‘Troost komt van een vrouw die zegt dat ze jaren van je heeft gehouden zonder dat ooit te durven outen’

Jean-Paul Mulders gaat in zijn column op zoek naar de belichaming van troost.

Een mens heeft troost nodig in deze verraderlijke wereld, meer nog misschien dan pistolets met kaas of salami. In tegenstelling tot salami, komt troost niet van vermalen dieren. Troost komt van de inkt die ik van een vriendin cadeau heb gekregen en waarin stukjes goud zweven. Van ajuinen tot het zeemvel op een boodschappenlijstje: de grootste onzin fonkelt als ze daarmee wordt geschreven. Caroube de Chypre, staat op de inktpot te lezen. Het biedt troost die naam in het donker een keer of zes, zeven na elkaar uit te spreken.

Troost komt van de inhoud van een fles, of van een hashtag op Instagram. De hashtag #toevalsdieren verzamelt dingen – van kniptangen tot schuim op vers gezette koffie – die niet bedoeld waren om dier te zijn. Je ziet er toch een dier in als je gezegend bent met de vleugels van de verbeelding. Geroosterd brood wordt een konijn, duivenstront een ranke zilverreiger. Nerven in een kast een hond met droef neerhangende oren.

Troost komt van een klaproos in de tuin en van een nestkast zonder vogel. Troost komt van smartlappen en koffie. Troost komt van Ausländer van Rammstein. Troost komt van een vrouw die zegt dat ze tien jaar van je heeft gehouden zonder dat ooit te durven outen.

Troost komt van een mail waarvan de afzender blijkt te heten: Freddy Clopterop, eerstaanwezend ambtenaar.

Troost komt van Dr. Oetker, Dr. Vogel en Dr. Martens. Troost komt van de vaststelling dat dr. Mengele al vele jaren dood is.

Troost komt van yoga. Troost komt van Playmobilpaarden die in een streep zonlicht staan te wachten om voort te spelen. The soul is healed by being with children. Troost komt van gevleugelde woorden. Troost komt van mijn dochter. Zij zegt dat je iets misschien niet kunt begrijpen omdat het in wensentaal is geschreven.

Troost komt van mensen en van dieren. Ik wil de mensen de kost niet geven die troost krijgen van katten, honden of kanarievogels. Troost komt van cavia’s die in een hoek van de woonkamer knagen. Hoeveel harten kloppen er op dit moment in dit huis, zou ik graag willen weten. Twee zijn er zeker: dat van mij, waar eelt op staat, en dat van mijn dochter, dat jong is en dartel. Maar klopt er ook een hartje in spinnen en muggen – of in de zilvervisjes die op de vloer van de badkamer voor mij vluchten? Ik kan die simpele vraag niet beantwoorden zonder hulp van dr. Google. Ik lees dat octopussen drie harten hebben, wat niet gezegd kan worden van het gros van de mensen.

Troost komt van schoenen en van boeken. Troost komt van muntthee en van borsten. Troost komt van Onderwaterfietsen. Onlangs kwam ik erachter dat die ook maar gewoon boven water fietsen, en naar Ronald Onderwater vernoemd zijn.

Troost komt van twee vrouwen die op dinsdagmiddag bij je aanbellen. Een van hen draagt een baby. De andere vraagt of ik over de dood wil praten. Ik zeg dat ik met de dood veel ervaring heb, maar voor het paradijs waarschijnlijk verloren ben.

Terug binnen kijk ik voort naar de feestelijke stoet op #toevalsdieren. Een peul is een paling, een koffievlek een giraffe. Een schotelvod in de wasmachine een vis die eindelijk de weg terug naar huis vindt.