Vrije Tribune

‘Minister De Block, waarom krijgen we psychologische hulp niet terugbetaald?’

Vrije Tribune Hier geven we een forum aan organisaties, columnisten en gastbloggers

Silke Delatter zocht psychologische hulp om ‘uit haar put te klimmen’, maar zit met vragen voor minister van Volksgezondheid Maggie De Block: ‘Waarom krijgen mensen psychologische hulp niet terugbetaald?’

Mevrouw de minister, Geachte mevrouw De Block,

Of mag ik Maggie zeggen? Dat is toch een stuk persoonlijker ? Elkaar met de voornaam aanspreken schept een band en geeft vertrouwen.

Mijn naam is Silke, aangenaam. Ik ben 22 jaar, werkzoekende in de socio-culturele sector en momenteel springend van de ene interim naar de andere tot ik hopelijk de job van mijn leven vind.

Maggie, enkele weken geleden werd ik in functie van een interview zomaar naast een vreemde geplaatst. We spraken elkaar meteen met de voornaam aan. Joost en ik hadden elkaar nooit eerder ontmoet en zouden het komende uur praten over de dingen des levens. Vragen zoals ‘Wat is je droomjob?’ en ‘Wat doe je op een eerste date?’ moesten dienen als opwarmertje. Voor ik het goed en wel besefte, legde ik mijn hart bloot. Ik liet mijn gedachten los en wierp ze één voor één in de schoot van Joost. De vreemde man.

Ik vertelde die vreemde man over het liefdesverdriet dat ik de laatste maanden met me meesleep. Het liefdesverdriet dat mij opsluit en dat niet alleen gedragen wordt door mijzelf maar ook door mijn gezin.

‘Minister De Block, waarom krijgen we psychologische hulp niet terugbetaald?’

Ik vertelde die vreemde man over mijn zoektocht naar een uitdagende job. De zoektocht die af en toe wel z’n tol eist – want ik blijf bij afwijzingen niet altijd even positief en strijdlustig zoeken naar de ervaring die iedere werkgever verwacht.

Ik vertelde die vreemde man over mezelf. Over mijn idealisme en materialisme, over mijn passie voor theater en cultuur, over mijn verwachtingen van het leven en de daarbij horende frustraties.

Maar natuurlijk waren er ook dingen die ik zelfs hem niet durfde te vertellen. Ik vertelde hem niet over de nachten die ik soms huilend doorploeter of over de eenzaamheid die ik op zo’n momenten voel. Ik vertelde hem niet over de kilo’s die ik de laatste weken ben afgevallen of over de vrienden waarin ik soms ontgoocheld ben. Ik vertelde hem niet over de donkere gedachten die door mijn hoofd spoken en die me soms verhinderen om het licht nog te zien. Er zijn nu eenmaal dingen die je liever niet luidop zegt…

‘Ik vertelde de vreemde man niet over de donkere gedachten die door mijn hoofd spoken.’

Maggie, Joost, don’t worry. Op het moment dat jullie dit lezen, heb ik reeds hulp gezocht. Je hart luchten bij een vreemde helpt, maar lost niet alles op. Ik voelde dat ik niet alleen uit mijn put kon klimmen en ging naar een psycholoog. Een stap die voor mij niet evident was – aangezien ik mezelf daar te sterk voor voelde.

Ik zei dat ik het verdriet in mijn eentje ook wel zou overwinnen én dat ik daar geen geld aan zou hangen. Geld dat ik overigens niet krijg terugbetaald, aangezien ik 22 jaar ben en niet langer recht heb op kinderbijslag.

Onlangs las ik in de krant dat rokers vanaf 1 januari enkel nog het remgeld zullen hoeven te betalen wanneer ze een tabakoloog raadplegen. Ik ben erg blij voor die rokers, maar mijn Calimerocomplex steekt toch even de kop op. Waarom poogt u het leven en de longen van die rokers te redden, maar krijgen mensen met pakweg een depressie hun psychologische hulp niet terugbetaald? Zijn de suïcidale gedachten niet tastbaar genoeg omdat we ze niet kunnen vastleggen met foto’s en scans?

Het terugbetalen van psychische zorg komt onze sociale samenleving bovendien alleen maar ten goede. Ik veronderstel dat ik u hiermee niks nieuws vertel. Een onderzoek uit 2013 wijst uit dat 27% van het ziekteverzuim boven 15 dagen een psychische oorzaak kent. Daarnaast is psychisch onwelzijn mede verantwoordelijk voor 25% van alle uitkeringen voor werkonbekwaamheid.

De terugbetaling van psychische hulp wordt uitgesteld omwille van besparingen maar als u de wet omtrent de terugbetaling toch zou doorvoeren, kan dit op termijn veel opleveren voor onze samenleving en kan het u ook heel wat kosten besparen.

‘Waarom poogt u het leven en de longen van rokers te redden, maar krijgen mensen psychologische hulp niet terugbetaald?’

Maggie, ikzelf beschik over voldoende middelen. Ik kom rond met het loon van mijn tijdelijke jobs en woon bovendien nog thuis. Er zijn ongetwijfeld meer mensen zoals ik; jonge twintigers die verloren lopen en op zoek zijn naar hun plaats in de wereld.

Maar er zijn ongetwijfeld ook mensen die net niet zijn zoals ik; wel zoekend naar een plaats maar niet beschikkend over voldoende middelen. De financiële drempel is voor hen mogelijk nog groter dan de emotionele.

De hulp die ik nu krijg, helpt mij om opnieuw te lachen en te dansen. Iedereen, jong of oud, arm of rijk, heeft recht op die hulp. Wil u daar alsjeblieft iets aan doen? Ik lig er vaak wakker van.

Hoogachtend,

Groetjes,

Silke

Silke Delatter studeerde af als sociaal-cultureel werker en hopt momenteel van de ene interim naar de andere. Ze vult haar vrije tijd met het organiseren van verschillende evenementen met een sociale of culturele insteek.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content