Gewoon een boek: Joy Anna Thielemans over haar vrienden, jaloezie en Coco Chanel

22 jaar oud en al een boek. Voel jij ook een beetje jaloezie opkomen? Ondergetekende alvast wel. Maar Joy Anna, Joy voor de vrienden,Thielemans begrijpt dat. Ze heeft namelijk ook regelmatig dat ze denkt, ‘dju, dat zou ik ook wel willen’. Wij konden haar strikken voor een interview over haar gloednieuwe boek ‘Gewoon Joy’.

22 jaar oud en al een boek. Voel jij ook een beetje jaloezie opkomen? Ondergetekende alvast wel. Maar Joy Anna, Joy voor de vrienden,Thielemans begrijpt dat. Ze heeft namelijk ook regelmatig dat ze denkt, ‘dju, dat zou ik ook wel willen’. Wij konden haar strikken voor een interview over haar gloednieuwe boek ‘Gewoon Joy’.

Uitgeverij Van Halewyck kwam bij jou aankloppen om een boek te schrijven. Wat was het eerste dat je te binnen schoot?

Wa? Zot? Ik dacht dat ze misschien met een vraag zouden komen à la ‘wil jij een boek voor ons promoten?’. (lacht) Toen we een eerste afspraak maakten, zei ik meteen dat als we dit zouden doen dat het dan iets moest zijn waar ik honderd procent achter stond. Het is een boek, het is voor altijd, niet zoals een website die je snel offline kan halen.

Was het iets waar je zelf al over nagedacht had, een boek schrijven?

Neen, niet echt. Al heb ik wel iets teruggevonden in een dagboek uit ongeveer 2005, waar ik al grappend schrijf dat ik ooit een boek wil uitbrengen. Maar eerder als, ‘haha’, dat lukt toch nooit.

Wat voel je nu het boek zo voor je ligt?

Ik vind het erg raar. Ik hoop dat mensen dat vastpakken en echt zien van, ze heeft daar haar tijd in gestoken. Want ik heb dit niet gemaakt met een ghostwriter. Ik heb daar echt zes maand aan gewerkt. Ik wil me niet superieur voelen, want dat zou ik zo verschrikkelijk vinden. Wel het is iets heel geks hoor, een boek schrijven. Erg confronterend. Ik heb mezelf echt leren kennen op zes maanden. Ik heb beseft dat mijn vrienden me beter kennen dan dat ik mezelf ken, dat is lastig.

Wist je meteen dat je dit soort boek wilde maken?

Ja, dit soort wel. Die vragen aan mijn vrienden, dat is een van de belangrijkste elementen in het boek voor mij, was een idee dat er later kwam. Maar ik wist wel dat er foto’s, pijltjes, post-its, doorschrappingen in moesten. Ik wilde dat het een beetje eruitzag als het Moleskine notebookje dat ik altijd op zak heb. En dat het leek alsof ik het notitieboekje van de voorbije maanden had genomen en zei ‘kijk mannen, maak hier maar een boek van’.

Welk aandeel hebben je vrienden in dit boek gehad?

Ik heb heel veel hulp gehad van mijn vrienden. Wij hebben er met zo’n groot team aan geknokt en nu is het er. ‘Mannen, we hebben een boek’ is een keicoole zin om te zeggen. En het is zeker ‘we’, want ik heb dat boek niet alleen gemaakt, het is echt mijn vriendenboek.

Voor wie heb je dit boek geschreven?

Het is een boek voor de mensen die het willen lezen. Als je er fun in hebt, dan is het boek voor jou. Het is een beetje van ons allemaal, en ook voor mijn moeder. Eerst dacht ik nog dat het een boek zou zijn voor dertien- tot zestienjarigen, maar die doelgroep heb ik achterwege gelaten gaandeweg.

Wat hoop je dat mensen eruit zullen halen?

Een besef dat niet alles perfect moet zijn. Dat niet alles perfect is. Vooral voor meisjes die me ophemelen op Instagram, dat mijn leven echt niet zo onbereikbaar is als ze denken. Alsof ik in Hollywood leef. En ik hoop dat ze er de echte ‘Joy’ uithalen, al klinkt dat wat melig. Ik ben niet 100 procent die mediafiguur.

Kan je de jaloezie van die meisjes begrijpen?

Ik heb dat ook al gehad, maar ik zou dat nooit uittypen zoals zij doen. Maar ik weet niet of ik genoeg terugdoe voor die meisjes. Ik ben gewoon mezelf en ga dat ook niet veranderen. Ik kan bovendien nog altijd niet snappen dat dat over mij gaat. Ik hoop dat ze blij zullen zijn met dit boek. Want nu is het van ‘ik kijk op’ en ik hoop dat ze kunnen denken ‘oh wij zijn hetzelfde’. Ik was vroeger ook het jonge ‘dutske’ dat onzeker was over zichzelf. Ik hoop dat er geen jaloezie is. ‘Dreams don’t work unless you do’, dus je moet ervoor werken net zoals ik al heb gedaan.

In je boek maak je allerlei lijstjes. Wat staat er bij jou bovenaan als ultieme droom?

Ik wil de wereld echt zien. Eigenlijk wil ik het liefst van al een paar maand op reis, terugkomen en dan opnieuw een paar maand op reis. Maar dat is moeilijk met opnames voor televisie. Ik wil echt nog zoveel, maar ik wil vooral echt heel gelukkig en dankbaar zijn voor wat ik allemaal al heb mogen doen. En ik weet dat ik al heel veel heb mogen doen, dat ik wel zou snappen mocht het nu opeens stoppen. Als de wereld zegt, ‘Thielemans, nu is het genoeg geweest’.

Als je eens in de schoenen van iemand anders mocht staan, wie zou je dan willen zijn?

Coco Chanel had ik wel willen zijn, omdat die vrouw ongelofelijk veel veranderd heeft in de wereld. Én omdat ze altijd streepjesshirts aanhad. (lacht) Haar verhaal intrigeert me enorm, zeker als je weet van waar ze kwam. Zo hard geknokt voor wat ze wou en het is gek wat ze allemaal heeft verwezenlijkt. En wat een coole naam. Daar kan Thielemans niet aan tippen.

Annelien Boens

Gewoon Joy (19.95€), Uitgeverij Van Halewyck. / Win een exemplaar via Weekend.be, klik hier en maak kans!