Stephanie Duval: “Bloggers moeten meer en meer rekening houden met beeldgebruik”

Via de Weekend Blog Awards willen we kwalitatieve Belgische blogs in de kijker zetten, maar waarin onderscheidt een goede blog zich van een andere? Wij vroegen het aan medebezielster van The Stephanie Duval.

Stephanie Duval heeft de nobele taak op zich genomen om overal ter social media op te komen voor bloggers. Via The Blog Works wil ze mensen met een blog ook meer bewust maken van de mogelijkheden die hun digitaal platform opwerpt. Deze journaliste verzamelt op haar blog 70percentpure alles wat ze mooi, interessant of inspirerend vindt; van een Zwitsers berglandschap tot een koffiebar in Berlijn, van een tentoonstelling in New York tot quilts uit Texas; Stephanie voorziet ieder verhaal minutieus van de juiste foto’s. “Beeld wordt immers steeds belangrijker op blogs”, aldus Duval. Tijd voor een gesprek!

Je leeft voornamelijk van je pen als journaliste en story teller. Toch heeft je blog een heel visuele inslag. Stephanie Duval: “Dat is bewust zo. Helemaal in het begin stond er zelfs amper tekst op. Heel mijn leven leek om het tekstuele te draaien, omdat ik nu eenmaal goed ben met woorden, maar ik miste een uitlaatklep voor beeld. Dat gemis heb ik ingevuld met mijn blog. Ik ben nog steeds geen professioneel fotografe, maar door de jaren heen heb ik wel veel geleerd en ben ik steeds beter geworden in beelden maken en beelden ‘zien’ vooral. Ondertussen staat er toch al wel wat meer tekst op mijn blog omdat ik niet meer die drang heb om puur visueel te werken. Ik denk dat 70percent nu netjes in balans is.”

Foto’s lijken steeds belangrijker te worden voor mensen die zich online willen uiten. Iedere blogger heeft haast een professionele camera rond de hals hangen. Moet dat dan? Stephanie Duval: “Bloggers moeten inderdaad meer en meer rekening houden met hun beeldgebruik. In het begin waren er niet zoveel blogs en dus lagen je maatstaven voor het volgen van een bepaalde blog ook lager. Ondertussen heeft zowat iedereen met een klavier een eigen blog en moet je jezelf onderscheiden. Online speelt het visuele een heel grote rol, omdat mensen op een website minder tekst kunnen verwerken dan op papier. Het is dus belangrijk om je schrijven af te wisselen met beeld en je tekst te kaderen binnen een aantrekkelijke lay-out als je wilt dat mensen je blog blijven lezen.”

Maar wat als je geen kaas gegeten hebt van graphic design en je nog nooit van de term ‘sluitertijd’ hebt gehoord? Stephanie Duval: “Dat hoeft toch geen ramp te zijn? Je bent nooit te oud of te getalenteerd om dingen bij te leren. Zelf ben ik altijd heel nieuwsgierig naar hoe de dingen in elkaar zitten. Wanneer ik iets niet kan is mijn eerste reflex: hoe kan ik dat leren? Toen ik begon met bloggen heb ik avonden in mijn zetel zitten experimenteren met grafische programma’s en photoshop en ik ben daar eigenlijk nooit mee gestopt. Ik blijf bijlezen en bijleren en ik zie dat mijn techniek ook mee evolueert; dat is heel bevredigend voor mijzelf maar ook niet bepaald nefast voor mijn blog. Het kan bovendien ook geen kwaad om getalenteerde vrienden aan te spreken en het op een akkoordje te gooien zodat jullie samen elkaars werk naar een ander niveau kunnen tillen.”

Het internet is een plek voor beeld, maar ook een plek voor plagiaat… Stephanie Duval: “Hier haal je één van mijn stokpaardjes aan. Ik vind het ontzettend belangrijk dat mensen refereren naar de bron van de beelden die ze gebruiken. Ik snap niet dat zoiets vandaag de dag nog altijd geen reflex is. Wanneer ik een blogpost tegenkom met prachtige beelden of toffe interieurs, maar ik niet kan achterhalen waar die foto’s vandaan komen heb ik echt niets aan die post. Vooral op Pinterest schijnen mensen de credits volledig uit het oog te verliezen. Soms wil ik iets repinnen, maar wanneer ik dan merk dat de foto niet doorlinkt naar de originele bron ga ik soms uren op zoek naar de juiste credits en dan is de fun van pinnen er voor mij ook af. Ik snap echt niet hoe mensen schaamteloos aan de haal kunnen gaan met het werk van een ander, daar voel je je zelf toch ook niet goed bij?”

