Opening Filmfestival Gent

Waar is de tijd dat er aan de opening van het Gents Filmfestival fanfares en Hollywoodiaanse zoeklichten te pas kwamen? Nu ja, een zekere soberheid misstaat niet in deze economisch sombere tijden en dat er zich rond de rode loper minder volk dan anders aan de genodigden stond te vergapen, kan ook aan het voetbal gelegen hebben. Of aan het feit dat het Festival dit keer niet met een Vlaamse première van start ging.

Tinker tailor soldier spy Geen Code 37 dus, nochtans een echt ‘Geintse’ film, wel Tinker tailor soldier spy, de wrange spionagethriller naar de bestseller van John Le Carré. Geregisseerd door de Zweed Tomas Alfredson, wat dan weer aansluit bij één van de thema’s van deze festivaleditie dat op de Scandinavische film focust.

Naast de regisseur waren ook componist Alberto Iglesias en de jonge acteur Benedict Cumberbatch aanwezig op de première van het ijzingwekkende koude-oorlogdrama dat traag start, maar gaandeweg steeds meer onder je vel kruipt.

Oscarwaardig

Geen Bondglamour in dit dubbelspionnenverhaal, maar gedesillusioneerde ambtenaren die niet in casino’s , maar in deprimerend grijze overheidsgebouwen en stoffige achterhuizen konkelen. Toen de televisieversie met Alec Guinness in de ether ging, was het een eigentijds verhaal. Dat de politieke en economische kaarten 30 jaar later helemaal anders geschud zijn, draagt nog bij tot de melancholische sfeer.

Gary Oldman levert met zijn quasi immobiele vertolking en verstarde gelaatsuitdrukking een Oscarwaardige krachttoer als de M16-veteraan die uit z’n pensioen gehaald wordt om onder zijn vroegere medestanders een KGB-mol te ontmaskeren.

Festivaltent Van de koude oorlog naar de hitte van de festivaltent: le tout Gand en verre omstreken was als vanouds aanwezig en lieten bancaire en sportieve déblacles niet aan het hart komen. Nog ruim 100 films en 30 kortfilms te zien, naast een tentoonstelling over Ingmar Bergman, live filmmuziekconcerten, de Soundtrackawards met Giorgo Moroder als eregast: onze oud-collega en gloednieuwe artistieke directeur van het festival, Patrick Duynslaegher, had alle reden om tevreden de wereld in te blikken.

Linda Asselbergs