Première Amadeus in Fakkeltheater Antwerpen

© LA

Mozart is opnieuw in Antwerpen, dit keer in de gedaante van Jelle Cleymans en met een magistrale Peter Van De Velde als zijn aartsrivaal Salieri. Loge10 Theaterproducties doet Peter Shaffers ijzersterke Amadeus alle eer aan.

Mozart is opnieuw in Antwerpen, dit keer in de gedaante van Jelle Cleymans en met een magistrale Peter Van De Velde als zijn aartsrivaal Salieri. Loge10 Theaterproducties doet Peter Shaffers ijzersterke Amadeus alle eer aan.

Nee, ik maak u niets wijs: Wolfgang Amadeus Mozart was ooit echt in Antwerpen. In 1764 was dat, het wonderkind was acht jaar oud en mocht tijdens een groot Europees tournee het orgel van de kathedraal bespelen. In de schaduw van diezelfde kathedraal wordt zoveel eeuwen later in een klein theater Mozarts levensverhaal uit de doeken gedaan. Correctie: eigenlijk gaat het in Amadeus om de biecht van de gekwelde componist Antonio Salieri, maar als dramaturg Peter Shaffer zijn stuk Salieri had genoemd, had het wellicht niet de verdiende aandacht gekregen.

Dat is nu eenmaal de (grotendeels fictieve) tragedie van de oude Weense hofcomponist: ondanks zijn harde werken en zijn inzet voor anderen moet hij in talent onderdoen voor een hondsbrutale, maar rotgetalenteerde vlegel: Mozart. Zelfs een pact met God kan Salieri niet redden; niemand weet beter dan hijzelf dat hij gedoemd is tot de middelmaat. En daarom zal hij, ook al is hij de eerste om Mozarts talent te erkennen, er alles aan doen om de ondergang van het genie te bewerkstelligen. Meer nog, uiteindelijk zal hij zelfs een valse schuldbekentenis afleggen, om zo zijn naam voor eeuwig aan die van zijn idool/vijand te verbinden.

Om eerlijk te zijn: het was met enige reserve dat ik naar deze productie ging kijken. Zoals iedereen had ik Milos Formans prachtige filmversie van het stuk gezien. Zou een klein, ongesubsidieerd theatergezelschap dat spektakel kunnen doen vergeten? Maar vanaf de eerste woorden van Peter Van De Velde als de bittere raté Salieri was ik helemaal mee. Dat had met de goed gedoseerde vertolking van Van De Velde te maken die aangrijpend is zonder ooit in valse pathetiek te vervallen. Mooi ook hoe de acteur zijn stem gebruikt: als oude man klinkt hij anders – uitgeblust en het slachtoffer van zijn eigen machinaties – dan de jonge, strijdvaardige versie. Jelle Cleymans groeit met iedere theaterrol die hij speelt en is absoluut geloofwaardig als de vuilbekkende, hyperkinetische speelvogel Mozart, met zijn Tourette-achtige lachaanvallen. Tegenwoordig zou zo iemand meteen het ADHD-label opgeplakt krijgen. Een aangename verrassing is Nathalie Wijnants, fris maar niet oppervlakkig en toenemend in maturiteit als Mozarts beproefde echtgenote Stanzi.

De protagonisten zijn goed omringd, met een speciale vermelding voor Hilde Van Wesepoel en Nele Goossens als Salieri’s dienstbodes die relativerende commentaar geven en daarnaast, bijna terloops, ook kleine wisselingen in het decor aanbrengen. Erik Goris zorgt voor de broodnodige luchtige noot als de geaffecteerde Graaf Orsini-Rosenberg. Na De Lustige Weduwe in Alden Biesen is dit de tweede productie van regisseur Bruno Van Heystraeten die ik zag en ook nu valt het op hoe hij een bekende klassieker vaart en een eigentijdse, pertinente toets kan geven. De somptueuze kostuums zorgen voor extra allure.

Een goede vondst zijn de live tussenkomsten van de sopraan Martine Reyners die bekende passages van Mozarts werk zingt, zoveel sterker dan opgenomen achtergrondmuziek. Alleen jammer dat dialogen en aria’s elkaar soms overlappen, zodat je als toeschouwer het gevoel hebt dat je iets mist.

Maar verder niets dan lof voor deze geïnspireerde productie van een gedreven gezelschap.

Linda Asselbergs

Amadeus van Loge10 Theaterproducties, nog tot 2/6 in de Rode Zaal van het Antwerpse Fakkeltheater. Info en tickets: www.loge10.be 0489 15 13 17

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content