Vrouwen over discriminatie op de werkvloer: #tisnietoké

“Op een dag sprak ik af met een vriend om koffie te drinken. Hij had een doctoraatsplek aan de Universiteit van Amsterdam toegewezen gekregen. Een hele slimme jongen is hij. We dronken koffie, praatten bij over verleden en toekomst. Ik vertelde over het voorstel dat ik aan het voorbereiden was en dat mijn masterscriptiebegeleider als promotor wilde optreden. Hij antwoordde met de vraag: “Ben je met hem naar bed geweest?” Ik wilde hetzelfde doen als hij: doctoreren. Een hoogleraar zag potentieel in mij, moedigde mij aan en geloofde oprecht dat ik het zou kunnen. Volgens de logica van mijn vriend was het erg aannemelijk dat ik daarvoor de lakens met hem gedeeld had. Mooi, die logica!” An

(EK)

“Toen ik mijn ouderschapsverlof wou opnemen (enkel de wettelijk verplichte termijn), kreeg ik te horen dat ik dan geen lid van het team meer zou zijn en dat de directie zich ernstige vragen stelde bij mijn werkmotivatie als ik niet meer fulltime zou werken. Er is mij ook direct meegedeeld dat ik zeker geen 4/5de zou mogen werken. In het onderwijs kan je dat onbezoldigd aanvragen, en de directie beslist dan of je dat wel of niet mag. Ik vind die reactie nog steeds erg ongepast, gezien ik mijn werk zowel zeer goed als zeer graag doe, of ik nu moeder ben of niet, en of ik nu 4/5de werk of niet. Uiteindelijk lieten ze me vaak op mijn vrije dag komen en planden er vergaderingen die ik wel moest bijwonen.” Anoniem

“Op een dag sprak ik af met een vriend om koffie te drinken. Hij had een doctoraatsplek aan de Universiteit van Amsterdam toegewezen gekregen. Een hele slimme jongen is hij. We dronken koffie, praatten bij over verleden en toekomst. Ik vertelde over het voorstel dat ik aan het voorbereiden was en dat mijn masterscriptiebegeleider als promotor wilde optreden. Hij antwoordde met de vraag: “Ben je met hem naar bed geweest?” Ik wilde hetzelfde doen als hij: doctoreren. Een hoogleraar zag potentieel in mij, moedigde mij aan en geloofde oprecht dat ik het zou kunnen. Volgens de logica van mijn vriend was het erg aannemelijk dat ik daarvoor de lakens met hem gedeeld had. Mooi, die logica!” An

“Deeltijds werken is gebrek aan motivatie”

(EK)

“Het zit hem altijd in de kleine dingen. Ik ben consultant en samen met een mannelijke collega werkten we voor een klant die graag een project in het buitenland met ons wou doen. We waren beiden enthousiast. De klant wou al meteen boeken voor mijn collega, maar vroeg aan mij: “Marleen, gaat dat lukken voor jou met je kindjes?” Het is niet omdat ik de vrouw ben dat de kinderen per definitie mijn verantwoordelijkheid zijn, en dat ze niet even zonder hun mama kunnen. Bovendien heeft mijn collega ook kinderen, ook daar wordt vanuit gegaan dat zijn kinderen zonder de papa kunnen. Voor ons beide vond ik dat niet oké.” Marleen Strubbe

“Ze plannen vergaderingen die ik moet bijwonen op mijn vrije dag.”

“Toen ik mijn ouderschapsverlof wou opnemen (enkel de wettelijk verplichte termijn), kreeg ik te horen dat ik dan geen lid van het team meer zou zijn en dat de directie zich ernstige vragen stelde bij mijn werkmotivatie als ik niet meer fulltime zou werken. Er is mij ook direct meegedeeld dat ik zeker geen 4/5de zou mogen werken. In het onderwijs kan je dat onbezoldigd aanvragen, en de directie beslist dan of je dat wel of niet mag. Ik vind die reactie nog steeds erg ongepast, gezien ik mijn werk zowel zeer goed als zeer graag doe, of ik nu moeder ben of niet, en of ik nu 4/5de werk of niet. Uiteindelijk lieten ze me vaak op mijn vrije dag komen en planden er vergaderingen die ik wel moest bijwonen.” Anoniem

