‘The most beautiful sound I ever heard…’ Al honderden keren moet ik ‘Maria’ gehoord hebben, de bekendste song uit Leonard Bernsteins West Side Story, in alle mogelijke versies. En toch kippenvel gekregen toen ik gisteravond Anthony Festa het lied hoorde zingen. Trouwens, de hele huidige productie van de beroemde Broadway classic die twee weken België aandoet, is er één die diep gaat.
‘The most beautiful sound I ever heard…’ Al honderden keren moet ik ‘Maria’ gehoord hebben, de bekendste song uit Leonard Bernsteins West Side Story, in alle mogelijke versies. En toch kippenvel gekregen toen ik gisteravond Anthony Festa het lied hoorde zingen. Trouwens, de hele huidige productie van de beroemde Broadway classic die twee weken België aandoet, is er één die diep gaat.
Nu is West Side Story so wie so niet kapot te krijgen: de combinatie van Bernsteins stuwende muziek met jazzinvloeden en complexe ritmes, Arthur Laurents libretto met liedteksten van Stephen Sondheim en Jerome Robbins’ wervelende atletische choreografieën is onweerstaanbaar. En in de Michael Brenner versie die sinds 2003 toert en onder andere in de Deutsche Oper Berlijn en The Opera House Tel Aviv triomfen oogstte, oogt en klinkt ‘de moeder aller moderne musicals’ even energiek en rauwromantisch als bij de première in 1957.
Het verhaal grijpt terug naar Shakespeares Rome en Julia: alleen wonen Tony en Maria in een arme buurt in de Upper West Side van New York. Tony is een Amerikaan van Poolse origine die bij de straatbende The Jets hoort. Maria is net uit Puerto Rico geïmmigreerd, haar broer Bernardo leidt de latino bende van The Sharks. En het ondenkbare gebeurt: de twee telgen uit rivaliserende bendes worden verliefd op elkaar, met alle tragische gevolgen vandien.
America
Wie ooit de film zag, herinnert zich vast de memorabele opening met het gestileerde straatgevecht tussen Jets en Sharks en andere iconische scènes zoals de dansavond in de sportzaal en het nummer ‘America’, waarin de Puerto Ricaanse vrouwen met de nodige humor hun geboortegrond vergelijken met hun nieuwe vaderland. Mambo versus rock’n roll, het spettert en swingt in het sfeervolle en zeer wendbare decor dat uitgewoonde huurkazernes met karakteristieke brandladders verbeeldt en dat aangevuld wordt met projecties van foto’s van het New York van de jaren vijftig. Respect ook voor de prachtige belichting, vooral in de romantische scènes.
Er wordt over de hele lijn sterk geacteerd en gedanst, alleen hadden de Jets en vooral hun leider Riff iets dreigender mogen zijn. Nu zijn ze mij iets te cleane boys om geloofwaardig te zijn als gang. Maar het grote verschil maken de beide hoofdrolspelers. Wat een stemmen hebben die beide Amerikanen: Jessica Soza als een frisse, onschuldige, maar nooit seutige Maria en Anthony Festa als Tony, een stuk charismatischer dan het fletse heiligenprentje Richard Beymer uit de filmversie. De afwisseling van humor en drama werkt perfect, de dramatische afloop, hoe bekend ook, laat je verpletterd achter. Geweldige voorstelling, die zelfs absolute musicalhaters zal charmeren.
Linda Asselbergs
West Side Story, Amerikaanse cast, Engelstalige versie. Nog tot 24/11 in Stadsschouwburg Antwerpen, van 10 tot 15/12 in Capitole Gent. Info en tickets:www.musichall.be of 0900 69 900.
