Ouderschap is geen inspannende bezigheid

Tom Hodgkinson schreef het boek ‘Luie Ouders hebben Gelijk’. Lees het manifest én het gesprek met de Britse journalist en auteur.

Dat de Britse journalist en auteur Tom Hodgkinson (Londen °1968) een boek geschreven heeft over opvoeden, mag dan bij zijn vrienden enig ‘monkelgelach’ opgeleverd hebben, Luie Ouders hebben gelijk ligt helemaal in de lijn van het ideeÔngoed van vrijdenker-met-anarchistische-trekjes Hodgkinson. In 1993 richtte hij het blad The Idler op (www.idler.co.uk) en daarna volgden de boeken Leve de luiheid en Leve de vrijheid. Hodgkinson wil zich niet inschakelen in onze dolgedraaide economie. Hij pleit voor een zuiniger en luier leven en heeft op een afgelegen boerderij in Devon de daad bij het woord gevoegd. Zijn ideeÔn over opvoeding sluiten naadloos aan bij zijn voorgaande werk. Met de opvattingen van de filosofen John Locke en Jean-Jacques Rousseau als leidraad, heeft hij een hoogst origineel, boeiend en vaak grappig opvoedingsboek geschreven. “Heel wat opvoedingsboeken doen je je slecht voelen. Ik hoop dat mensen zichzelf door dit boek als goede ouders gaan zien”, aldus Tom Hodgkinson.

Hoewel lui misschien een te strenge vertaling is van The Idle Parent (‘De niksende ouder’ lijkt mij beter), komt het toch hierop neer: Hodgkinson vindt dat ouders kinderen veel meer hun gang moeten laten gaan. Hij trekt van leer tegen ploetermoeders, overactieve vaders en kinderen met een vol geplande agenda. Hij begint zijn boek met een heus manifest van de luie ouder, waarin hij zich onder meer afzet tegen het idee dat ouderschap een inspannende bezigheid is en tegen het buitensporige consumentisme. Op tijd en stond een glas alcohol daarentegen, maakt je een meer ontspannen ouder, provoceert hij. Daarnaast pleit hij ook voor een zuinige en creatieve levensstijl, zodat je je niet te pletter moet werken voor de nieuwste X-box.

Hodgkinson schrijft met veel panache en humor over zijn eigen ervaringen -en opvoedingsblunders- als vader van drie jonge kinderen. De uitweg die Tom en zijn familie op hun afgelegen boerderij vonden is radicaal. Hij houdt de dolgedraaide maatschappij en drukbezette tweeverdieners een -soms pijnlijke, soms hilarische- spiegel voor. Maar noem hem geen ouderwetse hippie. “Ik ben heerlijk ouderwets, maar een hippie? Neen. Ik hou niet van hun fanatisme. Ik wil niemand regels opleggen. Ik beschrijf alternatieven en door de economische crisis worden we nu wel gedwongen om andere mogelijkheden te bekijken.”

Knack Weekend: U gaf uw goedbetaalde job op en trok naar het platteland waar u een onzeker bestaan als schrijver en columnist leidt. Was dat een instantbeslissing of het gevolg van een lang proces?

Tom Hodgkinson: We deden er jaren over om de stap te zetten. Ik was al lang aan het denken over een andere manier van leven. Sinds 1993 maak ik het fanzine The Idler, met mijn ideeÔn en opvattingen over een ander en beter leven. Maar de echte breuk kwam zeven jaar geleden. We vertrokken uit Londen en vestigden ons in Devon. We hadden tot onze scha en schande ondervonden dat het geen leven meer was. Mijn vrouw zat thuis met een baby, ik ging naar kantoor. Na het werk wilde ik liefst nog pinten gaan drinken. Dan belde mijn vrouw: waar ben je, wanneer kom je? Eenzame vrouw met baby en drukke man die ’s avonds moest decompresseren op café: het was geen werkbaar model voor ons.

Waren met de verhuizing de problemen opgelost?
Zelfs met twee thuiswerkende ouders vonden we het nog moeilijk om een gezin te runnen. We hebben enkele jaren een fulltime-nanny gehad (waarvoor we zelfs een tweede hypotheek op ons huis moesten nemen om dat te kunnen betalen). Gedurende twee jaar was het financieel zeer moeilijk, maar we beseften toen ook dat we het met heel wat minder konden doen.

Hebt u soms gedacht: wat heb ik gedaan?
Iedere dag (lacht). Nee, toch niet. Kijk, als we in Londen leefden, dan romantiseerden we het buitenleven. Nu is het omgekeerd. Als we in Londen komen, kijk we onze ogen uit naar al die prachtige gebouwen en die goed geklede mensen.

