5 modemensen over hun favoriete kunstwerken: ‘We kopen een kunstwerk uit liefde, omdat het ons raakt’

De ene noemt het verzamelen, de ander liefhebberij. Wat deze modemensen gemeen hebben ? De drang om zich te omringen met schoonheid.

Geert Bruloot , verliefd op de weerwolf van David Altmejd.
Geert Bruloot , verliefd op de weerwolf van David Altmejd.© Stefaan Temmerman

Geert Bruloot runt samen met partner Eddy Michiels de gerenommeerde schoenwinkel Coccodrillo in Antwerpen. In 2005 kocht hij een skull van de Canadese kunstenaar David Altmejd.

“We hebben David (Altmejd) leren kennen in de galerie van Xavier Hufkens in Brussel. Zijn werk was voor ons onbekend. Deze skull, de weerwolf, wekte eerst weerzin op. We zijn hem voorbijgelopen, zonder er verder bij stil te staan. ’s Nachts ben ik wakker geworden met het besef: ‘Dat werk is fantastisch.’ Ik heb Eddy wakkergemaakt en gezegd: ‘We moeten het kopen.’ Sindsdien zijn we er verliefd op. Die plotse omslag ligt in mijn karakter. Ineens begrijp ik iets en dan kan het niet snel genoeg gaan. Dan wil ik het iedereen laten zien, dat is zo met kunst, maar ook met ontwerpers.”

“Wat me zo aantrekt in dit werk, is het spel van tegengestelden. Afstoot en aantrekking. Mens en dier. Legende en sciencefiction, met verwijzingen die je zou kunnen toekennen aan Jheronimus Bosch, Dracula en King Kong. Wat je ziet, is het rottende hoofd van een weerwolf. Het tafereel heeft iets afstotends, en tegelijk bevalligs door de blonde haren en mineralen die eruit steken. Ik zou het elke dag kunnen strelen.”

“Wij kopen uit liefde, nooit als investering. Omdat het ons raakt en we ermee willen leven. Terzelfder tijd vraag ik me af of het wel altijd nodig is om het te bezitten, want zo isoleer je het uit de maatschappij. Is het niet de taak van een kunstenaar om zijn werk te tonen in een publieke ruimte, zoals Ai Wei Wei onlangs deed in de etalages van Le Bon Marché in Parijs?”

“Na 35 jaar in de winkel, ben ik erachter gekomen waarom we hem destijds begonnen zijn. Als ik iets ontdek waar ik enthousiast over ben, dan wil ik dat met iedereen delen. En we hebben blijkbaar het talent om dat over te brengen. Daarom zijn wij ook geen winkel die alleen maar verkoopt wat goed in de markt ligt. Ik hou niet zo van hypes. Als iedereen zwart zegt, zal ik naar het wit kijken, want daar gebeurt het. Eigenlijk zijn wij heel slechte zakenmensen. (lacht)”

Dries Van Noten, gefascineerd door 'Madonna omringd door serafijnen en cherubijnen' van Jean Fouquet.
Dries Van Noten, gefascineerd door ‘Madonna omringd door serafijnen en cherubijnen’ van Jean Fouquet.© Stefaan Temmerman

Een van de favoriete kunstwerken van ontwerper Dries Van Noten is de Madonna van Fouquet, te bezichtigen in het Rockoxhuis in Antwerpen.

“Wat me zo aantrekt in de Madonna van Fouquet, is de moderniteit en levendigheid van de kleuren. In tegenstelling tot veel ander werk uit de veertiende eeuw, dat vaak donker en in miniatuur is. Dit zou vandaag geschilderd kunnen zijn. Ook het onderwerp is op een ietwat surrealistische wijze weergegeven. Ik wilde het heel graag uitlenen voor mijn tentoonstelling (Dries Van Noten. Inspirations) in Parijs, maar het was toen op tournee in Madrid. Daarom hebben we het gefilmd in het museum in Antwerpen, terwijl de mensen er voorbijliepen. Zo was er toch ook een link met de stad. De video werd getoond in de zaal waar onder andere werken van Vasarely hingen, geflankeerd door de collectie die ik op zijn werk inspireerde, en op dat van Pol Bury, de Belgische kunstenaar die de fonteinen van de Palais Royal in Parijs heeft ontworpen. “

“Ik ben een verzamelaar in de ruime betekenis van het woord. Kunst is daar een onderdeel van, maar ik ga ook op zoek naar boeken, textiel, meubelen of porselein. De waarde van het object is niet van belang, het is de schoonheid die me aantrekt. Omdat ik niet de tijd heb om ’toevallig’ op iets te stoten, doe ik veel van mijn research online of wordt iets me aangeraden door vrienden.”

“Het is vreemd om je eigen werk in een museum te zien. Ik beschouw mijn ontwerpen namelijk niet als kunst. Ik ontwerp kleren opdat ze gedragen zouden worden. Ze waren in de tentoonstelling dan ook van ondergeschikt belang. Wat ik wilde tonen, was hoe ik door het werk van kunstenaars en andere ontwerpers tot mijn collecties kom. Ik krijg vaak de vraag waarom mode en kunst zo goed samengaan. Wat we hoopten te bereiken, zonder arrogant te worden, was een antwoord bieden op die vraag. Iedereen weet dat het ene het andere beïnvloedt, maar om ze echt naast elkaar te zien is toch iets anders. Er zijn toen heel wat muren tussen de wereld van de kunst en andere creatieve velden gesloopt.”

