Het is de stad waar ontwerper Yves Saint Laurent zijn kleurenpalet ontdekte, waar achter elke deur een oase van groen kan schuilen en afdingen een gretig beoefende sport is. Een verslag van 48 uur in Marrakech. Zo weinig tijd, zoveel ogen tekort.
DAG 1
9.30 uur: museum voor YSL
‘De stad heeft me geleerd wat kleur is’, zei Yves Saint Laurent. ‘Vóór Marrakech was alles zwart.’ De Franse couturier reisde tot zijn dood in 2008 geregeld naar de Marokkaanse stad, waar hij samen met zijn partner Pierre Bergé een huis had. In oktober van dit jaar ging er een nieuw museum te zijner nagedachtenis open. Het monolithische gebouw met gebogen façade van geweven terracottabakstenen is het ontwerp van de architecten van Studio KO, dat ook het YSL-museum in Parijs tekende. In de fluweelzwarte expositieruimte vind je vijftig silhouetten van Saint Laurent, waaronder zijn smoking en Mondriaan-jurk. Elke zes maanden wordt die opstelling volledig veranderd met nieuwe looks uit het meer dan duizend stukken rijke archief. Museeyslmarrakech.com
10.30 uur: schilderachtige tuin
Het museum ligt naast Jardin Majorelle: de schaduwrijke botanische tuin, aangelegd door de Franse schilder Jacques Majorelle, die in 1980 door Yves Saint Laurent en zijn partner Pierre Bergé uit de handen van projectontwikkelaars werd gered. ‘We waren verleid door deze oase waarin de kleuren van Matisse vermengd zijn met die van de natuur’, zei Bergé hierover. De tuin lokt samen met hun voormalige woonhuis, geschilderd in kobaltblauw en citroengeel, elk jaar duizenden toeristen. Onder hen ook Sheila Taylor, een Britse kunstenares die de kleuren van Jardin Majorelle met waterverf vastlegt. Tegenover de ingang van de tuin vind je 33 Rue Majorelle, een leuke conceptstore met kleding, accessoires en interieurspullen van meer dan honderd lokale ontwerpers zoals Noureddine Amir en Ziadine.
13.00 uur: lunchen op het dak
Op het dak van de soek Cherifia opende de jonge, ondernemende Marokkaan Kamal Laftimi tien jaar geleden het restaurant Terrasse des Epices. Het menu is Frans-Marokkaans, met specialiteiten als gegrilde vis en vlees en tajines. Voor wie een parasol of strohoed niet genoeg bescherming biedt tegen de zon, zijn er ook overdekte inhammen met banken waarop je zalig onderuit kunt zakken. Niet ver van Terrasse des Epices heeft Laftimi trouwens nog een hip restaurant: Le Jardin. Deze groene oase in het midden van de medina is the place to be voor een lichte lunch onder de bananenbomen. Op de eerste verdieping heeft de Algerijnse ontwerpster Norya Ayron een winkeltje met kaftans. Actrices Sharon Stone en Juliette Binoche lopen er al in rond.
14.30 uur: terug naar school
Ben Youssef Madrasa was ooit het grootste studiecentrum van de islamitische wereld. Tot 1962 werd de Koran er onderwezen aan meer dan 900 studenten. Zij verbleven in kleine cellen rond de centrale binnenplaats, die rijkelijk is versierd met gegraveerd cederhout, mozaïektegels en gipsen ornamenten. Aan het uiteinde van de binnenplaats zie je de mihrab, of gebedsruimte, die de richting van Mekka aangeeft. De zestiende-eeuwse school, genoemd naar de sultan die de stad groot maakte, werd in de jaren negentig met zorg gerestaureerd.
15.30 uur: made in Marokko
Wie een souvenir mee naar huis wil nemen, maar niet houdt van pingelen, kan een kijkje nemen bij Max & Jan, een van de vier winkels van de Belg Jan Pauwels en zijn partner Max in Marokko. Ze verkopen er naast hun eigen label met cruisewear en juwelen, gemaakt in ateliers die zij runnen, ook kleding, knuffels en interieurspullen van lokale creatievelingen. ‘Ik wil jonge Marokkaanse ontwerpers een platform geven’, zegt Pauwels. Wat hem een officieel bezoek van de Marokkaanse koning aan zijn winkel opleverde. Over enkele maanden plant Pauwels zijn winkel verder uit te breiden, met ruimte voor een restaurant.
16.30 uur: geheime tuinen
Tijd om de drukte van de medina te ontvluchten? Ga dan voor een muntthee in het traditionele interieur van Café Arabe of kom daar recht tegenover tot rust in de exotische tuin van Le Jardin Secret. De 400 jaar oude riad was lang het paleis van enkele belangrijke politieke figuren, maar werd in 2008 gerenoveerd en opengesteld voor het publiek.
18.30 uur: het kruidenplein
De naam van het plein, Place des Epices, is wat verraderlijk, want naast enkele stalletjes met kruiden vind je hier vooral rieten manden, gebreide mutsen en tapijten, aangezien de ingang tot de Souk des Tapis erop uitkomt. Wie de zon wil zien ondergaan over het plein, kan dat vanop het terras van Café des Epices, waar een lekkere muntthee nog geen euro kost, of bij restaurant Nomad: een modern, Marokkaans eethuis met cocktailbar. Het menu bestaat er uit geüpdatete klassiekers zoals calamares gemarineerd in komijn of dadelcake met saffraan.
