Hoe houd je ook tijdens de vijfde coronagolf het hoofd boven water en de rug recht? Knack Weekend sprokkelde tips bij coaches, psychologen en mensen die mentaal welzijn hoog in het vaandel dragen. De eerste in het rijtje: seksuoloog en therapeut Kaat Bollen. ‘Bied zelf tegengewicht aan het negatieve.’
Hoe en waar ontspan je?
Kaat Bollen: ‘Met een goed boek in bed, wanneer de kinderen slapen, het werk gedaan is en het huishouden zo goed als afgerond. Het liefst een spannend boek dat me helemaal opslorpt zodat mijn hoofd niet met andere dingen bezig kan zijn, en reeksen zoals die van M.J. Arlidge, waardoor je de personages echt goed leert kennen.’
Hoe ga je met de voortdurende stroom aan slecht nieuws en de sombere vooruitzichten?
‘Daar zoek ik nog een weg in. Ik probeer te focussen een kleine geluksmomenten: een geslaagde maaltijd thuis, de kinderen die eens doorslapen, samen met hen onder de douche of in bad gaan, cliënten in mijn praktijk in Hechtel die het goed doen, een cavaatje met vriendinnen. Tijdens de echte lockdown organiseerde ik elke week met de kinderen ook lockdownfeestje om te vieren dat we weer een week overleefd hadden. We wandelden naar de bakker voor taart, hingen slingers op en aperitiefden, en dat hielp. De ene dag lukt het me beter dan de andere, maar ik vind wel je zelf initiatief moet nemen om wat tegengewicht te bieden. Er is veel miserie waarover we geen controle hebben, maar over een aantal positieve dingen hebben we gelukkig wel controle.’
Welke plek is voor jou het summum van rust?
Ik ga enorm graag uit eten bij La Baracca in Peer. Het is er druk en over the top, maar het een familiaal restaurant dat voor mij een warm bad is. We zijn er getrouwd, we vierden er het doopfeest van de kinderen – voor mij is dat thuiskomen. Zelfs over het eten hoef ik niet na te denken: ze kennen me ondertussen zo goed dat ze mijn lievelingsgerechten er zo uit pikken. Ik ga er om even weg te zijn van thuis, alles los te laten en vertroeteld te worden.’
Waarvoor ben je dankbaar in het leven?
‘Een cliché, maar voor het feit dat mijn kinderen gezond en gelukkig zijn. Helaas begeleid ik ook veel tweelingmoeders die hun tweeling zijn kwijtgeraakt of waarbij één van de twee kindjes gezondheidsproblemen heeft. Dan besef ik eens te meer dat dat een gezond kind niet vanzelfsprekend is, laat staan een gezonde tweeling. Uiteraard vind ik het jammer dat mijn kindjes in deze omstandigheden moeten opgroeien. Ze nu 4,5 en vinden mondkapjes de normaalste zaak van de wereld. Dat ze daar totaal geen moeite mee hebben, stelt me gerust: de kans lijkt me klein dat zij er schade aan over zullen houden.’
