De nieuwe preutsheid: waar is de monokini naartoe?

Er was een tijd, de jaren 60 om precies te zijn, dat de monokini hoogtij vierde. Deze mini-bikini kon de harten van menig vrouwen bekoren en betekende een soort van (seksuele) vrijheid voor de draagsters ervan. Maar vandaag zien we dat de monokini nauwelijks nog gedragen wordt op het strand of aan het zwembad. Waarom is de monokini niet meer populair en waarin voelen we ons vandaag sexy?

Er was een tijd, de jaren 60 om precies te zijn, dat de monokini hoogtij vierde. Deze mini-bikini kon de harten van menig vrouwen bekoren en betekende een soort van (seksuele) vrijheid voor de draagsters ervan. Maar vandaag zien we dat de monokini nauwelijks nog gedragen wordt op het strand of aan het zwembad. Waarom is de monokini niet meer populair en waarin voelen we ons vandaag sexy?

Vanaf de jaren 60 kwam er een nieuw model van bikini op de markt: de monokini. Het was een ontwerp van de Oostenrijker Rudi Gernreich uit 1964, die er zelf al de naam ‘monokini’ aan gaf. Het originele ontwerp kan je best omschrijven als het onderstuk van een badpak met twee reepjes stof die het geheel ophouden. De borsten zijn ontbloot en je moest heel wat lef hebben om een monokini te dragen. Of dat denken wij nu toch, want alles moet in zijn tijdsgeest geplaatst worden. Laat ons daarom even in de teletijdmachine kruipen en uitstappen aan het begin van de jaren 60.

Het was een tijd waarin de vrouw heel wat rechten en vrijheden had verworven, denk bijvoorbeeld aan de introductie van de anticonceptiepil (ook in 1964!), en dat maar al te graag deelde met de buitenwereld. Een tijd waarin vrouwen zich voor het eerst echt vrij voelden en er ook vestimentair een groot gevoel van vrijheid was. Alles kon én alles mocht. Ook de monokini, met ontblote borsten, was geen probleem. Toen de monokini voor het eerst werd getoond aan het publiek, in een uitgave van Womens Wear Daily uit 1964, ontstond er nog heel wat protest, maar al snel voelde ook de gewone vrouw zich wel aangetrokken tot dit soort van badpak.Het was een periode van tonen wat je had, gewoon omdat het kon en ook om te choqueren. Niet enkel gaf het een gevoel van vrijheid, nooit eerder kon je zo openlijk met onblote borsten op het strand rondlopen, maar het was best ook functioneel. Zo kon je ongegeneerd egaal bruinen.

Niet langer choqueren

Waar vrouwen in de jaren 60 en 70 zonder gêne over het strand paradeerden in een monokini, is het vandaag niet meer voor te stellen om dit op het strand te dragen. Waar vroeger de leuze ‘hoe bloter hoe liever’ bleek te zijn, is dat vandaag zeker niet meer het geval. En daar zijn enkele aanduidbare redenen voor. Ten eerste hoeven we vandaag niet meer te choqueren om te choqueren. De vrijheden die de vrouw heeft verworven voelen, dit in tegenstelling tot de jaren zestig, niet meer als nieuw aan. We zijn eraan gewend geraakt en hoeven niet meer te tonen aan de buitenwereld hoe we dat voor elkaar hebben gekregen. We leven in een maatschappij waarbinnen we denken alles wel gezien en/of gehoord te hebben, blote borsten inclusief. Met andere woorden: het shock-effect is verdwenen en de behoefte om een statement te maken is niet langer van toepassing.

Sexy heeft een andere betekenis gekregen

Daarnaast heeft ‘ons sexy voelen’ vandaag een nieuwe betekenis gekregen. Alles laten zien is niet meer ‘in’. Daarentegen is subtiel het codewoord en moeten we de illusie creëren van naaktheid. Zomaar met je billen of borsten bloot rondlopen is niet meer sexy, maar wordt vandaag omschreven als vulgair. Dat doe je dus best maar niet op het strand of aan het zwembad. Zoals eerder aangegeven is er in de plaats van pure naaktheid een soort van subtiliteit gekomen die we allemaal proberen nastreven. Een mooi voorbeeld hiervan is de lingerie van Murielle Scherre, La Fille d’O. De ontwerpster verwerkt subtiliteit in haar ontwerpen. Denk bijvoorbeeld aan het gebruik van doorschijnende stof of een sexy pasvorm. Murielle Scherre is bekend om haar ‘verrassingseffect’: niet enkel moet de kwaliteit van haar lingerie hoog zijn, maar de bh of onderbroek is vaak sexy door ‘iets’ wat we niet meteen zien. Een streepje doorschijnende stof, een extra stuk stof, een kleurtje toevoegen. Ja, dat leest u goed: extra stof toevoegen is vandaag ook sexy!

Nieuwe preutsheid

Een derde belangrijke reden waarom we vandaag niet allemaal staan te springen voor de monokini is omdat we vandaag in een maatschappij leven waar terug een stukje preutsheid is teruggekeerd. Er is niet meteen de vinger op te leggen waarom dit precies is, maar het zou wel eens kunnen zijn omdat we altijd en overal met elkaar in verbinding staan. Dit ga ik even proberen te verduidelijken. Iedereen heeft een smartphone en staat met elkaar in contact. Rustig ergens op het strand liggen in je blote borsten wordt dan plots niet zo rustig meer. Je weet nooit wie er op welk moment van de dag een foto van jou zal nemen en wie die foto allemaal te zien zal krijgen. Daarom kruipen we terug een beetje in onze schelp en kiezen we ervoor om enkel in de privésfeer van de eigen tuin om met je blote borsten te liggen zonnen. De technologie biedt ons tal van mogelijkheden en kansen, maar jaagt ons op vlak van ‘naaktheid’ terug een beetje de kast op.