Van wombatdrolletjes tot de geur van gezond: drie jongeren over hun droomwereld van morgen

Meer dan drie jaar lang sprak Vera Van Renterghem met jongeren. In het prachtig geïllustreerde boek ‘Een nieuwe wereld in 100 dagen’ laat ze honderd van hen aan het woord, om antwoord te geven op de vraag: hoe zou de wereld eruitzien als jij voor een dag alles kon beslissen? Dit zijn er drie fragmenten uit.

Ik heb iets ongelooflijks gedaan: de wereld opnieuw gemaakt! Vraag me niet waar ik de kracht vandaan heb gehaald. Maar de wereld is nu stukken mooier. Ik heb ervoor gezorgd dat elke waterbron fris en proper water heeft, de bossen groen zijn en de lucht zuiver. In de ochtend zal voortaan de geur van versgemaaid gras in de lucht hangen. ’s Middags verspreidt de geur van de bloemen zich. En ’s avonds ruik je de geur van gezellige bijeenkomsten. Als het regent, duikt de geur van aardbeien op.

Wees gerust: het zal nooit hevig regenen en de zon keert altijd snel terug. Alleen op 17 november is er een storm. Overdag kleurt de lucht hemelsblauw. ’s Nachts stralen de sterren als diamanten in de donkerpaarse lucht en is elke planeet mooi zichtbaar.

Dieren en mensen communiceren met elkaar en geen enkel dier wordt geslacht. Vlees groeit aan de bomen, net zoals de lekkerste fruit- en groentesoorten. Alle mensen krijgen een huis met een tuin waarin voldoende voedsel groeit. Ieders maag zal elke dag gevuld zijn. Wees daar maar zeker van!

Ik heb ervoor gezorgd dat iedereen pijnloos sterft. De dode mensen en dieren worden begraven in een bloemenveld dat dagelijks door geliefden wordt bezocht. De linkerkant van de begraafplaats is voor de dieren, de rechterkant voor de mensen.

Baby’s weten bij de geboorte nog niets, maar naarmate ze groeien, leren ze alles zo makkelijk als praten. Aangezien de kennis vanzelf in onze hoofden groeit, zijn er geen scholen. Er is nu meer tijd voor leuke activiteiten die je zelf mag kiezen. Het woord ‘school’ wordt uit het woordenboek geschrapt. In plaats daarvan genieten de jongeren van ‘kalme uren’ die ten vroegste om tien uur ’s ochtends starten en kunnen worden besteed aan het lezen van boeken en het bekijken van documentaires.

Alles is gratis, zelfs de kleren. Iedereen kan gewoon naar de winkels gaan, kleren kiezen en die meenemen. Niemand weet waar de kleren vandaan komen. Ik weet het wel, maar dat is een geheim dat je nooit zal achterhalen. Iedereen vindt de ware liefde. Dat vind ik de belangrijkste vernieuwing. Jij ook?

Vandaag kreeg ik een bijzondere kracht die me als een woeste golf overspoelde: ik kon de wereld herscheppen. Ik startte met de evidente dingen: wereldvrede, een medicijn voor elke mogelijke ziekte, de oplossing van het klimaatprobleem en het verdwijnen van mensen- en dierenmishandeling.

Daarna was het tijd om mijn persoonlijke leven leuker, gezelliger en makkelijker te maken. Ik schrapte alle allergieën. Nu is mijn papa niet meer allergisch voor honden en kan ik zonder problemen een hond als huisdier kiezen. Mijn splinternieuwe hond heet Billy en is een Samojeed. Dat is een wit, heel harig en altijd blij hondenras. De Samojeed verliest heel veel haar, dus heb ik ervoor gezorgd dat honden geen haar meer verliezen. Nu is mama ook blij. Samen met mijn vriendin Myra en haar hond Risa trok ik meteen naar de hondenschool.