Zijn er dingen die u mist in uw afgelegen cottage?
Natuurlijk. Als we een break willen nemen, trekken we naar de stad. We gaan er ook naartoe om onze vrienden en familie te zien. Als we twijfelen aan onze beslissing, dan praten we erover. Of dan heb ik mijn pa die op bezoek komt en zegt: prachtig toch wat jullie voor de kinderen doen. Eerst dachten we een jaar te blijven, het is ondertussen al zeven jaar en we willen nog niet meteen weg.

Bent u het ermee eens als ik zeg dat u een boek geschreven hebt voor de middle class?
In Engeland krijg ik inderdaad vaak de kritiek dat alleen mensen uit de middenklasse iets met mijn ideeÔn kunnen aanvangen. Daar ben ik het niet mee eens. Families met een lager inkomen spenderen vaak meer geld aan reizen, computerspelletjes en auto’s. Aan crap dus. Middenklassers zijn op dat vlak vaak veel zuiniger. Mijn inkomen ligt net onder het gemiddelde in Groot-BrittanniÔ.

Wat zegt u tegen aspirant-luie-ouders die in de stad wonen?
Ik krijg vaak die vraag en eigenlijk impliceert ze: je hebt makkelijk praten want je woont op de buiten en daar kun je anders leven. Maar het feit dat we naar het platteland trokken, heeft niet alleen te maken met onze levenskeuzes. Het heeft ook te maken met de levensduurte. Het is daar gewoon veel goedkoper. Het huis dat we huren heeft weinig comfort, maar de huurprijs ligt in het bereik van iedereen. In de stad is het veel moeilijker om een idle parent te zijn, want je hebt er sowieso veel meer verleidingen. Al doen steden tegenwoordig veel moeite. Er bestaan nu ook slow city-bewegingen en er gaat veel aandacht naar gratis entertainment.

De economische crisis beheerst ons dagelijks leven. Toch zegt u dat dit een uitgelezen moment is om je leven om te gooien.
De werkloosheid wordt groter, het heeft dus zin om alternatieven te bekijken, om creatieve jobs te creÔren.

Denkt u dat u invloed heeft in het maatschappelijk debat?
Nee. Politici staan niet open om een andere weg te bewandelen. Hard werken en nog harder werken staan centraal. Maar misschien beïnvloed ik wel individuen. Ik hoor dat lezers van mijn boek vaak terugkeren naar de boekhandel en nog een tiental exemplaren kopen om uit te delen aan hun vrienden.

U pleit voor een terugkeer naar een economie zoals we die hadden tijdens de oorlog.
Het gaat om een economie waarin je leert zelfbedruipend te zijn. Kweek kippen en konijnen! Onderhoud een moestuin! Mijn grootvader leerde tuinieren tijdens de oorlog en nadien deed hij het verder, omdat hij het leuk vond.

Wat als uw kinderen bankiers in een krijtstreeppak worden?
Mijn oudste zoon is geïnteresseerd in geld. Maar ik denk niet dat hij een bedrijfsslaaf zal worden. Een ondernemer, hoop ik. Want het gaat er niet om wat je voor de kost doet, maar hoe je het doet. Je kunt een zelfstandig boekhouder zijn en dat zeer leuk vinden. Of je kunt een wegkwijnende boekhouder in een groot bedrijf zijn.

Uw ma is een feministe en hardwerkende journaliste? Hoe staat zij tegenover uw opvattingen?
Ze vindt ze een stap achteruit. Mijn ma is een echte stadsmens die rondtoert in haar designstadsautootje. Ze heeft een hekel aan de modder rond ons huis en aan de rommel. Maar iedereen moet keuzes maken voor zichzelf en bekijken waar hij of zij gelukkig van wordt. ‘Weet je Tom,’ zei mijn ma, ‘ik was de Luie Ouder. Ik ging mooi naar kantoor en liet jullie bij een kindermeisje achter.’

Het huishouden doen is effectief een hele klus.
Inderdaad. Mannen weten wel beter. Het is the secret men have known for years (lacht). Ze gaan rustig naar kantoor, komen dan zogezegd uitgeput terug en moeten dan vertroeteld worden.

Hebt u nog een laatste advies voor Luie Ouders?
Slaap genoeg en gun elkaar voldoende ‘luie momenten’. Bij de geboorte van onze jongste stelde ik mijn vrouw een hele maand vrij van alle huishoudelijke taken. Ze kon gewoon in bed blijven liggen met de baby. Ze moest alleen opstaan om een glas wijn te drinken en wat chocola te eten! (lacht)

Door Trui Moerkerke.

Lees hier het ‘Manifest van de Luie Ouder’ van Tom Hodgkinson.

Luie ouders hebben gelijk, Tom Hodgkinson, Uitg. Meulenhoff, 19,95 euro, ISBN 978902908103./

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content