DAG 2
10 uur: pingel, pingel
Zelfs voor wie niet wil shoppen, is een bezoek aan de soeks van Marrakech een must. Samen vormen ze de grootste overdekte markt van Afrika. Kilometers overdekte straatjes met duizenden winkels, vaak niet groter dan een kleerkast. Elke soek heeft zo zijn eigen specialiteit: van aardewerk en koperen lampen tot djellaba’s. De meest fotogenieke is de Souk des Teintures of Sebbaghine, waar gekleurde wol hangt te drogen in de Marokkaanse zon. Maar ook de Souk Smata vol kleurrijke babouches of de Souk Lebbadine, waar de menigte zich verdringt rond stalletjes met houten schalen, loont de moeite. Het is niet nodig om een gids onder de arm te nemen: verdwalen is haast onmogelijk. Als je iets wilt kopen, hou er dan rekening mee dan afdingen deel is van de transactie. Begin te bieden bij niet meer dan de helft van wat de verkoper vraagt en speel het spel mee.
12.30 uur: vegetarische lunch
Er staat elke dag iets anders op het menu bij La Famille, een gezellige al fresco lunchplek met tafeltjes onder de olijf- en appelsienbomen, maar de rode draad is dezelfde: de keuken is vegetarisch. De gerechten zijn simpel, vers en kosten 80 dirham, ongeveer 7 euro. Er is ook een klein winkeltje met mooie lederwaren, manden, keramiek en juwelen.
Facebook.com/la-famille-marrakech
14.00 uur: niet hoger dan een palmboom
De Koutoubia-moskee is hét symbool van Marrakech. De minaret dateert uit de twaalfde eeuw en is van kilometers ver zichtbaar. Nochtans is hij met zijn 77 meter niet zo hoog. Maar door het verbod om binnen de medina hoger te bouwen dan een palmboom, torent hij overal bovenuit. Komt je bekend voor? Koutoubia diende als voorbeeld voor de Giralda-moskee in Sevilla, die op zijn beurt weer model stond voor duizenden kerktorens in Spanje en Oost-Europa. De moskee wordt nog steeds gebruikt en is daarom gesloten voor niet-moslims.
14.30 uur: rare snuiters
Djemaa el Fna is even oud en levendig als de stad zelf. Het centrale plein kreeg zijn naam – letterlijk vertaald ‘bijeenkomst van de doden’ – omdat er volgens de lokale bevolking lang geleden een moskee stond die is verwoest. Of omdat er in 1050 een hele hoop publieke executies plaatsvonden. Vandaag gaat het er een pak gemoedelijker aan toe, ook al lopen er nog steeds rare snuiters rond. Kruidendokters, magiërs en zelfs slangenbezweerders, die je voor een paar dirham een foto laten nemen met een slang in je nek en voor nog een paar dirham die slang ook weer weghalen. Als de avond valt, verandert het plein in een grote picknickplek met tientallen eetkraampjes en even veel marchands die vol overgave vechten om je lege maag.
15.30 uur: vijfsterrenijsje
Het is maar een kwartier wandelen van Djemaa el Fna, en toch kom je in een heel ander Marrakech terecht. Net buiten de stadswallen ligt het vijfsterrenhotel La Mamounia, even bekend om zijn luxe als om zijn mooie tuinen. Die werden aangelegd in opdracht van kroonprins Moulay Manoun, nadat hij het land als huwelijksgeschenk van zijn vader de sultan kreeg. Twee eeuwen later, in 1923, werd er een hotel opgetrokken dat de traditionele Marokkaanse architectuur combineert met de toen nieuwe art-decostijl. Wie niet in het hotel verblijft, kan toch genieten van de tuinen door er een ijsje of gebak te eten, gemaakt door de bekende bakker Pierre Hermé, in het parkpaviljoen Menzeh Glacier Pâtissier. Er worden ook traditionele Marokkaanse theeceremonies gehouden.
16.30 uur: het prachtige paleis
Het Bahiapaleis, niet te verwarren met het vlakbij gelegen El Badi, heeft niet zomaar de naam ‘prachtige’ gekregen: het negentiende-eeuwse paleis heeft een schitterende binnenplaats en tuinen. Het werd gebouwd door minister Bou Ahmed, die voor elk van zijn vier vrouwen en 24 concubines een eigen kamer wilde. Het was het grootste paleis van die tijd. Een deel ervan wordt nog steeds gebruikt door de Marokkaanse koninklijke familie als ze in Marrakech is. Toegang kost maar 10 dirham, wat minder is dan een euro.
18.00 uur: mojito’s bij zonsondergang
Een goede cocktail vind je niet makkelijk in Marrakech. Behalve bij Kosybar: de kaart is uitbreid en de mojito’s zijn lekker. De prijzen zijn vergelijkbaar met die bij ons. Vanop het hoogste terras heb je een mooi uitzicht over de stad en de voetballende kinderen op de Place des Ferblantiers.
Knack Weekend vloog met TUI Fly, dat drie vluchten per week heeft vanuit Zaventem naar Marrakech. Tuifly.be.
We logeerden in hotel La Mamounia.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