“Op een dag sprak ik af met een vriend om koffie te drinken. Hij had een doctoraatsplek aan de Universiteit van Amsterdam toegewezen gekregen. Een hele slimme jongen is hij. We dronken koffie, praatten bij over verleden en toekomst. Ik vertelde over het voorstel dat ik aan het voorbereiden was en dat mijn masterscriptiebegeleider als promotor wilde optreden. Hij antwoordde met de vraag: “Ben je met hem naar bed geweest?” Ik wilde hetzelfde doen als hij: doctoreren. Een hoogleraar zag potentieel in mij, moedigde mij aan en geloofde oprecht dat ik het zou kunnen. Volgens de logica van mijn vriend was het erg aannemelijk dat ik daarvoor de lakens met hem gedeeld had. Mooi, die logica!” An

Buitenlandse opdracht

(EK)

“Wat mij regelmatig frappeert is hoe verbaasd mensen soms zijn (soms zelfs op een heel negatieve of kleinerende manier) over het feit dat mijn man Augustin momenteel huisman is en dus (zoals iemand het eens uitdrukte) “op mijn kosten leeft”. Het is blijkbaar nog steeds niet evident om als man niet de ambitie te hebben om een carrière uit te bouwen en thuis te willen blijven om voor je kind te zorgen…” Leen Verheyen

“Het zit hem altijd in de kleine dingen. Ik ben consultant en samen met een mannelijke collega werkten we voor een klant die graag een project in het buitenland met ons wou doen. We waren beiden enthousiast. De klant wou al meteen boeken voor mijn collega, maar vroeg aan mij: “Marleen, gaat dat lukken voor jou met je kindjes?” Het is niet omdat ik de vrouw ben dat de kinderen per definitie mijn verantwoordelijkheid zijn, en dat ze niet even zonder hun mama kunnen. Bovendien heeft mijn collega ook kinderen, ook daar wordt vanuit gegaan dat zijn kinderen zonder de papa kunnen. Voor ons beide vond ik dat niet oké.” Marleen Strubbe

“Ze plannen vergaderingen die ik moet bijwonen op mijn vrije dag.”

“Toen ik mijn ouderschapsverlof wou opnemen (enkel de wettelijk verplichte termijn), kreeg ik te horen dat ik dan geen lid van het team meer zou zijn en dat de directie zich ernstige vragen stelde bij mijn werkmotivatie als ik niet meer fulltime zou werken. Er is mij ook direct meegedeeld dat ik zeker geen 4/5de zou mogen werken. In het onderwijs kan je dat onbezoldigd aanvragen, en de directie beslist dan of je dat wel of niet mag. Ik vind die reactie nog steeds erg ongepast, gezien ik mijn werk zowel zeer goed als zeer graag doe, of ik nu moeder ben of niet, en of ik nu 4/5de werk of niet. Uiteindelijk lieten ze me vaak op mijn vrije dag komen en planden er vergaderingen die ik wel moest bijwonen.” Anoniem

“Op een dag sprak ik af met een vriend om koffie te drinken. Hij had een doctoraatsplek aan de Universiteit van Amsterdam toegewezen gekregen. Een hele slimme jongen is hij. We dronken koffie, praatten bij over verleden en toekomst. Ik vertelde over het voorstel dat ik aan het voorbereiden was en dat mijn masterscriptiebegeleider als promotor wilde optreden. Hij antwoordde met de vraag: “Ben je met hem naar bed geweest?” Ik wilde hetzelfde doen als hij: doctoreren. Een hoogleraar zag potentieel in mij, moedigde mij aan en geloofde oprecht dat ik het zou kunnen. Volgens de logica van mijn vriend was het erg aannemelijk dat ik daarvoor de lakens met hem gedeeld had. Mooi, die logica!” An

Man “leeft op haar kosten”

(EK)

“Op mijn vraag of na mijn bevalling een tijdelijk werkregime van 80% mogelijk was, klonk het: “Dan moet u afstand doen van uw graad van kantoordirecteur, en naar een lagere functie gaan. Als kantoordirecteur moet u voltijds werken”. Omdat ik geen afstand wilde doen van de graad die ik verworven had, maar ook niet voltijds kon werken omwille van mijn gezinssituatie, heb ik dan loopbaanonderbreking genomen. Uiteraard was dat een breuk in mijn carrière, mijn trots verbood het mij echter om mezelf te degraderen.” Anoniem

