Een job combineren met kinderen is niet gemakkelijk. En dat is voor Gjennifer Saban (31), beter bekend als tattoo artist Petitattou, geen uitzondering.
Tijdens ons interview zit haar negen maanden oude Ydriss me aan te staren terwijl hij over zijn moeders arm leunt. Klagen doet ie niet, af en toe laten merken dat hij er is met een kreetje van blijdschap wel.
‘Ik vind het fantastisch om een mama met tattoos te zijn’, zegt Gjennifer ‘Petitattou‘ Saban. ‘Mijn oudste zoon Younes is nu 7 jaar en is altijd al gefascineerd geweest door tatoeages. Hij vraagt me vaak om hem vol te plakken met stencils. Dan bewondert hij zichzelf in de spiegel en stelt hij zich voor dat die tatoeages echt zijn. Op bezoek gaan in de tattoo shop is zijn favoriete uitstap. Hij kijkt wel op naar zijn mama, hij heeft zelfs al laten vallen dat hij later ook wil gaan tatoeëren.’
Zwanger tatoeëren
‘Ik herinner me toen Younes in de kleuterschool een tekening moest maken van zijn gezin. ‘Mama heeft tatoeages en draagt altijd zwart!’, vertelde hij trots aan zijn klasje. Laat ons zeggen dat zijn tekening de origineelste aan de muur was. Ydriss, mijn jongste zoon, is nog vroeger interesse beginnen tonen in tatoeages, of toch in het geluid van de machine. Toen ik zwanger was ben ik blijven tatoeëren tot twee maanden voor de bevalling. Dan moest ik echt stoppen, want mijn buik zat in de weg. Hij is het zoemen van de machine zo gewoon geworden tijdens de zwangerschap, dat hij er nu nog rustig van wordt.’
Doordat ik tijdens mijn zwangerschap ben blijven tatoeëren, wordt mijn zoon rustig van het gezoem van mijn tattoo machine
‘Tatoeëerder worden is geen vanzelfsprekende carrièrekeuze. Voor een vrouw nog minder, want het blijft een mannenwereldje. Daar kwam nog eens bij dat ik Albanese roots heb. Hier is het taboe rond tatoeages grotendeels weg, maar daar is dat niet zo. Mijn vader overtuigen dat dit voor mij een goede keuze was, was dus niet makkelijk. Uiteindelijk heb ik volgehouden en bewezen dat dit echt mijn ding is en ondertussen is mijn vader dan ook bijgedraaid.’
Té vrouwelijk
‘Ik leerde het vak helemaal volgens het boekje: als apprentice van een andere tatoeëerder. In mijn geval was dat John Krijos, van de Krijos Tattoo Shop in Merksem. Het was hard werken en met momenten echt afzien, maar ik heb vooral veel geleerd, dus het was het waard. De eerste achttien maanden was ik het slaafje van de shop: poetsen, koffie halen voor de vaste artiesten, opruimen, weer poetsen en afsluiten. Een apprenticeship wordt niet betaald, dus ik was parttime in de tattoo shop, parttime op mijn werk als verkoopster en fulltime alleenstaande mama.
Ik ben John Krijos nog steeds heel dankbaar dat hij zo soepel was. Hij wou dat ik alles juist leerde, maar besefte ook dat familie voor ging. Dat was niet altijd makkelijk. Conventies en guestspots doen zit er nu nog steeds niet in, want dan ben je een tijdje weg van huis. Als tatoeëerder had ik misschien wel verder gestaan als ik geen kinderen had, maar dat had me niet gelukkiger gemaakt. Ik heb twee schatten van zonen en doe wat ik het liefst doe: win-win.’
Als tatoeëerder had ik misschien wel verder gestaan als ik geen kinderen had, maar dat had me niet gelukkiger gemaakt
‘Na een tijdje werd ik het wel beu in de shop. Eens ik het tatoeëren onder de knie had, voelde ik dat ik mijn eigen stijl niet echt kon ontwikkelen tussen al die mannen. Mijn tekeningen zijn heel fijn, waardoor ik elke keer commentaar kreeg dat het té vrouwelijk was. Alsof dat iets slechts is? Ik ben blij dat ik ben blijven volhouden en mijn eigen ding heb gedaan.’
‘Opvallend is dat een groot deel van mijn klanten vrouwen zijn. Ik merk dat veel van hen het best eng vinden om een tattoo shop binnen te wandelen. Ooit vertelde een klant me zelfs dat ze niet blij was met het ontwerp van een tatoeëerder, maar het niet goed durfde zeggen omdat hij altijd zo kwaad leek. Ik neem aan dat die vrouwen dat tegen mij makkelijker gezegd krijgen. Je ziet ook meer en meer shops die een vrouwelijke tattoo artist in huis hebben. Ongetwijfeld goed voor de business!’
Ydriss zit ondertussen op tafel en hangt aan zijn moeders lippen terwijl ze vertelt: ‘Uiteindelijk is het voor elke moeder moeilijk om je tijd te verdelen tussen je kinderen en je werk, maar het lukt ons allemaal wel. Ik heb misschien niet altijd even veel tijd om te tekenen, maar dan doe ik dat ’s avonds of in het weekend, dan is mijn vriend thuis en dan valt het wat makkelijker te verdelen. Maar mijn werk lijdt er niet onder, inspiratie genoeg! Nu ja, als je de helft van de tijd met een baby op je arm rondloopt, heb je natuurlijk wel tijd om na te denken wat je gaat tekenen.’
Door: Nuno Filipe Mendes
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier