Technologie en plaktatoeages: zoveel meer dan een tijdelijk accessoire

Kleeftatoeages zijn weer helemaal in. Maar plaktattoos kunnen ook meer zijn dan louter tijdelijk esthetische blikvangers. Verschillende industrieën richten dan ook hun pijlen op de mogelijkheden. Vooral in de medische wereld denken ze aan pleisters in plaats van prikjes en pilletjes.

Kleeftatoeages zijn weer helemaal in. Dit jaar stampten Bram Laebens en Arend Pijls van MonkeyMonkey het Gentse bedrijf MonTattoo uit de grond. MonTattoo stak de plaktattoo – die de ninetieskinderen vroeger vooral konden vinden in zakjes chips – in een nieuw jasje. Geen Looney Tunes of Smurfen, maar een serie plaktatoeages ontworpen door illustratoren en echte tattoo artists die heel hard scoren. Maar plaktattoos kunnen ook meer zijn dan louter tijdelijk esthetische blikvangers. Het houdt steek dat het ook bij andere industrieën kriebelt om denkpistes rond kleeftatoeages te schetsen.

Een recent voorbeeld is Fever Scout. Stel: uw baby is ziek. Een ukkepuk met koorts wil je natuurlijk het liefst elk moment van de dag in de gaten houden. Bij Fever Scout brachten ze een herbruikbare sticker op de markt die net dat doet: je plakt het ding op de romp van een baby, bij voorkeur die van u, en daarna kan je via bluetooth en een bijhorende app constant de temperatuur van het kind monitoren. De technologie stuurt pushberichten naar de aangesloten smartphone als er drastische wijzigingen voorkomen. Een technologie op maat van de digibeten die toont hoe we evolueren van een generatie bezorgde helikopterouders naar eentje met applicatiemama – en papa’s.

Pleisters in plaats van prikjes

Bij Fever Scout zijn ze niet de eerste die kleeftatoeages gebruiken om de gezondheid te monitoren. In 2011 al kwam een onderzoeksgroep van de universiteit van Illinois op de proppen met sensoren die rechtstreeks op de menselijke huid gedrukt kunnen worden voor medische doeleinden. De sensoren controleren onder meer de huidhydratatie en hersenactiviteit. Ze worden bevestigd met een spray-onsysteem en blijven ongeveer twee weken netjes in de plooi. Momenteel wordt er gewerkt aan een manier om de technologie meer permanent te maken, en ze zijn aardig op weg.

Plaktattoos als medische toepassing, het blijkt dus een zeer sluitend huwelijk. Zo heeft de universiteit van California San Diego (UCSD) dit jaar ook plaktattoos gepresenteerd die het suikergehalte in het bloed testen. Dat is goed nieuws voor diabetespatiënten. Mensen met suikerziekte moeten dagelijks met een naald in hun huid prikken om de waarden in hun bloed op te meten. De plaktattoo werkt met een lichte elektrische stroom die gedurende 10 minuten natriumionen in de vloeistof tussen de huidcellen stuurt. Die ionen transporteren er glucosemoleculen. Een sensor in de tatoeage meet dan de sterkte van de elektrische lading om de suikerspiegel te bepalen. Pleisters in plaats van prikjes dus. ‘Momenteel blijft de sensortatoeage ongeveer een dag goed’, zegt Amay Bandodkar, de student die het idee eerst voorlegde, ‘Ze zijn bovendien zeer goedkoop, en kunnen dus de kosten van diabetespatiënten drukken.’

Menselijke microfoon

Ook buiten de medische wereld, richten ze hun pijlen op plaktattoos. Zo heeft bijvoorbeeld Motorola, onderdeel van Google, sinds 2013 een patent op een apparaat dat lijkt op een nektatoeage maar eigenlijk dienst doet als stemversterker. Het apparaat pikt de trillingen van de stemband op en creëert zo een microfoon. Uit het officiële octrooiaanvraag wordt de applicatie een beetje terughoudend omschreven als ‘elektronische huidtattoo’. Daaruit is niet helemaal op te maken of de micro in je huid geprikt zal worden, dan wel een kleverig zaakje zal zijn. Of Motorola de menselijke microfoon ook echt in productie zal brengen, is nog niet bekend. Voorlopig staat het idee nog niet op punt.

Ziet het er dus naar uit dat we een stapje dichter komen bij een wereld met cyborgs, half mens en half machine? Hoe interessant het ook is om de evolutie binnen de wereld van de plaktattoos te volgen, momenteel staan veel van de vernieuwingen nog in kinderschoenen. De echte doorbraak laat dus nog op zich wachten. (AW)