Schilderes Kati Heck: ‘Een middagslaapje is voor mij een noodzaak, voor frisheid en inspiratie’

Kati Heck. © Marleen Daniëls

Schilderes en beeldhouwster Kati Heck (38) woont en werkt in Zandhoven. Wij brachten haar een bezoekje.

‘Ik heb in een caravan gewerkt, en in een fort. Mijn atelier kan overal zijn, maar alles is met elkaar verweven en ik werk van ’s morgens tot ’s nachts, daarom moet het wel op de plek zijn waar ik woon. Werken, dat is aan de computer de boekhouding doen. Een volwassen gevoel. Maar kunst maken is spelen en mijn atelier is een speelkamer waar ik plezier maak.

Er is eb en vloed in het werk. De tentoonstelling in Londen is net geopend en in het voorjaar komt er een groepsexpo bij Tim Van Laere waar ik een groot doek voor wil maken. Er is dan ook weinig eb, nu. Maar ik heb ook een dochter van bijna een jaar, dus wil ik mijn tijd kunnen indelen zoals ik zelf wil. Ze is hier graag, in het atelier, want het is de gezelligste ruimte van het huis. De vuilste ook. Er gebeurt altijd veel, er staat een volière met vogels, en dat vindt mijn dochter fantastisch. Ze kijkt naar de schilderijen en lacht.

We zijn net van de stad naar een dorp verhuisd en mijn voorlopige atelier is de veranda. In de zomer heb ik ook in de tuin gewerkt en als het warm was, sprong ik in het zwembad. Als mijn galerist me nu bezoekt, kunnen we een wandeling naar de IJshoeve maken. Praten gaat beter als je naast elkaar loopt.

Ik nodig de mensen die ik wil schilderen uit om te poseren voor foto’s, waar ik dan van werk

Voor mij maakt het eigenlijk niet veel uit waar ik woon en werk, al heeft het natuurlijk wel een invloed. Ik heb geen grasperk nodig om gras te schilderen, maar de groene specht op een van mijn laatste doeken zou er niet gekomen zijn zonder die tuin. De mensen om mij heen zijn ook mijn modellen. In dit dorp zie ik bijvoorbeeld mannen in overalls en werkkledij. Wie weet wat dat geeft. Ik nodig de mensen die ik wil schilderen uit om te poseren voor foto’s, waar ik dan van werk. Ik vraag ze nooit om live te poseren. Dat zou me storen. Wat moeten ze terwijl ik een dutje doe?

Het duurt lang, een schilderij maken. Aan mijn laatste doek werkte ik twee maanden. Soms lukt het in een paar weken, als ik zestien of zeventien uur per dag werk. Gas geven heeft zijn charme, het is een bevrijding als het snel gaat. Maar als je veel tijd neemt om aan iets te werken en ernaar te kijken, zijn die kleine details er.

Er wordt binnenkort een nieuw atelier gebouwd in de tuin, door Frederic Vandoninck en Wouter Willems. Een plek met veel ruimte, veel muur en een slaapplaats. Dat middagslaapje is voor mij een noodzaak, voor frisheid en inspiratie. Ik wil mijn atelier niet uit als ik moe ben en ik wil vanwaar ik slaap mijn werk zien. Hier doe ik mijn dutjes op een dunne matras op een oude stelling, maar in het nieuwe atelier wil ik een grote, elegante trap naar een bed met uitkijk op de wand waar ik werk. Ik ben de koningin in mijn atelier. Ik wil ook ruimte, want ik werk groot. En het moet gezellig zijn. Al komt dat vanzelf. Ik ben chaotisch en verzamel alles. Dat ziet eruit als rommel, maar het zijn dingen waarvan ik denk dat ik ze misschien nog nodig zal hebben. Ik heb ook dozen met dingen waaraan ik begonnen ben, maar die ik nog niet heb kunnen gebruiken. Mensen vinden het iets magisch, die ruimte waar je werkt. Dat is het ook, maar het is vooral een plek waar je alles verzamelt wat je nodig hebt om je ideeën uit te werken.’

Tot 10/2/2018 loopt er in de Londense galerie Sadie Coles een expo. sadiecoles.com

timvanlaeregallery.com

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content