Marijke-altijd-onderweg-Pinoy beweegt zich tussen set, podium, gezin en … de straat. Helmut Lotti is de zanger die zijn gezicht en stem al eens uitleent aan een goed doel. “Ik spring niet op elk project”, zegt Lotti. “Merde, ik zeg tegen alles ja”, zucht Pinoy.
Hun engagement groeide. Na ‘het kleine besef’ volgde bij de zanger en de actrice ‘de grote inzet’. Lotti werd als kind al geraakt door armoede en ongelijkheid, bij Pinoy duurde het even voor ze, na individueel verzet, voor massaprotest koos.
Lotti: “Mijn eerste betoging was voor betere fietspaden in Gent. De eerste keer dat wantoestanden me danig aangrepen was toen ik, elf jaar oud, in de klas naar een diavoorstelling keek over Haïti. Ik zag hoe kinderen rijst van de grond raapten en in hun mond staken. Mijn eerste actie voor het goede doel was crossen rond een voetbalveld. Twintig frank per ronde, kreeg ik. Ik zou er vijf lopen, het werden er vijftig. Ik kon niet stoppen.”
Pinoy: “Toen ik jong was, zei het me niets, in groep revolteren. Ik was met de liefde bezig, en met ontsnappen aan regels. Mijn protest was individualistisch, mijn politiek bewustzijn nihil. Thuis hoorde ik wel over solidariteit praten. Mijn grootmoeder heeft tijdens de Tweede Wereldoorlog in haar huis een joodse familie laten onderduiken. Ook de strijd voor sociale rechten was me bekend, ik kom uit een arbeidersmilieu.”
Pinoy: Ik ga soms aan stakersposten staan. Ik wil me buiten mijn artistieke perimeter begeven.
Marijke, jij lijdt aan chronische betogeritis. Waarom straatprotest?
Pinoy: Revolte is nodig. Mijn grote voorbeeld is Rosa Parks, de Afro-Amerikaanse vrouw die het op een bus vertikte om recht te staan voor de blanke medereiziger. Na haar stille verzet kwam Martin Luther King en won de burgerrechtenbeweging nog aan belang. Ik geloof in het kleine verzet, én in het groepsgebeuren. Ik wil er best luidkeels deel van uitmaken.
Lotti: Ik ben minder extreem, ik analyseer iets meer, heb over veel zaken ook geen eenduidige mening of onvoldoende kennis, en dan voel ik niet de behoefte om er iets over te zeggen.
Pinoy: Ik ga soms aan stakersposten staan. Ik wil me buiten mijn artistieke perimeter begeven. De pracht van de diversiteit, motiveert me. Echt waar, zet me tussen gelijkgestemden en ik val in slaap. Ik heb de schuring nodig van mensen die vanuit hun verschillen tot gezamenlijke actie komen.
Lotti: Helaas is cynisme overal aanwezig. Sommigen vinden je engagement ‘verdacht’.
Wat is de beste manier om engagement te tonen?
Lotti: Gericht voor doelen gaan, en je dan tonen, erbij zijn, dat ondersteunen. Helaas is cynisme overal aanwezig. Sommigen vinden je engagement ‘verdacht’.
Marijke Libert/Jaagpad
Lees de rest van het interview in het nieuwe nummer van Knack Weekend. Goed Volk gaat over mensen van goede wil, die de handen uit de mouwen steken om het verschil te maken. Het is een nummer over geëngageerde mensen, die de behoefte én het plezier voelen van een medemens te helpen.
