Eastmen Gallery stelt kunst Liliane Vertessen tentoon

De Hasseltse Eastmen Gallery stelt onder de werktitel ‘Life On The Edge’ kunst van Liliane Vertessen voor. De werken, analoge fotografie gecombineerd met neon, zijn even uniek en zeldzaam als de Limburgse zelf. Een portret.

Het leven en de kunst hebben haar niet uitgeput, al toonde ze zich al sinds het einde van de jaren zeventig aan de wereld. Andy Warhol, Lou Reed, Nico en de Velvet Underground speelden met popart in New York, voor Liliane Vertessen mocht het ook Antwerpen of desnoods Leopoldsburg zijn, haar geboorteburcht. Ze maakte vintage pop -of was het rock& roll- met muzikanten in De Muze. Maar toen de rook om de hoofden was verdwenen, bleef er een beeld hangen van een bizar opgetutte artieste (men sprak van struisvogelveren, pantervellen, leer en glitter) die de klank had uitgezet en aan een stil repertoire van zelfexpositie begon, die tot vandaag doorgaat.

Haar prille ontdekking in de fotografie was dat niet de fijne korrel of de perfecte uitlichting het verschil maakt, maar een zuiverheid van gevoel die aan elk prangend beeld voorafgaat. De intuïtie van Vertessen met fotografie was dat het medium haar spiegel kon zijn om zich als personage, als vrouw, als mens in de wereld op te voeren. Niet eenduidig, niet manifest, maar eindeloos veranderlijk en ongrijpbaar.

Als het maar mooi en verleidelijk was, volgens hetzelfde recept als alle commerciële verleiders. Zonder het inzicht om (zichzelf) te verkopen, echter. En voorts zelfs met een onbevreesde ontkenning van wat de standaardnormen voor schoonheid zoal voorschreven. Het schimmige van polaroid, de nep van kitscherige decors en goedkope neons, opruiende punkkreten, brutale kleuren en contrasten: Vertessen waagde er zich aan. Omdat daaruit, onverklaarbaar, het ware en warme gevoel van iets teers en vergankelijks ontstaat. Wat kon ze het zelf treffend zeggen: ‘Ik wil niet enkel mooie beelden maken maar eerder de totaliteit van gevoel en emotie gebruiken en als schoonheid etaleren.’

In de top van de rankings verscheen ze wel nooit, de Leopoldburgse. Respect genoot ze evenwel van iedereen. Wat had ze ook maling aan de voorgeschreven wetten voor een succesvolle carrière in de kunsten. Voor de lieve vrijheid had ze alles over. Ze leed, in de moeilijke periodes van haar leven, nog liever honger dan van een uitkering te moeten leven. En toen haar werk van overheidswege zoiets als een erkenning te beurt viel, veranderde ze het geweer van schouder. Toen haar intieme fotowerken om redenen van nostalgie de hemel in werden geprezen, ging ze van de weersomstuit monumentale, publieke sculpturen (met een lichtvoetige inslag) maken. Inmiddels lijkt ze rustig weer op haar pootjes beland, en zorgt ze als vanouds met bewerkte foto’s en installaties voor ‘zuurstof’ en ‘elektriciteit’ in milieus die aan bloedarmoede ten onder dreigen te gaan.

The Eastmen stelt nu verschillende fotobewerkingen van haar voor, waarvan enkele oplagen op emaile. De collectie bestaat vooral uit beelden van de jaren ’80. Dat Vertessen inspireerde is duidelijk. Gelijktijdig met haar Life On The Edge expo loopt in het cultuurcentrum van Hasselt haar ‘Oxygen & Electricity’ tentoonstelling. Limburg omarmt een van haar meest excentrieke kinderen. (JB)