Ik weet nog hoe ondersteboven ik was van Saltimbanco, het eerste Cirque du Soleil-spektakel dat ik ooit zag. De mengeling van acrobatie, poëzie, choreografie, humor, meeslepende live muziek en ja, een zekere vervreemding, was toen ongekend. Later volgden Quidam, Alegria, La Nouba. De grote verrassing is er dus af. En toch… De grote verdienste van Corteo is dat het meer van hetzelfde is, maar ook weer niet. De magie deed haar werk, en ik liet me er graag door meeslepen.
Nu, ik niet alleen. Corteo betekent zoveel als processie en geheel toepasselijk bood er zich ook een hele processie BV’s aan op de voor de gelegenheid blauwe loper; in de pauze boven de cava toonden de ‘celebs’ zich unaniem opgetogen over het spektakel. Het verhaaltje dat als een rode draad door de show loopt is dat van een clown die van zijn eigen begrafenis droomt. Daar komen allerlei door het zwerk wapperende engelen bij kijken, lilliputters en een reus, verliefde paarden en moedwillige robotjes die om een klontje bedelen. Maar eigenlijk is het verhaaltje maar een aanleiding voor acrobatische toeren aan trapeze en rekstokken, met hoepels, rondtollende wielen, eenwielers op de evenwichtskabel en laddertjes.
Telkens als je denkt alles gezien te hebben wat het menselijk lichaam vermag qua buitelingen en contorties, blijkt dat de acrobaten, evenwichtskunstenaars en jongleurs – zonder uitzondering de top in hun discipline – nog iets straffers bedacht hebben. Voeg daar nog de prachtig beschilderde schermen en de bijzondere kostuums en grime aan toe en je ben in voor twee uur feeëriek spektakel.
Clowns vind ik over het algemeen eerder gênant dan grappig, maar nu mocht ik de Felliniaanse chaos van de humoristische intermezzo’s wel smaken. Toch was het de simpelste act die mij het meest ontroerde: een koppel dat aan luchttouwen in verbluffende, maar tegelijk tedere choreografieën door Le Grand Chapiteau zweefde. Dat het ook nog eens om mensen met een fantastisch atletisch lichaam ging, maakte het helemaal een streling voor het oog.
Linda Asselbergs Corteo (regie: Daniele Finzi Pasca) loopt nog 5 augustus in Antwerpen. De Grand Chapiteau staat op de Parking Noord van het Sportpaleis te Merksem (aan de overkant van het Albertkanaal). Geen voorstelling op maandag, namiddagvoorstellingen op zaterdag en zondag. Info en tickets
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier