Is het de dorpsgek? Is het Prins Carnaval? Nee dat is hij niet. Het is Candy Ken die je hier in een Versace onderbroekje ziet.
De Oostenrijkse Jakob Kasimir kruipt al jaren in de huid van dit kleurrijke, met Hello Kitty en tiara’s versierde personage om de mensen rondom hem te doen nadenken over stereotypen. “Ik zie eruit als een typische bodybuilder en dat wil ik niet. Ik vind het tof om mijn spieren te combineren met frivole dingen zoals nail art, om blank te zijn maar toch gouden grillz te dragen”, aldus Kasimir aan Paper Magazine, het blad dat de kont van Kim Kardashian op een voetstuk plaatste en er dus geen graten in ziet om ook deze pastiche van pasteltinten en proteïneshakes te promoten als “nieuwe sensatie”.
Zelf zijn voornaamste inspiratiebron
Candy Ken laat het zich welgevallen. De gespierde twintiger ontdekte zijn alter ego tijdens zijn studies in Amerika, land of the free, waar hij ook de kunst van het rappen aangeleerd kreeg. Vandaag circuleren er zo’n zestal songs van Candy Ken op YouTube, erbarmelijke pogingen tot hiphop vergezeld door uitdagende videoclips waar zelfs Nicki Minaj rode oortjes van zou krijgen. Kasimir noemt zichzelf gelukkig geen muzikant -hij is fotograaf van opleiding- maar hij kreeg zodanig saaie mensen voor zijn lens dat hij besloot om zelf zijn voornaamste inspiratiebron te zijn. Met succes.
Zijn Instagramfeed werd onlangs opgemerkt door Diesel designer Nicola Formichetti, die hem prompt overvloog naar Milaan om te poseren voor zijn modemagazine FREE, en ook Moschino-man Jeremy Scott zou maar wat graag samenwerken met deze zelfverklaarde “zoon van Riff Raff”.
Het is niet zo gek dat Candy Ken wordt opgevist uit het voorgeborchte van de internetfaam. Met zijn plaktatoeages, gebleekte wenkbrauwen en gouden tanden past hij perfect binnen de rebelse vorm van esthetiek die in het jaarrapport van Trendwolves ‘Bad Style’ genoemd wordt. Het ingaan tegen de stroom van vooroordelen en vastgeroeste waarden is geen marginaal gegeven meer, sterker nog; het nastreven van je eigen idealen en daardoor een buitenbeentje worden is vandaag de dag de way to go.
Maar wat als ingaan tegen het gemeengoed mainstream wordt? Wanneer iedereen schreeuwt hoe uniek, speciaal, uitzonderlijk of zalm ze zijn, is het niet verwonderlijk dat tendensen als normcore plots verfrissend lijken. Your move, hipsters.
