Het moderne datelandschap is een mijnenveld. Opties te over, maar in het grote aanbod is het niet gemakkelijk om het kaf van het koren te scheiden. Zes mensen getuigen over hun dateperikelen.
Alexander* (28): ‘Ik heb vier jaar gedatet met iemand wiens naam ik niet eens ken’
‘Mijn eerste mannelijke vriendje leerde ik kennen via Bullchat, een chatbox waar je vooral onbekenden tegen het lijf loopt. Gedurende twee maanden hadden we virtuele seks in alle anonimiteit, tot de drang om elkaar in het echt te zien te groot werd. Als semiprofessionele voetballer is hij als de dood om uit de kast te komen. We spraken dus af op hotel, eerst sporadisch, daarna wekelijks. De seks was geweldig. De verliefdheid die erop volgde, sloeg in als een bom, ook al wist ik nagenoeg niets over hem. Ik kende niet eens zijn naam, de enige manier om contact te zoeken was via een anoniem Skype-account.’
‘Intussen zijn we vier jaar verder en is er niets veranderd. We zien elkaar nog wekelijks, maar hij kan mij niets beloven. Hij zegt dat hij op zijn dertigste uit de kast wil komen. Daar wil ik op wachten, tegen beter weten in. We spreken beiden nog af met andere mannen, ook al is er niemand die aan hem kan tippen en sterf ik vanbinnen als ik zijn verhalen hoor over anderen. Ik heb zijn account al tientallen keren verwijderd. Ik heb al talloze keren geprobeerd om er een punt achter te zetten, maar het lukt me niet om hem los te laten. De kans dat hij zich over anderhalf jaar out is klein, de kans dat het daarna ook effectief iets wordt tussen ons nog kleiner. Toch wil ik daarop wachten. Ik vecht voor onze liefde tot de laatste snik.’
Tess (51): ‘Hij vroeg me of ik hem en zijn boodschappen even thuis kon afzetten met de wagen’
‘Na een paar eindeloos durende etentjes met saaie dates, had ik me voorgenomen om op mijn volgende date eerst een koffie te gaan drinken. Daar kon ik na een halfuur onderuit als het vervelend was. Gio en ik hadden veel gemeen, een liefde voor muziek, voor Londen en voor fotografie en dat leek ons na een paar dagen chatten op de datingwebsite reden genoeg voor die koffie. Ik was ietwat verrast dat hij binnenkwam met twee overvolle tassen vol boodschappen en de verassingen bleven komen. Hij bleek arrogant, onbeleefd tegen het personeel en zelfs een beetje een pedant. Halverwege mijn latte wou ik al weg, maar dat lukte minder vlot dan ik had gedacht. Toen ik mijn excuses begon te maken, zei hij dat ik nog niet weg kon, want ik moest hem thuisbrengen. Hij woonde aan de andere kant van de stad, en sleurde zijn boodschappen liever niet op de tram naar huis. Ik was zo verbouwereerd dat ik het nog gedaan heb ook. Maar zijn slijmerige aanbod van nog een kop koffie heb ik wel afgewezen.’
Marika* (28): ‘Ik wilde naar buiten voor stomende seks, hij wilde gewoon babbelen’
‘Soms kan één outfit de rest van je leven bepalen. Ik was Louis tegen het lijf gelopen op het galabal van onze studentenvereniging. Zelf was ik op dat moment stevig in de wind, maar hij was broodnuchter. Toen hij me na enige fysieke interactie op de dansvloer vroeg om naar buiten te gaan voor een babbeltje, dacht ik in alle eerlijkheid dat hij me daar ergens tegen de muur zou plakken voor een stomende vrijpartij in openlucht. Ik zag het helemaal zitten, dus mijn verbazing was groot toen hij effectief op een bankje ging zitten en begon te praten. Ik viel helemaal uit de lucht toen hij nadien ook nog mijn gsm-nummer vroeg: dat was me namelijk nog nooit overkomen.’
‘Een paar dagen later zagen we elkaar terug op een businessevent. De jas die hij toen droeg, staat nog altijd in mijn geheugen gebrand. Die was lang, beige en qua snit van het type dat je eerder associeert met een potloodventer dan met een student. “Als hij het waagt om die jas aan te trekken op onze eerste date, dan draai ik me ter plekke om”, nam ik me voor. Dat klinkt achteraf gezien zo oppervlakkig, maar toen méénde ik dat. Gelukkig besloot hij om op ons eerste afspraakje een ander exemplaar uit de kast te trekken. Nu, zes jaar later, zijn we nog altijd dolverliefd. Rond me hoor ik de vreselijkste verhalen over ontrouw, maar ik kan me met domweg niet voorstellen dat me dat zou overkomen. Ik ben gewoon zo blij met wat wij samen hebben, dat er gewoon geen plaats is voor een ander.’
Elise* (27): ‘Plots bekende hij dat hij binnenkort een enkelband zou hebben’
‘Ik heb tot mijn 27ste altijd relaties gehad en heb in die jaren eigenlijk nooit gedatet. Sinds ik single ben is de wereld van het daten voor me opengegaan. Ik vond het niet simpel in het begin. Twaalf jaar lang dacht ik bij het ontmoeten van nieuwe mensen nooit na of het potentiële partners konden zijn. Ik had dus geen idee hoe ik een date kon versieren. Omdat ik de kluts kwijt was, heb ik een dating-app geïnstalleerd. Dan kan je lekker veilig vanachter je scherm swipen en hoef je in eerste instantie geen confrontatie in het echt aan te gaan.’
