‘Schaaldieren zijn voor mij het beeld van een toekomst die gelukkig en vrij is’

Jean-Paul Mulders mijmert in zijn column over de dingen des levens.

Wat we al voelden aan ons water, wordt bevestigd door onderzoek: corona is een killer voor ons welbehagen. Uit een bevraging bij duizenden personen blijkt dat we collectief niet goed in ons vel zitten. Zeven op de tien mensen noemen zich eenzaam, drie op de tien zijn ronduit ongelukkig. Vier op de tien krijgen financiële opdoffers en een op de drie is niet blij met zijn thuiswerk.

Soms voel ik mij ook alleen en balorig. De wereld is dan grauw en ik droom ervan naar mijn jeugd te ontsnappen. Ik stel me voor dat die nog ergens bestaat, zonovergoten en vriendelijk. De keuken geurt naar vanille en de kat sleept haar eerste kitten bij het nekvel door de haag aan. Niemand draagt een mondmasker en niemand zit op Tinder. De zon schijnt, de lucht is blauw, perziken rijpen en meisjes hebben tepels als potloodgummetjes. Dat las ik ooit bij Jos Vandeloo of bij Ward Ruyslinck. Je hebt van die vergelijkingen die je je nog herinnert als hun schrijver al lang van het toneel is.

Schaaldieren zijn voor mij het beeld van een toekomst die gelukkig en vrij is.

Maar om bij eenzaamheid te blijven: er bestaat niet veel treurigers dan je alleen te voelen, en dan een vriendschapsverzoek te krijgen van een rondborstige vrouw die je vals toelacht. ‘Hallo, ik ben een nieuwkomer’, laat een zekere Wiebke Schilknecht Schroth mij weten. ‘Ik heb onlangs een WhatsAppgroep gemaakt die op volwassenen gericht is. U kunt seks hebben met uw type vrouw, bent u op zoek naar een partner? Vind uw tevredenheid!”

Tevredenheid vind ik graag, maar ik schurk mij niet aan tegen vrouwen met namen die doen denken aan de middeleeuwen en autokerkhoven.

Een ander socialmediaverschijnsel, dat zich Mari noemt, probeert mij iets anders aan te smeren: ‘Individuen goede avond, wij zijn hier om de armen te steunen en te bestrijden, dus bieden we leningen op korte, middellange en lange termijn. Je hebt financiële zorgen, je zit in een bankverbod of je hebt geld nodig om je projecten te monteren. U krijgt uw lening 72 uur na uw aanvraag en zonder protocols.’

Ik vraag mij af of er ooit iemand toehapt op een aanbod dat op zo’n kwakkelige manier probeert onweerstaanbaar te zijn. Wil je iemand strikken, huur dan een eindredacteur in.

Soms droom ik ervan naar mijn jeugd te ontsnappen. Ik stel me voor dat die nog ergens bestaat, zonovergoten en vriendelijk.

‘Fuck off’ klinkt onvriendelijk, dus vraag ik Mari om elders te gaan leuren. Ik denk aan documentaires over het dierenrijk, waar het ene wezen zich vermomt als iets prettigs om het andere wezen met huid en haar op te slokken. Daar kijk ik graag naar, in de veiligheid van mijn rijwoning.

Intussen droom ik steeds vaker van een zonovergoten strand in het zuiden, met koele wijn en verse schaaldieren. Vraag me niet waarom, maar schaaldieren zijn voor mij het beeld van een toekomst die gelukkig en vrij is. Niet-essentiële reizen blijven echter tot nader order verboden. Dus loop ik door de regen en het donker naar Schleiper, om mij te vergapen aan tekengerief als een kind in de speelgoedwinkel. Ze hebben inkt met poëtische namen: Maanstof, Wolkengrijs en het Roestbruin van Ankers.

Ik denk aan projecten die ik wil monteren, en kies een flacon waarin blauw is gebotteld van de Azuurkust.

Het meisje van de winkel heeft een tattoo met een doodshoofd. Ik vraag of er ook potloden zijn met roze gummetjes.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content