‘Interessanter vond ik het toen Lian op een nacht tipsy was en openhartig werd over haar op de klippen gelopen huwelijk. Ook in China begint liefde met ‘I love you’ en eindigt ze met advocaten’ schrijft Jean-Paul Mulders in zijn column.
Het zijn boeiende tijden, waarin alles wat vroeger veraf lag maar een muisklik van je is verwijderd.
Lian bijvoorbeeld, wat ‘sierlijke wilg’ betekent. Lian is een jonge Chinese die hier onlangs op doorreis was. Out of the blue dook zij op en stuurde mij een vriendschapsverzoek op Facebook. Ik aanvaard vlot mensen op Facebook, omdat ik mij wil aanschurken tegen de grens van vijfduizend echte vrienden. Niet dat er dan iets bijzonders gebeurt. “Ik heb mijn oren nog en er is ook niets anders afgevallen”, zei testpiloot Chuck Yeager nadat hij in 1947 de geluidsmuur doorbrak.
Maar om bij Lian te blijven: op mijn kast staat zo’n kat die met een klatergouden poot geld en liefde tracht binnen te wenken. Ik vond het wel boeiend om van gedachten te wisselen met een Chinese ontdekkingsreizigster. Lian spoedde zich van Amsterdam naar Versailles. Ze had zelfs geen tijd om te stoppen in ons salariswagenlandje. Toen ik vroeg waarom ze mij een vriendschapsverzoek stuurde, zei ze dat het ‘haar buikgevoel’ was. Ik hou van de taal van darmen en eierstokken. Ik zei dat ik een kinderboek heb geschreven dat in vereenvoudigd Chinees vertaald is. Zij vroeg wat ik daaraan verdiend had.
De volgende dagen hield Lian mij op de hoogte van haar avonturen. Ze stuurde foto’s van zichzelf bij de fontein van Latona. In Parijs ging ze shoppen. Ze schreef dat ze juwelen had gekocht voor 28.000 euro. “It looks good so I bought it”, zei ze eenvoudig.
Ik vond dat wel geestig, maar blijkbaar meende ze het en waren zulke sommen voor haar pasmunt. Ze maakte geld met goud en met de financiële markten. “Soms 10.000, soms 100.000 dollar per dag”, schreef ze. Volgens haar was dat een flauw kunstje eens je het spelletje doorhad.
Ik was niet erg onder de indruk. Ik ben nu eenmaal het type dat diamanten minder betoverend vindt dan de kleurrijke schoonheid van sommige rupsen. Interessanter vond ik het toen Lian op een nacht tipsy was en openhartig werd over haar op de klippen gelopen huwelijk. Ook in China begint liefde met ‘I love you’ en eindigt ze met advocaten. Lian kende het klamme hoeslaken dat we eenzaamheid noemen. Toch bleef ze in de liefde geloven. Ze stuurde foto’s van een trouwfeest waarop de bruid per helikopter uit de lucht kwam. Ze was enthousiast als een klein meisje. Ik bedierf de pret niet door te zeggen dat ik helikopterbruiden slecht voor het klimaat vond.
Lian kende het klamme hoeslaken dat we eenzaamheid noemen. Toch bleef ze in de liefde geloven.
Kort daarop lag ze weer als een kat op de loer op de beursvloer, en kwam mij achteraf haar prooi tonen. Ze zei dat ze in een halfuur 50.000 dollar verdiend had. Ik schreef dat ik slechtere jaren gekend heb.
Dat was een fout antwoord. Lian heeft nog enkele uren getwijfeld alvorens mij te ghosten. Ze verdween even plotsklaps als ze was gekomen. Nooit zal ik weten of zij een wilg was, een oplichtster of een decadent tijdverschijnsel. Misschien die drie tegelijk wel. Ik schreef een stukje over haar en voelde mij een hoefsmid in de tijd van de zelfrijdende auto.
‘China exporteert elke zes uur evenveel als in heel 1978’, las ik op een website. Het artikel dateerde van 2010, en zweeg over rupsen die buitenaards mooi zijn.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
