Eenzaamheid komt voor in alle levensfases en moet preventief worden aangepakt. Dat zijn de conclusies van het doctoraatsonderzoek van Lise Switers van de VUB.
VUB-onderzoeker Lise Switsers van de Agogische Wetenschappen aan de Vrije Universiteit Brussel pleit ervoor dat eenzaamheid een concept is dat levenslang aandacht en preventie nodig heeft. Uit haar doctoraatsonderzoek blijkt dat eenzaamheid niet enkel als een stereotiep concept bij ouderen moet gezien worden.
‘Zelfs al in de kindertijd en tijdens de adolescentie kunnen mensen geconfronteerd worden met eenzaamheidsgevoelens. Gelukkig is dit voor de meesten tijdelijk van aard. Voor sommigen echter kan eenzaamheid doorheen de levensloop chronisch worden en blijvend zijn’, zegt Switsers. Vroegtijdige detectie van eenzaamheid is nodig, blijkt uit de resultaten.
Geen eenzijdig negatief verhaal
Tegelijkertijd pleit ze ervoor dat wetenschappers kritisch zijn over de voorstelling van eenzaamheid. ‘Eenzaamheid en de consequenties ervan als positief ervaren kan belangrijke nieuwe inzichten creëren voor het ontwikkelen van interventies en initiatieven om de negatieve ervaringen van eenzaamheid te verminderen’, besluit Switsers.
Het onderzoek van Switsers werd gevoerd op een kwantitatieve manier, met data vanuit het D-SCOPE onderzoeksproject, en op een kwalitatieve wijze, aan de hand van interviews. Ze verzamelde twintig levensverhalen bij ouderen met eenzaamheidsgevoelens in Vlaanderen. Daarnaast kreeg ze ook nog inzage in de data van het ‘BBC Loneliness Experiment’, een enquête bij 5.263 Britse 60-plussers met (lichte) eenzaamheidsgevoelens. De VUB-onderzoekster concludeert daaruit dat eenzaamheid een concept is met meerdere lagen en betekenissen.
