Luxemburg mag dan qua oppervlakte tot de kleinere staten van Europa behoren, maar wanneer het om eten en drinken gaat, kan het land gemakkelijk met de grootste mee. De bezoeker vindt hier per aantal inwoners meer restaurants met minstens een Michelinster dan waar ook ter wereld. Tien eettempels in totaal hebben de Franse fijnproevers van de Michelingids weten te overtuigen.
Dit gastronomisch succes is niet toevallig. De kwaliteit van de Luxemburgse ingrediënten zoeken hun gelijken. Lokale leveranciers van vlees, groenten en andere voedingswaren zorgen ervoor dat hun producten aan de hoogste normen voldoen. De beide natuurparken van het land bieden een gans assortiment van duurzaam geproduceerde specialiteiten aan, waaronder vlees, thee, kruiden, spelt, meel, olie, mosterd en honing. Een andere specialiteit zijn de hammen die volgens traditionele ambachtelijke pekel- en rookmethodes worden bereid. Judd mat Gaardebounen, bestaand uit gepekelde en gerookte varkensschouder met tuinbonen, wordt graag het nationale gerecht genoemd. Andere binnenlandse specialiteiten zijn Träipen (een soort bloedworst die gebakken met aardappelen en appelmoes wordt opgediend), Bouneschlupp (groenebonensoep) en Iertsebulli (eenpansgerecht met erwten) en Feierstengszalot (salade met rundvlees), kortom allemaal stevige en lekkere gerechten.
De recepten van de talloze immigranten uit het zuiden van Europa hebben allang hun intrede in de Luxemburgse keuken gedaan. Wanneer een autochtoon Pastaschutta klaarmaakt, bedoelt hij daarmee (met een mooie verbastering van pasta asciutta) spaghetti met tomatensaus. De grote verscheidenheid aan restaurants weerspiegelt de aanwezigheid van de intussen ongeveer 150 nationaliteiten in Luxemburg. Er zijn specialiteiten naar ieders smaak te ontdekken, gaande van binnenlandse over Griekse, Portugese, Spaanse en Latijns-Amerikaanse tot zelfs Aziatische lekkernijen uit Japan, China en Thailand.
Bij een goede maaltijd hoort uiteraard een goed glas. Luxemburg beoefent niet alleen al tientallen jaren lang de kunst van het bierbrouwen en het jeneverbranden. Het land is al sinds de Romeinse tijd actief in de wijnbouw. De wijnboeren hebben intussen een zodanig groot vakmanschap opgebouwd dat hun wijnen regelmatig in het buitenland met prijzen worden onderscheiden. Over een afstand van 42 km langs de Moezel worden overwegend witte wijnsoorten verbouwd, waaronder Riesling en Grauburgunder. Ook de Luxemburgse Crémant, die helemaal aan de top van de Europese schuimwijnen staat, heeft internationaal een goede naam.
Meer informatie vindt u op Visit Luxembourg.