Je bevestigt hier eigenlijk een van de doemscenario’s van het internet: wie een beeld online zet, is het kwijt. Stephanie Duval: “Als je het zo cru wilt stellen… Je kan alleen maar hopen dat er meer mensen zijn die je beelden eerlijk gebruiken dan dat er mensen zijn die ze schaamteloos stelen. Ik wil trouwens ook even benadrukken dat het helemaal niet erg is als foto’s waar je trots op bent over het internet verspreid worden; het helpt je vooruit. Ik kom op Pinterest regelmatig beelden uit mijn Amerika-blogposts tegen die soms honderden keren gerepinned worden, vaak zelfs zonder credits. Zolang de foto’s allemaal netjes doorlinken naar mijn website en die link bij het repinnen ook intact blijft kan het me niet zoveel schelen dat er geen © Stephanie Duval onder iedere gerepinde foto van mij staat, maar mensen die geïnteresseerd zijn moeten wel weten waar de beelden vandaan komen.”

Dit brengt ons naadloos bij de hele heisa rond instagram, een tijdje geleden. Gebruikers waren woedend omdat Instagram hun beelden zonder inspraak of geldelijke vergoeding mocht gebruiken voor reclamecampagnes, althans zo klonken de geruchten. Stephanie Duval: “Ik heb heel dat verhaal op de voet gevolgd en heb dus ook de updates van de gebruikersvoorwaarden gelezen die na de omstreden eerste versie gepubliceerd werden. De tekst is nu veel minder dubbelzinnig : nee, Instagram kan je beelden niet zomaar gebruiken voor reclame-advertenties of campagnes van grote bedrijven; de beelden die jij maakt met instagram zijn wel degelijk jouw eigendom. Het is jammer dat heel die media-heisa rond instagram er is geweest, want uiteindelijk is het allemaal veel genuanceerder dan wat men aanvankelijk dacht. Toch vind ik het een goede reflex dat er op dubieuze terms and conditions wordt gereageerd, alleen al omdat het wil zeggen dat die dingen ook effectief gelezen worden. Het is belangrijk dat mensen zich bewust zijn van hun intellectueel eigendom en dat dat niet zomaar ten grabbel kan worden gegooid.

Zijn instagramfoto’s dan echt iets waard? Stephanie Duval: “Ghoh. Soms wel ja. Instagramfoto’s hebben een ziel en een zekere point of view die professionele, doorwinterde fotografen soms missen. Bijvoorbeeld: als jij op het terras van een hotel van een cocktail geniet, zal je dat anders in beeld brengen dan een fotograaf die ingehuurd werd om plaatjes te schieten voor de reclamefolder van de reisspecialist. Het kan wel eens gebeuren dat het hotel in kwestie jouw instagramfoto opmerkt en die point of view volledig aansluit met de merkidentiteit van het hotel; dan zijn jouw beelden voor dat hotel toch wel wat waard en is men soms ook bereid een prijs daarvoor te betalen.”

Je bent een verwoed instagrammer, uitermate actief op Pinterest en je lijkt het leven door een lens te beleven. Kan jij nog een foto trekken om puur emotionele redenen, zonder dat die per sé esthetisch verantwoord moet zijn? Ik herinner mij een perfecte instagramfoto van je verlovingsring in de zijspiegel van jullie gehuurde cabriolet op Route 66 nadat je vriend je een aanzoek had gedaan… Stephanie Duval: “Je wil echt niet wéten hoeveel foto’s ik tijdens die vakantie van mijn ring heb getrokken! Dat was overigens ook mijn eerste reflex, nadat ik bedaard was van zijn aanzoek. “Ik moet dit delen! Ik moet hier een foto van maken!” Maar ik neem heus nog wel foto’s die niet op mijn blog of op mijn instagram belanden, maar gewoon op een prikbord thuis. Natuurlijk zal ik ook letten op kadrering of lichtinval wanneer ik een leuk moment met vrienden of familie wil vastleggen, maar ik neem die foto dan vooral voor emotionele doeleinden. Dus nee, ik ben niet ongevoelig geworden onder mijn perfectionisme!” (lacht)

(KS)