Unesco kiest nieuwe werelderfgoederen

De Amsterdamse grachtengordel en de Franse stad Albi zijn twee van de nieuwe werelderfgoederen.

De 17de eeuwse grachtengordel binnen de Singelgracht in het Amsterdamse centrum is volgens de VN-commissie een culturele locatie die vanuit internationaal perspectief van uitzonderlijke waarde is. De grachtengordel is het negende werelderfgoed in Nederland.

Ook de Franse bisschopsstad Albi is toegevoegd aan de lijst. De stad Albi die een oppervlakte heeft van 63 hectare en een zeer rijke geschiedenis kende, is onder meer vermaard voor zijn kathedraal uit 1282, ter ere van de heilige Cecilia. Het is een machtig bouwwerk met een groot gewelf dat wordt toegeschreven aan kunstenaars uit Bologna.

In het ‘Palais de la Berbie’, een versterkte burcht met een massieve donjon, is sinds 1922 dan weer het museum Toulouse Lautrec gevestigd. De schilder was afkomstig uit de streek.

De overige nieuwe werelderfgoederen

In Brazilië werd de Sao Francisco-square, in de stad Sao Cristovao, erkend wegens zijn architectuur uit de 18de en 19de eeuw.

De Danxia-site, in het zuiden van China, werd erkend voor haar rol in het behoud van subtropische bossen. Ook is ze bepalend voor het behoud van fauna en flora, vierhonderd zeldzame of bedreigde soorten inbegrepen.

De Camino Real de Tierra Adentro in Mexico, een voormalige handelsroute van zilver tussen Mexico en de Verenigde Staten.

De prehistorische grotten van Oaxaca in het zuiden van Mexico.

Het Franse eiland Réunion met dank aan het nationaal park met zijn tropische bossen.

De Kiribati-archipel in de zuidelijke Stille Oceaan, het belangrijkste beschermde zeegebied ter wereld.

De Imperial Citadel in Thang Long-Hanoi in Vietnam. Gebouwd in de 11e eeuw op de resten van een fort uit de 7e eeuw fungeerde deze Citadel bijna dertien aaneengesloten eeuwen als het centrum van de politieke macht.

Acht gebouwen aan de voet van de heilige berg Mount Songshang bij de stad Dengfeng in China. Deze gebouwen verbeelden de verschillende manieren waarop de kracht van de berg (Centre of Heaven and Earth) beleefd worden.

Sarazm in Tadjikistan. Een archeologische site met bewijzen van nederzettingen van het vierde tot het derde millennium voor Christus.

Turaif District in ad-Dir’iyah in Saudi ArabiÑ’, de eerste hoofdstad van het land.

Australian Convict Sites verspreid over AustraliÑ’ van waaruit in de 18e en 19e eeuw Aboriginals naar strafkolonies werden vervoerd.

Jantar Mantar in India, astronomisch observatiecentrum uit de 18e eeuw.

Sheikh Safi al-Din KhÄ?negÄ?h en Shrine Ensemble in Ardabil in Iran. Spirituele centra van de soefi’s gebouwd tussen de 16e en 18e eeuw.

De historische Tabriz Bazaar in Iran, één van de belangrijkste commerciÑ’le sites langs de Zuideroute.

Bikini Atol bij de Marshall Islands waar de Verenigde Staten tussen 1946 en 1958 nucleaire testen uitvoerde.

De historische stadjes Hahoe en Yangdong in Zuid Korea gebouwd in de 14e en 15e eeuw.

Ngorongoro Conservation Area in Tanzania. Dit stond al op de lijst van natuurlijke werelderfgoederen, maar om de bewijzen van de menselijke evolutie die hier gevonden werden nu ook erkend als cultureel werelderfgoed.

Papahãnaumokuãkea National Monument, een oceaangebied met tienduizenden eilandjes en atollen rond Hawaii. Dit is een gemengd werelderfgoed, gedeeltelijk cultureel en gedeeltelijk natuurlijk.

De Centrale hooglanden in Sri Lanka krijgen een plaats op de lijst van natuurlijke werelderfgoederen.

De mijnen van Rammelsberg en de historische stad Goslar in Duitsland worden uitgebreid met het watermanagementsysteem dat in de loop van 800 jaar werd ontwikkeld.

Het mijnstadje Røros in Noorwegen wordt onder andere uitgebreid met Femundshytta en de Winter Transport Route.