Leki schittert als Josephine B

De vertolking van de Frans-Amerikaanse musicalster/verzetstrijdster/activiste/adoptiemoeder Josephine Baker door Leki is een regelrecht schot in de roos.

En zeggen dat ‘urban artist’ en presentatrice Leki (alias Karoline Kamosi) geen ambities had als actrice en pas na lang aandringen aan de audities voor de hoofdrol in de musicalrevue Josephine B deelnam! Je kunt alleen maar blij zijn dat ze dat uiteindelijk toch deed, want haar vertolking van de Frans-Amerikaanse musicalster /verzetstrijdster/activiste/adoptiemoeder Josephine Baker is een regelrecht schot in de roos.

Maar het zou verkeerd zijn alleen Leki in de bloemetjes te zetten. Met de wereldcreatie Josephine B heeft Judas Theaterproducties, eerder al verantwoordelijk voor gelauwerde musicals als Ganesha, Je Anne en Lelies, eens te meer een intelligente en opwindende voorstelling gerealiseerd. Eerst en vooral was het een uitstekend idee om Josephine als ‘een zwarte kat met negen levens’ op te voeren en de verschillende aspecten van haar tumultueuze leven in de vorm van een revue te brengen, met zes zangers/dansers/acteurs als chorus en tevens de belangrijkste mannen in haar leven.

Bovendien is Josephine B een musical met thrillerallures: pas aan het eind komen we te weten waarom Josephine, het straatarme zwarte meisje uit St-Louis, haar hele leven door schuldgevoelens verteerd werd. Want de eerste zwarte vrouwelijke wereldster die van burleske danseres in een bananenrokje tot een glamoureuze diva evolueerde, was bovenal een getormenteerde en soms grillige vrouw, getekend door de brutale lynchpartijen in het gesegregeerde Zuiden van haar jeugd en haar latere onvruchtbaarheid.

Wie Josephine B zegt, neuriet automatisch haar lijflied ‘J’ai deux amours’. Maar haar andere successen klinken ons niet meer bekend in de oren. Het is de grote verdienste van Sam Verhoeven dat de 16 nieuwe songs die hij componeerde, met Nederlandse teksten van Allard Blom en Frank Van Laecke, het verhaal uitstekend dienen en La Bakers repertoire naadloos aanvullen. De harmonische samenzang van Leki en haar zes cavaliers zorgt bijwijlen voor kippenvelmomenten. Alleen een ‘grand finale’ ontbreekt, maar dat paste dan ook niet in het verloop van het verhaal.

Ook een pluim voor de choreografie van Martin Michel. De danse sauvage, risqué in de jaren ’20, had gemakkelijk onnozel kunnen overkomen, maar door de belichting en stilering van de beweging is het effect tegelijk suggestief en smaakvol. Wat ons terugvoert naar Leki die niet alleen vocaal overtuigt in een timbre dat we niet van haar gewend zijn, maar door haar expressiviteit, natuurlijke elegantie en lenigheid ook in de dansnummers uitblinkt. En ja, ambitie of niet, Leki is een actrice die door haar spontaniteit en empathie het publiek zowel in het komische als tragische register meesleept. Bij de mannen krijgen Hein Gerrits als Josephines eerste manager en partner Pepito de Abatino en Jan Schepens als echtgenoot/orkestleider Jo Bouillon de meeste kansen om op de voorgrond te treden. Een pluim ook (pun intented) voor de showkostuums van Arno Bremer die de voorstelling tot een lust voor het oog maken. Samengevat, Josephine B is door alle betrokkenen zowel met vakmanschap als goesting gemaakt. Om Josephine zelf te citeren: ‘Is that what they call a vocation, what you do with joy as if you had fire in your heart, the devil in your body?’

Linda Asselbergs

Josephine B loopt nog tot 31/3 in de Rode Zaal van het Antwerpse Fakkeltheater. Info en tickets: www.fakkeltheater.be