Bodrum

Er gaat weinig boven de turkooizen pracht van de Turkse Egeïsche kust, waar Alexander de Grote het anker uitwierp en Cleopatra stoeide met Antonius. Zelfs het massatoerisme doet niets af aan de charme van Bodrum, het Turkse Saint-Tropez.

Bodrum straalt een voor een oosters land eerder ongewone bohémienachtige joie de vivre uit, met zijn woud van scheepsmasten en vrolijk wapperende rode wimpels met ster en sikkel. Op de terrassen een bont gezelschap van toeristen, lokale artistieke types en Europese drop-outs, die vaak aan de kost komen door de verhuur van zeiljachten voor meerdaagse cruises langs de kust.

Het water van de Egeïsche Zee is hier van een welhaast surrealistisch puur appelblauwzeegroen, wat de streek tot een Mekka voor duikers en andere watersportliefhebbers maakt.

Geschiedenis is alom aanwezig in Bodrum. De eerste Griekse geschiedschrijver Herodotus, zag hier in de vijfde eeuw voor Christus het levenslicht. Maar nog ouder zijn de mythen die in deze streek hun oorsprong hebben.

De appetijtelijke tienerzoon van godin Aphrodite zou er in de Salmacis-bron, een kleine baai net buiten de haven van Bodrum, gebaad hebben waarbij een waternimf zo smoor op hem werd dat ze de goden smeekte om met hem in hetzelfde lichaam te mogen leven. Haar wens werd ingewilligd en zo ontstond Hermaphroditus, half man, half vrouw.

Geen land ter wereld kan prat gaan op zoveel erkende archeologische vindplaatsen als Turkije. Pal boven het centrum van Bodrum ligt het Antieke Theater, een project van koning Mausolos, die het gebied vanaf 377 voor Christus als satraap (gouverneur) voor de Perzen bestuurde.

Het amfitheater is één van de oudste van Anatolië, en na restauratie in de jaren ’60 wordt het nu opnieuw gebruikt voor muziek- en toneelopvoeringen. Vooral bij valavond biedt het een postkaartachtig uitzicht over de stad, de binnenvarende zeilschepen en de verlichte burcht.

Het meest prominente bouwwerk van Bodrum is ongetwijfeld de Sint-Petersburcht uit de vroege vijftiende eeuw, één van de bestbewaarde middeleeuwse monumenten ter wereld. Het is er prettig kuieren, niet alleen wegens het archeologisch onderwatermuseum dat erin werd ondergebracht, maar ook wegens de schaduwrijke terrasjes, de botanische tuinen met rondtrippelende pauwen en de torens met schitterend panorama over stad en zee.

De grootste vergissing die je als toerist kunt maken, is denken dat Bodrum uit één stad bestaat. Het is een heel schiereiland, met ontelbare baaien en ongerepte stranden tussen rotsachtige uitlopers, en met piepkleine eilandjes voor de kust die er van ver een beetje als vegetarische pizza’s uitzien.

Turkije pakt toerisme tegenwoordig op een nieuwe manier aan. In Bodrum hebben de autoriteiten blijkbaar lessen geleerd uit de nogal pijnlijke vergissingen die elders gemaakt werden.

Goed, er worden in hoog tempo nieuwe hotels uit de grond gestampt, maar de hotels zijn niet de spuuglelijke mastodonten die je in andere vakantieoorden aantreft. Ze worden zo goed mogelijk in het landschap geïntegreerd en in Bodrum zelf mogen ze niet meer dan twee verdiepingen tellen.

De mentaliteitsverandering blijkt ook uit details: zo hebben de cafés in de haven allemaal eendere vierkante rode zonneschermen (zonder reclame), wat een vrolijke en tegelijk ook stijlvolle aanblik geeft.

Bron: Weekend Knack