‘Mijn eerste ervaring was er meteen een om nooit meer te vergeten. Ik had een match met een man die geen spelfouten maakte, grappig was en er knap uitzag op zijn foto’s. Bijna te mooi om waar te zijn. Toen we een afspraak maakten om elkaar in het echt te ontmoeten, zei hij langs z’n neus weg dat hij binnenkort een enkelband zou hebben. Daar zat dus het addertje. Toch was ik zo gefascineerd dat ik hem wilde ontmoeten. Veel mensen wisten nog niet dat het gedaan was met mijn ex, dus ik wilde niet op café in het centrum afspreken. Ik had er niets beters op gevonden dan een wandeling rond acht uur ’s avonds in een bos voor te stellen, zodat we zeker niemand zouden tegenkomen. Misschien niet de slimste beslissing, maar er is gelukkig niets misgelopen. Ik vroeg hem of hij al ooit iemand had neergeschoten, mensen had verhandeld of drugs had vervoerd. Hij antwoordde dat hij zich nooit met mensenhandel zou inlaten. Na doorvragen bleek dat hij wel ooit iemand in de knie had geschoten. Toch ben ik er een tijdje mee blijven afspreken. Mijn moreel kompas was duidelijk stuk, maar we hebben ons goed geamuseerd en mijn zelfbeeld kreeg er een opkikker van. Helemaal eerlijk bleek hij ook niet te zijn, want plots kreeg ik een vrouw aan de lijn die me vertelde dat hij haar lief was. (lacht)’
Safya (32): ‘De plek van de afspraak bleek de voetbalkantine te zijn’
‘Of ik op vrijdag iets wilde gaan eten, vroeg mijn nieuwe collega Reza. We hadden nog niet echt gepraat, maar hij was heel aantrekkelijk, dus ik zei ja. Alleen moest ik op het laatste moment afbellen, omdat mijn moeder in haar hand gesneden had tijdens het koken en ik met haar naar de EHBO moest. Of we elkaar dan morgen konden zien, wilde Reza weten. Plek van afspraak bleek een voetbalkantine te zijn, naast het veld waar het jeugdteam dat hij trainde die middag een match had gespeeld. Terwijl wij probeerden een gesprek op gang te brengen, werden we om de paar minuten onderbroken door een speler of een ouder met een of andere voetbalvraag. Ik vond het eerst heel irritant, maar daarna vooral grappig. Bij mijn tweede cola had ik net niet de slappe lach.’
‘Die avond zijn we een pizza gaan eten, en konden we eindelijk rustig praten. Hij begreep niet helemaal wat het probleem was, nu wist ik tenminste meteen hoe belangrijk zijn voetbaljongens voor hem waren. We zijn deze zomer na een relatie van drie jaar getrouwd, en hij kan nog altijd niet inschatten wat wel of niet sociaal een goed idee is. Of we onze huwelijksreceptie misschien in de kantine konden doen, wilde hij weten. Niet dus. Maar we hadden wel een erehaag van kinderen in voetbaloutfit aan het gemeentehuis.’
Linde (28): ‘Op onze eerste date werd ik voorgesteld als zijn vriendin’
‘We waren al een week of twee aan het chatten op een datingwebsite en Cas leek me een prima kerel. Hij werkte hard, had interessante hobby’s en leek me bedachtzaam. Iemand die geen rare of domme dingen deed. En geloof me, als je veel op datingwebsites zit, ga je daarop letten. Dus toen hij voorstelde om af te spreken, zei ik ja. Hij vroeg of ik hem wou oppikken, hij zou verder alles regelen. De dresscode was chique. Ik fantaseerde al over een duur restaurant, omdat hij me had verteld dat hij een echte foodie was. Hij zag er goed uit, mooi in het pak. Het was raar om elkaar voor het eerst te zien in een auto, maar dat zouden we de rest van de avond wel goedmaken, dacht ik.’
‘Ik begon me voor het eerst vragen te stellen toen bleek dat we een uur moesten rijden, maar zijn Kempense geboortedorp. Pas toen we de parking van een soort parochiezaal opreden, vertelde Cas dat we naar een feest gingen. Zijn ouders waren 35 jaar getrouwd en verwachtten zo’n honderd gasten. Mijn eerste reactie was: wegwezen.’
‘Maar Cas zei dat hij gewoon even zijn gezicht moest laten zien, en dat we daarna iets gingen eten. Alleen, al van bij de deur werd ik voorgesteld als ‘mijn vriendin Linde’. Alsof we al een tijdje een koppel waren. Na een paar meter en nog een paar introducties heb ik gezegd dat ik niet van plan was om als een soort rent-a-girlfriend rond geparadeerd te worden. Ik maakte rechtsomkeer gemaakt en ben buiten gelopen. Hij is me zelfs niet achterna gekomen en ik ben zo kwaad terug naar huis gereden dat ik een boete voor overdreven snelheid had. Hij heeft zich wel nog verontschuldigd, later, maar ik heb niet geantwoord. En vanaf dan wilde ik voor elke date exact weten wat we gingen doen.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
