Sara De Bondt aan het woord

© Saskia Vanderstichele

De in Londen gevestigde Sara De Bondt is de grafisch ontwerper van Interieur 2010.

Sara De Bondt, grafisch ontwerper van Interieur 2010, aan het woord. Ik wist echt niet wat ik wou studeren. Ik ben naar een opendeurdag gegaan van Sint-Lukas in Brussel, en daar per toeval de afdeling grafische vormgeving binnengelopen. Een van de leraren bleek de vader van een meisje met wie ik toneel speelde. “Sara,” zei hij, “die opleiding is echt niks voor jou, jij bent te verlegen.” Ik heb toch meegedaan aan het toelatingsexamen, met succes. Mijn ouders hadden me liever rechten zien studeren, maar na een poosje hebben ze mijn keuze wel aanvaard. Nu steunen ze me enorm.

Ik had het gevoel dat ik me moest bewijzen. In het begin heb ik misschien te hard mijn best gedaan. Te veel gewerkt, niet genoeg van het leven genoten. Die neiging heb ik nog altijd een beetje.

Ik was best wel afhankelijk van mijn ouders. Ik woonde ook nog thuis. In het laatste jaar ben ik op uitwisseling geweest naar Granada. Ik sprak geen Spaans, ik heb in een week tijd een kamer moeten zoeken, met behulp van een woordenboek. Die ervaring heeft me deugd gedaan.

Aan de Jan Van Eyck Academie in Maastricht was ik de jongste studente. Ik heb er veel geprutst, veel geleerd ook. Ik ben verliefd geworden op een kunstenaar. Hij zat in een rolstoel. What doesn’t kill you makes you stronger, was zijn devies. Ga ervoor.

Na Maastricht had ik weinig zin om terug te keren naar België. Een vriend in Amsterdam zag in mijn werk overeenkomsten met dat van Daniel Eatock van Foundation 33, een Londens bureau dat ik niet kende. Ik ben voor een interview langsgegaan, dat klikte meteen. Foundation 33 had grote klanten, zoals Channel 4, maar Daniel en zijn vennoot Sam Solhaug vonden het ook belangrijk om vrij werk te kunnen maken. Ze hadden een piepklein kantoor: een kamer en een keldertje. Ze woonden daar ook. Dan sliep in een soort kruiphok boven het toilet, Sam in de kelder. In een tent.

Anderhalf jaar later ben ik voor mezelf begonnen. Ik ben in die periode ook les beginnen geven aan St Martin’s. Na twee jaar heeft het Royal College of Art me gevraagd of ik bij hen aan de slag wou gaan. Lesgeven is belangrijk voor mij. Je wordt gedwongen om op de hoogte te blijven, om stil te staan bij wat vormgeving is.

Ik werk nog altijd graag samen met Wiels in Brussel. Dat was mijn eerste opdracht in België, een wedstrijd. We zitten op dezelfde golflengte. Inhoudelijk is Wiels straf. En in tegenstelling tot de meeste Engelse musea is er geen marketingafdeling.

Door mijn werk voor Interieur heb ik Boudewijn Delaere leren kennen (de legendarische artdirector van Interieur van 1968 tot ’98). Ik vond het leuk om te proberen zijn lijn voort te trekken. We hebben van zijn oorspronkelijk logo een nieuw lettertype gemaakt. Ondertussen werk ik aan de signalisatie voor een nieuwe bibliotheek in Blankenberge, en aan een reeks van vier boeken voor MuZee in Oostende. Voor de Tate in Londen maak ik een boek over cinema.

Vorig jaar ben ik ook een kleine uitgeverij begonnen, Occasional Papers, samen met Anthony Hudek, een kunsthistoricus. We willen betaalbare boeken brengen die aspecten belichten van de geschiedenis van grafiek, maar ook van kunst en architectuur. Inhoud is belangrijk. Koffietafelboeken graven zelden wat dieper. Het is boeiende bezigheid, al ligt het financieel echt niet voor de hand.

Jesse Brouns

Sara De Bondt is grafisch ontwerper. Ze werkt met haar team voor klanten als Wiels in Brussel en V&A in Londen, en is grafisch ontwerper van Interieur 2010. Canvas volgde haar een jaar lang voor een documentaire, die in november wordt uitgezonden. Ze is gevestigd in Londen.



Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content