Onderweg maakte ik van de gelegenheid gebruik om van buideldieren een inheemse soort te maken, zodat die nu overal ter wereld leven. Ik vind buideldieren echt geweldig! Vooral de wombat: dat is zo’n schattig, fantastisch dier. Ik bekijk supergraag YouTube-filmpjes van wombats. Daar word ik blij van! Daarna wandelden Billy en ik verder. Van al dat wandelen kreeg ik honger en kwam ik op het idee om overal winkels van Albert Heijn te toveren, de winkelketen met de allerlekkerste koekjes. Ook voor honden! Denk ik toch…

Ik miste wat gezelschap en belde Ruby. Ruby is een van mijn beste vriendinnen. Ze woont in Zuid-Afrika, waardoor ik haar slechts heel zelden zie. Het leek me handig om met een simpele vingerknip naar om het even welke plaats te teleporteren. Dat is niet alleen ideaal om vriendinnen die ver weg wonen te zien, maar ook om tijd te winnen. Je kan nu bijvoorbeeld langer uitslapen voor je naar school moet vertrekken, want je zult nooit meer in een stomme file belanden. Ik toverde Ruby en mezelf meteen naar de Belgische kust, waar we gezellig gingen surfen. De golven waren niet groot genoeg om te surfen, dus zorgde ik ervoor dat er op elk strand in de wereld een zone is met altijd goede surfgolven.

Op deze speciale dag mochten ook eenhoorns niet ontbreken. Ze zijn er nu in alle soorten en maten om je te helpen waar nodig: met je huiswerk, met de afwas, met opruimen of andere saaie klusjes. Wat een onvergetelijke dag! Oh ja, aan de mensen heb ik ook wat veranderd: ze zijn nu allemaal veel dankbaarder voor kleine dingen, net als de dieren. Wist je dat wombats vierkantige drolletjes en eenhoorns lekker ruikende, regenboogkleurige strontjes leggen uit dankbaarheid voor een heerlijke maaltijd?

Een wereld scheppen… Wat een taak! Wat een wonderbaarlijke kans! Dit wil ik voor eeuwig onthouden en daarom schrijf ik het op. Laten we starten bij het begin. Ik bevond me op een kale, ronde planeet. Ik bedekte hem meteen met gras en daarna met heuvels en bossen. Een grote zee in het oosten en wat rivieren en vijvers verspreid over de rest van het oppervlak. Ik maakte nog veel meer natuur: de details daarvan moet je je maar inbeelden.

Toen kon het echte werk beginnen. Het kostte me een tijdje, maar hier is wat ik ervan maakte. Eerst kwamen de dieren. Die waren dezelfde als op de Oude Wereld, alleen leefden ze nu in een gezonde, onaangetaste omgeving. Natuurlijk werden dieren en planten opgegeten, zo werkt dat nu eenmaal. Toen de natuur klaar was, rook het er plots naar gezond. Wat raar, hoe kan het nu naar gezond ruiken? Dat is moeilijk op papier te zetten, maar beeld je in dat je met gesloten ogen op een veld staat. Denk alle auto’s, fabrieken en mijnen weg. Alles wat grijze lucht uitademt, is verdwenen. Zo rook het op mijn planeet: gezond.

Toen werd het wat moeilijker. Ik wilde niet alleen zijn. Ik hou van gezelligheid en er moesten dus mensen bijkomen. Dat vroeg wat voorbereiding. Ik zette overal kleine gekleurde huisjes neer. Dat zag er leuk uit! Nu de mens nog. Een knip met mijn vingers en daar stonden ze, de mensen. Iedereen ademde diep in en was blij verrast. Dat krijg je nu eenmaal als je nog nooit gezonde lucht hebt geroken. De mensen voelden zich meteen blij. De dieren aarzelden niet en mengden zich gewoon tussen alle mensen. Tevreden keek ik om me heen en ik besefte dat dat genoeg was. Meer wilde ik niet op mijn planeet.

Ik ging naar de ijsvlakte in het noorden. De dieren hadden er een beetje liefde nodig. Op een bevroren klif stond een klein blauw huisje. Perfect! Ik was aangenaam verrast toen in het huis een meisje pinguïns aan het voederen was. Ik hielp haar en we werden snel goede vrienden. De pinguïns bleven nog even rondhangen, maar uiteindelijk gingen ze naar de rest van de groep op de ijsvlakte. Ik stapte naar buiten. Het begon avond te worden, de maan was al te zien. Ik ademde diep in, mijn longen vulden zich met frisse ijslucht en verrassend genoeg werd mijn lichaam warm. Ik kreeg een gevoel dat ik op de Oude Wereld niet voelde. Een gevoel dat opkomt als je je goed voelt in je omgeving. Dat gevoel was liefde. Liefde voor de gezonde lucht, de natuur om me heen, de dieren en het meisje in het blauwe huis. Het was liefde voor de planeet die ik had gemaakt, een plek waar ik nooit meer weg wilde.

Deze en nog veel meer toekomstdromen lees je in Een nieuwe wereld in 100 dagen, Vera Van Renterghem & Eleni Debo (Uitgeverij Pelckmans)