

Als ik naar een ander land ga, wil ik te weten komen hoe dat land in elkaar zit en wie de mensen zijn die er wonen. Het is voor mij niet zo belangrijk om alle dingen op een toeristische checklist te doen. Want dan eindig je misschien wel met een foto van een mooie kerk, maar wat heb je dan eigenlijk echt gezien? Dan heb je gemist hoe de mensen leven in die stad waar de kerk staat. Veel mensen ratelen af waar ze allemaal al zijn geweest en wat ze allemaal al hebben gezien, maar weinigen kunnen vertellen wat ze daar ervaren hebben.”

Zij offerden hun vakantie op: Caroline draaide mee op een Zweedse bioboerderij
© Caroline Coenen

“Het mooie aan reizen zit voor mij altijd in de kleine dingen. De voorlaatste avond op de boerderij hebben we een sterrenhemel gezien waar we – zonder zeveren – honderden sterren hebben zien vallen. Je zag het spoor dat ze nalieten en ondertussen zaten we wat liedjes te zingen aan een kampvuur – de locals in het Zweeds, wij in het Nederlands. Dan ga ik veel liever naar huis met die mental picture dan met een foto van een kerk.”

Dit artikel maakt deel uit van een zomerreeks. Eerder verscheen ook al Sara laat anderen dansen, Emilie onderzoekt taal in Oeganda en Filiep en Johannes tellen vogels in Georgië.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content