Rugpijn

“Het gaat vaak om onderhuidse dingen, dingen die niet zo gemakkelijk aan te kaarten of aan te klagen zijn. Er bestaat binnen de academische wereld wel degelijk een glazen plafond, maar dat is niet tastbaar of zichtbaar. Je voelt het maar als je je hoofd er tegen stoot, of als je je ervoor moet bukken. Daar krijg je rugpijn van, van dat bukken.” Kristien Hemmerechts

“Wat mij regelmatig frappeert is hoe verbaasd mensen soms zijn (soms zelfs op een heel negatieve of kleinerende manier) over het feit dat mijn man Augustin momenteel huisman is en dus (zoals iemand het eens uitdrukte) “op mijn kosten leeft”. Het is blijkbaar nog steeds niet evident om als man niet de ambitie te hebben om een carrière uit te bouwen en thuis te willen blijven om voor je kind te zorgen…” Leen Verheyen

“Het zit hem altijd in de kleine dingen. Ik ben consultant en samen met een mannelijke collega werkten we voor een klant die graag een project in het buitenland met ons wou doen. We waren beiden enthousiast. De klant wou al meteen boeken voor mijn collega, maar vroeg aan mij: “Marleen, gaat dat lukken voor jou met je kindjes?” Het is niet omdat ik de vrouw ben dat de kinderen per definitie mijn verantwoordelijkheid zijn, en dat ze niet even zonder hun mama kunnen. Bovendien heeft mijn collega ook kinderen, ook daar wordt vanuit gegaan dat zijn kinderen zonder de papa kunnen. Voor ons beide vond ik dat niet oké.” Marleen Strubbe

“Ze plannen vergaderingen die ik moet bijwonen op mijn vrije dag.”

“Toen ik mijn ouderschapsverlof wou opnemen (enkel de wettelijk verplichte termijn), kreeg ik te horen dat ik dan geen lid van het team meer zou zijn en dat de directie zich ernstige vragen stelde bij mijn werkmotivatie als ik niet meer fulltime zou werken. Er is mij ook direct meegedeeld dat ik zeker geen 4/5de zou mogen werken. In het onderwijs kan je dat onbezoldigd aanvragen, en de directie beslist dan of je dat wel of niet mag. Ik vind die reactie nog steeds erg ongepast, gezien ik mijn werk zowel zeer goed als zeer graag doe, of ik nu moeder ben of niet, en of ik nu 4/5de werk of niet. Uiteindelijk lieten ze me vaak op mijn vrije dag komen en planden er vergaderingen die ik wel moest bijwonen.” Anoniem

“Op een dag sprak ik af met een vriend om koffie te drinken. Hij had een doctoraatsplek aan de Universiteit van Amsterdam toegewezen gekregen. Een hele slimme jongen is hij. We dronken koffie, praatten bij over verleden en toekomst. Ik vertelde over het voorstel dat ik aan het voorbereiden was en dat mijn masterscriptiebegeleider als promotor wilde optreden. Hij antwoordde met de vraag: “Ben je met hem naar bed geweest?” Ik wilde hetzelfde doen als hij: doctoreren. Een hoogleraar zag potentieel in mij, moedigde mij aan en geloofde oprecht dat ik het zou kunnen. Volgens de logica van mijn vriend was het erg aannemelijk dat ik daarvoor de lakens met hem gedeeld had. Mooi, die logica!” An

Degradatie

(EK)

“Een probleem waardoor vrouwen nog steeds minder kansen krijgen op de arbeidsmarkt heeft volgens mij te maken met de algemene mentaliteit in onze samenleving en op de arbeidsmarkt. Het is volgens mij nog steeds zo dat de standaardvisie is dat mannen fulltime behoren te werken. Voor veel gezinnen is een tweede inkomen noodzakelijk, maar als er zorgtaken (zorg voor familieleden, opvoeding kinderen) moeten worden opgenomen, zijn het in de meeste gevallen nog steeds vrouwen die de stap zetten om minder te werken. (…) Dit heeft volgens mij te maken met het stigma dat er heerst ten aanzien van mannen om minder te gaan werken. Als ze dat doen, zal dit al snel gepercipieerd worden als een gebrek aan ambitie.” Tim Torfs

“Ben je met hem naar bed geweest?”

