Toneelstuk over Alles

Hoe schrijf je over een grappige voorstelling zodat het ook op papier een beetje grappig is? Voorwaar geen geringe opgave bij het begin van een nieuw cultuurjaar. Nu is de ambitie van Vitalski en Johan Petit ook niet gering: omdat alles tegenwoordig over niks gaat een toneelstuk maken, niet over vanalles of heel veel, maar dus echt ALLES.

Concreet komt het er op neer dat beide performers een soort live radioprogramma opvoeren vanuit een geweldig decor dat het midden houdt tussen een filiaal van de Krak en de studio van een geflipte dj en tussen de plaatjes door sfeervol bullshitten over euh, alles dus, of het scheelt toch niet veel. Toegegeven, ik ging met enige reserve kijken, want Toneelstuk over Alles was in juni al eens gelanceerd en toen waren sommige recensies niet bepaald vleiend. Hebben de gasten serieus aan hun materiaal, de timing en de samenhang gesleuteld, stonden ze gewoon scherper of ben ik extreem goedlachs?

Nu, niks zo goed voor de laterale buikspieren als de slappe lach, zeker als die quasi avondvullend is. Het begint al met de fysieke tegenstelling tussen de twee protagonisten die elkaar voortdurend in de haren vliegen: het hyperkinetische springertje Petit en de slungelachtige Vitalski, spastisch dansend op kousenvoeten en af en toe in zorgwekkend gezang uitbarstend.

Hoogtepunten in de show zijn Petit die met zijn kop tussen liftdeuren constructief nadenkt, een hilarisch reisverhaal in drie schuifjes dat begint op de Antwerpse Lambermontplaats en eindigt in Hull en een verleidingsscène waarbij Petit de trucs van ene Phil Brazil toepast op Vitalski als onwillige deerne. Verder gaat het over Kelly Pfaff, Vader Abraham, pilchars in tomatensaus en over de vraag of afgeschoren schaamhaar tot een bijdrage aan de hedendaagse cultuur gerekend kan worden. En dat over muziek praten hetzelfde is als op architectuur dansen. Smeer in die lachspieren en gaan kijken, zou ik zeggen.

Linda Asselbergs