Filip Arickx en An Vandevorst
Filip Arickx en An Vandevorst© Stefaan Temmerman

In de slaapkamer van An Vandevorst en Filip Arickx, van het modelabel A.F. Vandevorst, staat een foto die de Belgische kunstenaar Dirk Braeckman van hen nam in 2012. Het werk maakt deel uit van een achtdelige serie over Antwerpse iconen in opdracht van Louis Vuitton.

Arickx: “We hebben Dirk (Braeckman) vier jaar geleden leren kennen en het klikte meteen. Niet lang daarna hebben we hem gevraagd een film te maken van onze collectie, die we tijdens de show in Parijs hebben getoond. Deze foto hebben we onlangs van hem gekregen, als teken van onze vriendschap.”

Vandevorst: “Toen ik zijn werk voor het eerst zag, wist ik niet dat het foto’s waren. Doordat hij zo speelt met licht en de textuur van grijstonen heb je de indruk dat het om een schilderij gaat. Die subtiliteit en zijn gebruik van grijswaarden past goed bij wat we met A.F. Vandevorst doen. Voor de collectie waar hij een film van maakte, hebben we bijvoorbeeld alle felle kleuren ondergedompeld in zwarte verf, waardoor je een gekleurd grijs krijgt. En ook vorige winter hebben we alle kleuren uit de collectie getrokken.”

De foto die Filip en An cadeau kregen van Dirk Braeckman.
De foto die Filip en An cadeau kregen van Dirk Braeckman.© –

Arickx: “Als we iets kopen, dan hangt er een persoonlijk verhaal aan vast. Zo hebben we ooit een lichtbak van Fien Muller en Hannes Van Severen gekocht, die ze tentoonstelden in de galerie van onze guerrilla store in Gent. Het werk is een souvenir aan die winkel.”

Vandevorst: “We vinden het ook niet zo belangrijk om kunst in huis te hebben. Er is zo veel waar we van houden. Zelfs als hadden we een onbeperkt budget, dan nog zou ik niet weten waar te beginnen.”

Arickx: “Ik zou een Joseph Beuys willen, maar alweer door het verhaal. Ik heb zijn werk leren kennen door Anneke. Zij was al fan van hem, lang voor ze fan was van mij (lacht). Dát voor haar te kunnen kopen, zou meer symbolische waarde hebben dan een trouwring.”

Vandevorst: “Kunst is een weergave van de tijd. Dat is ook waar wij elke dag mee bezig zijn: wat leeft er en hoe vertalen we dat? Zonder daar heel bewust bij stil te staan. Het is simpelweg een logisch gevolg van alles wat we elke dag in ons opnemen. Bij een kunstenaar is dat niet anders. Het proces is dus hetzelfde, met het grote verschil dat wij uiteindelijk een product maken.”

Carine Smets bij 'Post Cards' van Agnes Lux.
Carine Smets bij ‘Post Cards’ van Agnes Lux.© Stefaan Temmerman

Carine Smets stond aan de wieg van de concept stores Smets, met winkels in Luxemburg en Brussel. Ze koos voor een kunstwerk van Agnes Lux, dat hangt in Stems Gallery in Brussel, uitgebaat door twee van haar zes kinderen: Guillaume en Pascaline Smets.

“Mijn man en ik zijn al twintig jaar kunstverzamelaars. Onze kinderen zijn ons daarin gevolgd. Pascaline en Guillaume hebben in Brussel een galerie geopend waar ze werk van jonge artiesten uit de Verenigde Staten tentoonstellen. Als zij ons niet hadden meegenomen in dit avontuur, dan waren we nooit in contact gekomen met het werk van iemand als de 33-jarige Agnes Lux. Wij zien het als onze taak om op te treden als mecenas en zo een stem te geven aan die nieuwe generatie. Het werk is een verzameling van postkaarten die Lux rondstuurde met daarop haar retouradres. Degene die zijn teruggekomen, zijn beschadigd door het traject dat ze hebben afgelegd. De ontbrekende heeft ze vervangen door witte kaarten.”

“Wij hebben altijd gekocht met het hart, al maken we tegenwoordig toch meer geïnformeerde keuzen. Wat we kopen, is altijd bedoeld voor onze privéverzameling. En hoewel we nooit beredeneerd zijn te werk gegaan, is er toch een eenheid in onze collectie. Na twintig jaar verzamelen, zouden we alles in één ruimte kunnen zetten zonder dat er iets uit de toon valt.”

“Als we op vakantie gaan, hebben we slechts twee doelen: skiën of kunstbeurzen bezoeken. Dat doen we samen met vrienden die we al jaren kennen. Overdag bezoeken we een beurs en daarna discussiëren we over wat we gezien hebben. We gaan, bijvoorbeeld, graag naar Art Miami in december.”

“Mode is een business, veel meer dan kunst. Een jonge ontwerper heeft niet alleen meer startkapitaal nodig, als zijn collectie eens wat minder is, dan slaan veel winkels een seizoen over. Daar is niets aan te doen. Als je op een gegeven moment 120 werknemers hebt, zoals wij, dan moet je het bedrijf draaiende houden. Dat wil echter niet zeggen dat we mode op een andere manier aankopen dan kunst. De filosofie is dezelfde: we willen innoveren en kansen geven aan jonge createurs.”

Door Ellen De Wolf & Foto’s Stefaan Temmerman

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content