“Op mijn vraag of na mijn bevalling een tijdelijk werkregime van 80% mogelijk was, klonk het: “Dan moet u afstand doen van uw graad van kantoordirecteur, en naar een lagere functie gaan. Als kantoordirecteur moet u voltijds werken”. Omdat ik geen afstand wilde doen van de graad die ik verworven had, maar ook niet voltijds kon werken omwille van mijn gezinssituatie, heb ik dan loopbaanonderbreking genomen. Uiteraard was dat een breuk in mijn carrière, mijn trots verbood het mij echter om mezelf te degraderen.” Anoniem

Rugpijn

“Het gaat vaak om onderhuidse dingen, dingen die niet zo gemakkelijk aan te kaarten of aan te klagen zijn. Er bestaat binnen de academische wereld wel degelijk een glazen plafond, maar dat is niet tastbaar of zichtbaar. Je voelt het maar als je je hoofd er tegen stoot, of als je je ervoor moet bukken. Daar krijg je rugpijn van, van dat bukken.” Kristien Hemmerechts

“Wat mij regelmatig frappeert is hoe verbaasd mensen soms zijn (soms zelfs op een heel negatieve of kleinerende manier) over het feit dat mijn man Augustin momenteel huisman is en dus (zoals iemand het eens uitdrukte) “op mijn kosten leeft”. Het is blijkbaar nog steeds niet evident om als man niet de ambitie te hebben om een carrière uit te bouwen en thuis te willen blijven om voor je kind te zorgen…” Leen Verheyen

“Het zit hem altijd in de kleine dingen. Ik ben consultant en samen met een mannelijke collega werkten we voor een klant die graag een project in het buitenland met ons wou doen. We waren beiden enthousiast. De klant wou al meteen boeken voor mijn collega, maar vroeg aan mij: “Marleen, gaat dat lukken voor jou met je kindjes?” Het is niet omdat ik de vrouw ben dat de kinderen per definitie mijn verantwoordelijkheid zijn, en dat ze niet even zonder hun mama kunnen. Bovendien heeft mijn collega ook kinderen, ook daar wordt vanuit gegaan dat zijn kinderen zonder de papa kunnen. Voor ons beide vond ik dat niet oké.” Marleen Strubbe

“Ze plannen vergaderingen die ik moet bijwonen op mijn vrije dag.”

“Toen ik mijn ouderschapsverlof wou opnemen (enkel de wettelijk verplichte termijn), kreeg ik te horen dat ik dan geen lid van het team meer zou zijn en dat de directie zich ernstige vragen stelde bij mijn werkmotivatie als ik niet meer fulltime zou werken. Er is mij ook direct meegedeeld dat ik zeker geen 4/5de zou mogen werken. In het onderwijs kan je dat onbezoldigd aanvragen, en de directie beslist dan of je dat wel of niet mag. Ik vind die reactie nog steeds erg ongepast, gezien ik mijn werk zowel zeer goed als zeer graag doe, of ik nu moeder ben of niet, en of ik nu 4/5de werk of niet. Uiteindelijk lieten ze me vaak op mijn vrije dag komen en planden er vergaderingen die ik wel moest bijwonen.” Anoniem

“Op een dag sprak ik af met een vriend om koffie te drinken. Hij had een doctoraatsplek aan de Universiteit van Amsterdam toegewezen gekregen. Een hele slimme jongen is hij. We dronken koffie, praatten bij over verleden en toekomst. Ik vertelde over het voorstel dat ik aan het voorbereiden was en dat mijn masterscriptiebegeleider als promotor wilde optreden. Hij antwoordde met de vraag: “Ben je met hem naar bed geweest?” Ik wilde hetzelfde doen als hij: doctoreren. Een hoogleraar zag potentieel in mij, moedigde mij aan en geloofde oprecht dat ik het zou kunnen. Volgens de logica van mijn vriend was het erg aannemelijk dat ik daarvoor de lakens met hem gedeeld had. Mooi, die logica!” An

Probleem met standaardvisie

(EK)

“Bij het overwegen om dierenarts te studeren was een van de tegenargumenten dat vrouwen in dat vak op de boerenbuiten niet echt aux serieus genomen worden. In gespecialiseerde paardenklinieken wel, maar ‘echte boeren op de boerenbuiten’ willen ‘ne man’…” Anoniem

“Een probleem waardoor vrouwen nog steeds minder kansen krijgen op de arbeidsmarkt heeft volgens mij te maken met de algemene mentaliteit in onze samenleving en op de arbeidsmarkt. Het is volgens mij nog steeds zo dat de standaardvisie is dat mannen fulltime behoren te werken. Voor veel gezinnen is een tweede inkomen noodzakelijk, maar als er zorgtaken (zorg voor familieleden, opvoeding kinderen) moeten worden opgenomen, zijn het in de meeste gevallen nog steeds vrouwen die de stap zetten om minder te werken. (…) Dit heeft volgens mij te maken met het stigma dat er heerst ten aanzien van mannen om minder te gaan werken. Als ze dat doen, zal dit al snel gepercipieerd worden als een gebrek aan ambitie.” Tim Torfs

“Ben je met hem naar bed geweest?”

