Hoe komt het dat je lichtsnoeren altijd in de knoop zitten wanneer je ze uit de doos haalt, zelfs al heb je die nog zo netjes opgeborgen? En hoe haal je die in godesnaam het beste uit elkaar? De wetenschap heeft de antwoorden (én oplossingen), zo schrijft SMH.
Ha december, de maand waarin het huis geurt naar sinaasappel en kruidnagel, waarin cadeautjes met een geheimzinnige glimlach onder het bed verstopt worden en je ieder verticaal oppervlak in huis omwikkelt met liefde en kerstlampjes. Als je die kleine rotzakken eerst uit de knoop krijgt tenminste.
Snoeren met LED-lichtjes lijken altijd in elkaar verstrengeld te geraken, zelfs wanneer je je kerstdecoratie vorig jaar heel netjes opgeborgen hebt. Het is een zodanig vervelende taak dat de Britse supermarktketen Tesco zelfs een vacature heeft uitgestuurd voor “een enthousiaste persoon” die voor hun klanten de kerstlampjes uit de knoop wil halen. Bovendien is het fenomeen zo wijd verspreid dat Amerikaanse onderzoekers uit San Diego op zoek zijn gegaan naar de wetenschappelijke verklaring achter deze innige, totaal onlogische omhelzingen.
Laat ons al één vooroordeel uit de weg ruimen: het ligt niet aan u, het ligt aan de lichtjes.
In 2007 onderzocht fysicaprofessor Douglas Smith en zijn student Dorian Raymer de wijze waarop en de reden waarom snoeren met kerstlampjes steeds in de war geraken. Ze publiceerden hun resultaten in Proceedings of the National Academy of Science onder de titel ‘Spontaneous Knotting of an Agitated String’.
Hun experiment, dat ze maar liefst 3415 keer uitvoerden, bestond uit het deponeren van een stuk draad de dikte van een iPhonekabel in een doos die vervolgens op verschillende manieren geroteerd werd zodat de draad heen en weer geschud werd in de doos.
“We onderzochten de waarschijnlijkheid van het in de knoop geraken van de kabel, de soorten knopen die zich vormden en hoe afhankelijk dit alles was van de lengte van de kabel”, staat te lezen in het onderzoeksrapport. Het duo kwam tot de vaststelling dat er aan verschillende voorwaarden moest voldaan worden eer er zich een knoop vormde
Allereerst moest de kabel minstens 46,03 cm lang zijn. Daarenboven moest er toch wel wat bewegingsvrijheid zijn voor de kabel. Bovendien moest de kabel behoorlijk flexibel zijn om in de knoop te geraken.
Er werden uiteindelijk 11 verschillende soorten knopen vastgesteld en Smith en Raymer kwamen tot de conclusie dat hoe langer de kabel was, hoe waarschijnlijker deze in de knoop zou geraken.
Fijn dat hoogopgeleiden hun tijd wijden aan een onderzoek waar in principe iedereen die ooit al eens een kerstboom versierd heeft het antwoord op weet, maar gelukkig heeft de wetenschap ook geïnvesteerd in een oplossing.
Colin Adams, wiskundeprofessor aan Williams College in Massachusetts en auteur van The Knot Book: An Elementary Introduction to the Mathematical Theory of Knots heeft wat advies voor zij die hun kerstlampjes toch graag uit de knoop willen halen.
“Kom vooral niet in de verleiding om het lichtsnoer in het midden van de in elkaar gestrengelde bol te proberen ontwarren”, wordt Adams geciteerd in het boek Worst Case Scenario Survival Handbook: Holidays.
“Een theorema bewezen door H. Schubert in 1953 zegt dat je knopen niet ineens kan “omkeren” door dezelfde weg te volgen. Je moet erop vertrouwen dat wanneer het knoopvrije stuk van je kabel langer wordt, je uiteindelijk wel zal slagen in je opzet.”Kortom: begin niet te wroeten in het midden van de knoop om direct de oorzaak aan te pakken maar probeer een uiteinde te vinden en werk zo systematisch naar de knoop toe. Science!
Wie écht wil voorkomen dat de kerstlampjes in de knoop geraken kan altijd de truc van huishoudkoningin Martha Stewart proberen: Snij een stuk karton op A4-formaat en maak inkepingen aan de zijkanten. Wikkel het snoer rond het stuk karton en zorg ervoor dat je de draad tussen de inkepingen spant.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier