In Café Damberd op de Korenmarkt in Gent delen de stamgasten dezelfde liefde: jazz. Of liever, de herinnering aan de jazzhoogdagen van het café maakt dat de gesprekken van de habitués nooit sputteren.
Adres: Damberd, Korenmarkt 19, 9000 Gent
Bestel: Keizer Karel van ’t vat, of een van de koffiespecials
In Damberd op de Korenmarkt in Gent delen de stamgasten dezelfde liefde: jazz. Of liever, de herinnering aan de jazzhoogdagen van het café maakt dat de gesprekken van de habitués nooit sputteren. Ik herinner me nog dat. En weet u nog toen. En doe ze nog eens vol, want vroeger was het anders.
Ondanks de vleug nostalgie baadt de kroeg vandaag nog steeds in een gloed van je ne sais quoi. Komt het door het gebrek aan licht? Misschien het donkerbruine meubilair, de wortels van het pand uit 1750? Moeilijk precies te vatten waarom, maar de prioriteiten binnen deze muren zijn anders dan die van de wereld daarbuiten. Hier kunnen ze ontzettend goed in het moment zijn.
De Korenmarkt was ooit de plek van de bourgeoisie, vandaag is het een bastion van straatketens. Met McDonald’s en Starbucks als trekpleisters is de authenticiteit steeds verder zoek. Binnen de context van haar café probeert cafébazin Ann een brug te slaan tussen de roots van het huis en de regels van de nieuwe eeuw.
Interview met de patron Ann Krüger (42) is de dochter van een Duitse beroepsmilitair. Ze begon als barmeid in 1996, werd medevennoot in 1999 en is eigenaar sinds 2011.
Waarom bent u hier ooit aangewaaid?
Ann Krüger: In 1996 was ik op zoek naar een job achter de bar. Ik kende Damberd als een non-conformistisch café waar de hele wereld over de vloer kwam. Migranten die geen geld hadden, waren hier welkom. Tot in Algerije gingen verhalen rond over de gastvrijheid van het café. De eerste generatie Ghanezen, Marokkanen en Tunesiëren arriveerden hier. De inwijkelingen zaten rustig in de hoek aan het raam en kregen water van de kraan. Langzaam raakten ze geïntegreerd in Gent. En vroeger was dit ook het mekka voor de jazzmuzikanten. Die kregen een podium naast de toog. Er waren genoeg redenen om hier te solliciteren (lacht).
Wat is zo fijn aan de patron zijn?
Ann Krüger: Ik hou van de drukte die evolueert doorheen de dag. Van het café als verlengstuk van thuis. Voor veel tappers ben ik een surrogaatmoeder. Ik heb hun allemaal pinten leren tappen. Soms moet ik een van hen heropvoeden, ze kunnen al eens een grote mond opzetten. Maar ze vormen een goed team, maken het de klanten graag naar hun zin.
Hoe gaat u om met de ziel van het café, en de toekomst ervan?
Ann Krüger: Ik voel de nostalgie voor de jazzjaren van het café. Die vibe en warmte wil ik bewaren. Elke dinsdagavond speelt onze vaste muziekband, Boomgeruis. Anderzijds is de wereld veranderd. De tijd van zat zijn op de middag is voorbij. Mensen vragen nu meer dan vroeger of ze iets te eten kunnen krijgen. Dat is het voordeel van het rookverbod. Ik sta graag in de keuken, maar ik heb een hekel aan al die bouillons en smaakversterkers. Doe mij maar pure kruiden, ik ben ook vegetariër. Volgend jaar komt er meer fingerfood, nu kun je al soep krijgen. En spelen met koffie hé, dat is ook heel erg van nu. Wacht, ik maak je een latte karamel macchiato.
Elke Lahousse