“Op mijn vraag of na mijn bevalling een tijdelijk werkregime van 80% mogelijk was, klonk het: “Dan moet u afstand doen van uw graad van kantoordirecteur, en naar een lagere functie gaan. Als kantoordirecteur moet u voltijds werken”. Omdat ik geen afstand wilde doen van de graad die ik verworven had, maar ook niet voltijds kon werken omwille van mijn gezinssituatie, heb ik dan loopbaanonderbreking genomen. Uiteraard was dat een breuk in mijn carrière, mijn trots verbood het mij echter om mezelf te degraderen.” Anoniem

Rugpijn

“Het gaat vaak om onderhuidse dingen, dingen die niet zo gemakkelijk aan te kaarten of aan te klagen zijn. Er bestaat binnen de academische wereld wel degelijk een glazen plafond, maar dat is niet tastbaar of zichtbaar. Je voelt het maar als je je hoofd er tegen stoot, of als je je ervoor moet bukken. Daar krijg je rugpijn van, van dat bukken.” Kristien Hemmerechts

“Wat mij regelmatig frappeert is hoe verbaasd mensen soms zijn (soms zelfs op een heel negatieve of kleinerende manier) over het feit dat mijn man Augustin momenteel huisman is en dus (zoals iemand het eens uitdrukte) “op mijn kosten leeft”. Het is blijkbaar nog steeds niet evident om als man niet de ambitie te hebben om een carrière uit te bouwen en thuis te willen blijven om voor je kind te zorgen…” Leen Verheyen

“Het zit hem altijd in de kleine dingen. Ik ben consultant en samen met een mannelijke collega werkten we voor een klant die graag een project in het buitenland met ons wou doen. We waren beiden enthousiast. De klant wou al meteen boeken voor mijn collega, maar vroeg aan mij: “Marleen, gaat dat lukken voor jou met je kindjes?” Het is niet omdat ik de vrouw ben dat de kinderen per definitie mijn verantwoordelijkheid zijn, en dat ze niet even zonder hun mama kunnen. Bovendien heeft mijn collega ook kinderen, ook daar wordt vanuit gegaan dat zijn kinderen zonder de papa kunnen. Voor ons beide vond ik dat niet oké.” Marleen Strubbe

“Ze plannen vergaderingen die ik moet bijwonen op mijn vrije dag.”

“Toen ik mijn ouderschapsverlof wou opnemen (enkel de wettelijk verplichte termijn), kreeg ik te horen dat ik dan geen lid van het team meer zou zijn en dat de directie zich ernstige vragen stelde bij mijn werkmotivatie als ik niet meer fulltime zou werken. Er is mij ook direct meegedeeld dat ik zeker geen 4/5de zou mogen werken. In het onderwijs kan je dat onbezoldigd aanvragen, en de directie beslist dan of je dat wel of niet mag. Ik vind die reactie nog steeds erg ongepast, gezien ik mijn werk zowel zeer goed als zeer graag doe, of ik nu moeder ben of niet, en of ik nu 4/5de werk of niet. Uiteindelijk lieten ze me vaak op mijn vrije dag komen en planden er vergaderingen die ik wel moest bijwonen.” Anoniem

“Op een dag sprak ik af met een vriend om koffie te drinken. Hij had een doctoraatsplek aan de Universiteit van Amsterdam toegewezen gekregen. Een hele slimme jongen is hij. We dronken koffie, praatten bij over verleden en toekomst. Ik vertelde over het voorstel dat ik aan het voorbereiden was en dat mijn masterscriptiebegeleider als promotor wilde optreden. Hij antwoordde met de vraag: “Ben je met hem naar bed geweest?” Ik wilde hetzelfde doen als hij: doctoreren. Een hoogleraar zag potentieel in mij, moedigde mij aan en geloofde oprecht dat ik het zou kunnen. Volgens de logica van mijn vriend was het erg aannemelijk dat ik daarvoor de lakens met hem gedeeld had. Mooi, die logica!” An

Een mannelijke arts, graag

(EK)