Britt Van Marsenille (42) is copresentator van Factcheckers op Eén en opende dit voorjaar pop-uptweedehandszaak For the love of LIFE in Antwerpen. Ze werkte in het verleden voor Ketnet en Radio2, schreef kindervoorstellingen en -boeken en tekende zes jaar het modelabel Who’s That Girl.
Teruggeven
“Alles in het leven hangt samen met waar je wieg staat. Ik kom zelf uit de gewone middenklasse en kwam nooit iets tekort, dat geluk had ik. Maar het volstaat om naar de wereld te kijken om te beseffen dat anderen wel wat hulp kunnen gebruiken. For the love of LIFE pakt dus niet alleen de leegstand en de textielafvalberg aan, maar geeft ook werk aan vluchtelingen en andere mensen die anders moeilijk aan een job raken. De opbrengst van de winkel is voor Oxfam en de Kringwinkel. Cynisme laat ik aan anderen over: voor één mens het verschil maken is nog altijd beter dan niets doen.”
Oordelen
“Nuance is een schaars goed in onze samenleving. Veel mensen hebben tegenwoordig meteen een mening of een oordeel over alles en iedereen, en sociale media versterken dat nog. Zelfs over de pop-up heb ik al gekke dingen gelezen: dat ik wel op de kap van subsidies zal leven bijvoorbeeld, of dat onze medewerkers vast liever lui dan moe zijn. Ik kan je verzekeren: velen hebben een stevig gevulde rugzak en gaan er niettemin keihard voor. Zij willen niets liever dan werken en volwaardig deel uitmaken van de maatschappij.”
Zit een bepaalde situatie je niet lekker meer? Leg de schuld dan niet bij anderen, maar doe er zelf iets aan.
Niets verwachten
“Relaties zijn geven en nemen. Waar de verwachting begint, eindigt de liefde, zei mijn overgrootmoeder zaliger, en dat klopt: zodra je eisen aan elkaar begint te stellen, loopt het fout. Dan beknot je de ander alleen maar in zijn vrijheid, waardoor die uiteindelijk zichzelf niet meer is.”
Faalangst
“Het ergste aan dyslexie was voor mij de faalangst die erbij hoorde. In mijn kindertijd werd iemand met dyslexie vaak onderschat en als traag of dommig gezien, waardoor ik weinig zelfvertrouwen had. Later heb ik door keihard te werken manieren gevonden om daarmee om te gaan. Maar een tafelspringer zal ik nooit zijn, en als tv- en radiopresentator is het met een klein team dat ik op pad ga of in de studio zit. Op een podium gaan staan en een verhaal afsteken voor een heel publiek: dat is niets voor mij.”
Gulzig leven
“Je leeft maar één keer. Ik had al veel verschillende jobs en dan word je daar in onze samenleving ook op aangesproken, maar ik zie gulzigheid als een must: we zijn het aan onszelf verplicht om er alles uit te halen. Om bij te leren en verschillende werelden te ontdekken. Al ben ik ook wel vaak geswitcht op momenten dat ik voelde dat ik mijn ei gelegd had of dat ik niet helemaal gelukkig meer was. Ook daarin moet je eerlijk zijn met jezelf, vind ik. Zit een bepaalde situatie je niet lekker meer? Leg de schuld dan niet bij anderen, maar doe er zelf iets aan.”
Tabula rasa maken geeft rust.
Moederschap
“Op latere leeftijd moeder worden biedt voordelen. Ik was net geen veertig toen Alfóns-Andrés geboren werd, ik heb dus tijd gehad om hongerig te zijn naar het leven en om me te voeden met ervaringen en reizen. Daardoor heb ik nu absoluut niet het gevoel dat ik iets mis of ingeleverd heb. Maar je zult me ook nooit horen zeggen dat mijn zoontje zin heeft gegeven aan mijn bestaan – het leven is ook waardevol zonder kind.”
Opruimen
“Verhuizen leert je wat je echt wilt bewaren. Ik heb al op twintig verschillende plekken gewoond en dat heeft voor veel mensen iets onrustigs, maar voor mij is eerder het tegendeel waar. Veel verhuizen heeft me geleerd dat ik niet verankerd ben aan een buurt, een stad of een land, terwijl ook het tabula rasa maken rust geeft. Uitzoeken wat je lief is, wat je kunt weggeven of beter weggooit: heerlijk is dat.”
Veerkracht
“We kunnen zoveel meer aan dan we denken. Na de dood van mijn beste vriend Marc Van Eeghem in 2017 was ik totaal ontredderd. Ik wist toen echt niet hoe ik verder moest, tot ik ergens las dat rouwen niet betekent dat je iemand moet loslaten, maar dat je die anders moet leren vasthouden. Vandaag kan het verdriet over zijn dood me nog altijd bij de keel grijpen, maar voel ik vooral dankbaarheid. Ik heb een unieke connectie met iemand mogen ervaren en heb met mijn lief Frederik-Alfons wéér een prachtmens aan mijn zijde – ik ben echt een enorme gelukzak.”
Optimisme
“Positief in het leven staan opent veel deuren. Mensen en opportuniteiten omarmen, moeilijkheden overwinnen: dat is allemaal moeilijker als het glas altijd halfleeg voor je is. Mijn grootste wens tijdens mijn zwangerschap was dat ons zoontje ook die positieve mindset zou hebben, en die is uitgekomen – hij heeft de aard van zijn vader.” (lacht)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
